The Secret Elf - LOTR

Hoofdstuk 12

POV. Ilythyrra

We zijn al 3 dagen aan het reizen. Met mijn schouder gaat het al een stuk beter. Ik hoef dan ook niet meer met Faramir een paard te delen. We rijden een heuvel over en komen oog in oog te staan met zo'n 2000 ruiters. We stoppen met rijden en ook de groep tegenover ons stopt. Faramir rijdt dichter naar de groep toe. Één persoon van de andere groep rijdt richting Faramir. Ze praten en waarna beide mannen weer terugkeren naar hun eigen groep.

"Ruiters van Rohan," zegt Faramir wanneer hij weer naast mij staat. "Rohan?", vraag ik. "Ja, ze zijn verbannen door hun eigen koning," zegt Faramir. Ik kijk naar de ruiters. Iets in mij zegt dat ik hier mijn weg met Faramir moet beëindigen en verder moet reizen met de ruiters van Rohan. Ik kijk weer terug naar Faramir en ontmoet zijn ogen. "Je bent van plan met ze mee te reizen," zegt Faramir. "Ja, iets zegt mij dat ik verder moet reizen met de ruiters van Rohan," zeg ik. Faramir knikt. "Dan scheiden onze wegen hier. Dit is geen vaarwel, we zullen elkaar weer zien al weet ik niet wanneer. Dat beloof ik je," zegt Faramir.

Faramir en ik rijden samen naar de leider van de ruiters van Rohan. Ik kijk de leider aan en hij kijkt vragend terug naar beide mij en Faramir. "Mijn gevoel zegt dat ik met jullie, ruiters van Rohan, verder moet reizen," zeg ik. "Éomer let goed op Ilythyrra," zegt Faramir. Voor de Éomer iets kan zeggen draait Faramir zijn paard om en galoppeert weg, zijn ruiters volgen zijn voorbeeld. "Vaarwel Faramir," fluister ik tegen mezelf. Ik draai mijn hoofd weer terug naar Éomer. "Hopelijk is het niet erg dat ik met jullie mee reis vanaf nu," zeg ik. "De ogen en oren van een elf zijn altijd welkom," zegt Éomer. Éomer spoort zijn paard aan de rest van de ruiters volgen zijn voorbeeld waaronder ik.

Nadat we een tijd gereden hebben stopt een wit paard met een witte gedaante voor onze neus. Nou ja niet precies, hij staat een eindje verder op. "HALT!", roept Éomer naar zijn ruiters. We komen tot stilstand en de witte gedaante komt onze kant op draven. Het gezicht van de gedaante wordt steeds beter zichtbaar. "Gandalf?", vraag ik met grote ogen. "Aah Ilythyrra, ik had gehoopt jou nog tegen te komen," zegt hij met een glimlach op zijn gezicht. Dan wordt zijn gezicht weer serieus en richt hij zich op Éomer. "Koning Théoden is terug gekeerd uit de klauwen van de vijand en vraagt voor assistentie bij Helm's Deep," zegt Gandalf. "Assistentie zal hij krijgen. De ruiters van Rohan zullen uit rijden naar Helm's Deep," zegt Éomer. Gandalf knikt goedkeurend, waarna hij zijn beeldschone witte paard aanspoort en weg galoppeert. "OP NAAR HELM'S DEEP!", roept Éomer waarna ook hij zijn paard aanspoort, de rest volgt zijn voorbeeld.

Ik spoor mijn paard harder aan zodat ik langs Gandalf kom te rijden. "Gandalf?", vraag ik. Hij kijkt mijn kant op. "Ik dacht dat je in de schaduw van Moria gevallen was," zeg ik. Ik kan maar beter gewoon met de deur in huis vallen. "Dat is inderdaad waar, maar mijn avontuur zat er nog niet op. Ik ben nu Gandalf the White. De White wizard die Saruman niet kon zijn," legt Gandalf uit. Ik kijk Gandalf verwart aan. "Er werd gezegd dat jij het niet overleefd had, Ilythyrra," vervolgt Gandalf zijn zin. "Dat dacht ik zelf ook, maar Faramir en zijn ruiters hebben mij gered," antwoord ik. "En alsnog heb je hun achter je gelaten en ben je met de ruiters van Rohan meegereden," zegt Gandalf weer voor zich uitkijkend. "Ik had het gevoel dat ik dit moest doen," zeg ik. "Ik kan je niet vertellen of dit een goede keuze was of niet, Ilythyrra," zegt Gandalf. Ik kan wel één ding zeggen en dat is dat ik Gandalf's vage woorden niet heb gemist. We reizen verder in stilte.

"Aan de andere kant van deze berg ligt Helm's Deep. Maak jullie klaar voor de strijd!", zegt Éomer na een dag gereden te hebben. Ik haal diep adem als we de top van de berg naderen. Gandalf bereikt als eerste de top en stopt. Ik stop naast hem en Éomer stopt aan de andere kant van Gandalf. De rest van de ruiters stoppen ook. Ik kijk de berg af en zie een slagveld. Helm's Deep wordt al aangevallen. Gandalf houdt zijn staf in de lucht en Éomer volgt met zijn zwaard, ook ik en alle andere ruiters volgen hun voorbeeld. "IN DE AANVAL!", roept Éomer waarna iedereen te paard de berg afstormt recht het slagveld in.

__________________________

Ik weet het, dit hoofdstuk gaat een beetje snel, sorry! Ik hoop wel dat jullie het leuk vinden. Het hoofdstuk is ook alweer 200 woorden langer dan het vorige hoofdstuk, dus hopelijk kan ik steeds langere hoofdstukken schrijven en jullie daarmee blij maken. En heel erg bedankt naar iedereen die na 4 jaar dit boek weer is begonnen met lezen. Het betekent echt veel voor mij!

Ik hoor graag wat jullie van het boek tot nu toe vinden, en zeker van de laatste twee hoofdstukken aangezien die 4 jaar later zijn geschreven van de andere hoofdstukken.

Anyway ik wens jullie allemaal een fijne dag!

-Esmee