Dancy, the killer • sope

Bölüm 15: Uyandığında burada olacağım

Yoongi üzerini bir nebze de olsa değiştirerek evinin yolunu tuttuğunda geçtiği sokakların karanlık köşelerinde saklanarak ilerliyordu bir hayalet gibi.

Geldiği yoldan tekrar evine girdi, yangın merdiveninde olabildiğinde hızlı olmaya çalışmıştı.

Eve girdiğinde saat sabaha karşı beşe geliyordu, yaptığı ilk iş çantasını boşaltmak ve iğneleri kontrol etmek oldu.

Polislerin ondan şüphelenip evine girmesi çok düşük bir ihtimaldi ancak sıfır değildi.

Min Yoongi, beklediği misafiri için kendini banyoya attı.

Uzun bir duş alıp temizlenmesi gerekirdi Jung Hoseok için.

Her şey onun içindi.

-

Yoongi hemen dibinde oturduğu kapının önünden adım seslerini duyması üzerine kalktı. İnsanlar işe gittiği için üç dört kez daha yaşamıştı bunu, adım seslerini Bay Jung'un adımları sanmıştı.

Gözü hızlıca kapı deliğine gitti, kendi katının ışıkları yandı birinin kata gelmesiyle.

Yoongi'nin dudakları sıcacık bir gülümsemeyle iki yana gerildi.

Hoseok güler yüzüyle kapıyı çalmak için zile uzandı ancak gerek kalmamıştı.

Önünde bulunduğu kapı açılırken karşısında siyah saçları ve yüzündeki gülümsemeyle aşık olduğu çocuk ona bakıyordu.

Önce siyaha boyadığı saçlarına baktı, sonra güzel gözlerine.

Kapı eşiğine yaklaşarak kollarını iki yana açtığında Yoongi bunu bekliyormuşçasına kendini adamın kollarına atmıştı.

Hoseok'un bir eli oğlanın saçlarında, diğer eli incecik kalmış belindeydi.

İçeride geçirdiği dokuz günde çökebileceği kadar çökmüştü kollarının arasındaki çocuk. Kendine kızdı.

"Özür dilerim."

Yoongi kollarını boynuna sarmaladığı adama baktı kollarını çözmeden.

"Neden?"

Nedenini ikisi de çok iyi biliyordu.

Hoseok oğlanın saçlarındaki elini yüzüne getirdi, yanağını okşadı parmakları hafif hafif.

Başını eğerek özlemiyle yanıp tutuştuğu dudaklara kapadı dudaklarını.

İkilinin adımları yavaşça içeriye kaydı, Yoongi kapıyı adamın dudaklarından ayrılmayarak ayağıyla kapattığında kollarının altına yerleşen iki güçlü el bedenini havalandırmıştı.

Bacakları Hoseok'un beline sarmalandı, zaten boynunda olan kollarının tutuşu kucağından düşmemek için sıkılaştı.

Sonunda soluklanmak için ayrıldığında dudakları, Hoseok alnını oğlanın alnına yaslayarak mırıldandı.

"Nasıl hissediyorsun?"

"Özgür."

Hoseok gülümseyerek oğlanın burnuna bir öpücük kondurdu, Yoongi devam etti.

"Uyumadığımda aklımda sen vardın, uyuduğum da rüyamda. Geri gelmeyeceğin fikri en kötüsüydü, göze aldıklarımdan çok daha rahatsız ediciydi Hoseok."

"Şimdi anladın mı neler hissettiğimi? Nasıl yanıp tutuştuğumu?"

Yoongi başını salladığında Hoseok başka bir buseyi oğlanın çenesine kondurdu.

"Biz normal değiliz Hoseok..."

"Biliyorum bebeğim..."

Jung Hoseok ayakkabılarını holde bırakarak Yoongi'nin odasına doğru giderken derin bir sessizlik oluşmuştu.

Odaya girdiklerinde Hoseok kucağındaki oğlanı dikkatlice yatağının üzerine bıraktı. Üzerindeki kabanı çıkarırken oğlan gülerek mırıldandı.

"Kendi evin gibi hakimsin, değil mi?"

Hoseok derin bir iç çekerek başını salladı. Yatağa çıkarak oğlanın yanına yerleştiğinde Yoongi uslu duramayarak kucağına çıkmıştı vakit kaybetmeden.

"Üzgünüm... Artık bir sapık gibi her adımında orada olmayacağım, söz veriyorum. Ayrıca..."

Yoongi gülümseyerek adamın dudaklarına uzanırken Hoseok ekledi.

"...Siyah çok yakışmış."

"Teşekkür ederim."

Yoongi'nin titrek elleri adamın kazağına uzandığında Hoseok oğlanın ellerini kavrayarak durdurdu. Kaşlarını çatarak oğlanın gözlerinin içine baktı.

"Kaç gündür uyumuyorsun?"

Oğlanın cevaplaması biraz zaman aldı.

"Üç..."

Hoseok Yoongi'nin ellerini yüzüne yaklaştırıp ufak öpücükler kondurdu iki eline de.

"Artık buradayım Yoongi, yanındayım. İstemediğin sürece de gitmeyeceğim yanından. Şimdi biraz uyu olur mu?"

Yoongi başını sallayarak bedenini adamın bedenine yasladı.

"Uyandığında burada olacağım sevgilim, söz veriyorum."

"Seni seviyorum."

"Seni seviyorum."