Poison h.s (Greek Translation)

Κεφάλαιο 71

Α/Ν ΝΟΥΜΕΡΟ 11 ΣΤΑ FANFICTIONS ΟΟΟΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥ!!

9 ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ.

 

***

Τραγούδια για αυτό το κεφάλαιο: Starring role-Marina & The Diamonds Far too young to die- Panic! At the disco

  *****

Νιωθω λες και το οξυγονο στον αερα ξαφνικα λιγοστεψε,σταματαω να αναπνεω για ενα λεπτο. “J-Jed;”λεω.Η φωνη μου 'σπαει' στην μεση της συλλαβης.

Το χαμογελο στο προσωπο του μεγαλωνει μολις βλεπει την ανησυχια στο προσωπο μου. 
“Ναι,εσενα Hunter σε λενε,σωστα;”

Δεν του απανταω.Απλα στεκομαι και τον κοιταω σοκαρισμενη,βλεποντας μονο το προσωπο του τυπου που δολοφονησε την κολλητη μου.

‘’Hunter,’’ Η Abbie μου δίνει ένα έντονο χαμόγελο. ‘’ Πες ναι.’’
Και πάλι δεν απαντώ. Όσο πιο νευρική γίνομαι τόσο πιο πολύ το ύφος αυτό μεγαλώνει στο πρόσωπό του. Το χειρότερο πράγμα αυτής της κατάστασης είναι το πόσο ήρεμος δείχνει. Σίγουρα έχει καταλάβει από το ύφος μου και την αντίδρασή μου πως ξέρω ποιος είναι και γνωρίζω καλά τι έχει κάνει. Προσποιήται  έναν άνθρωπο- καλά στα λογικά του- ενώ είναι τελείως τρελός.

‘’Εντάξει λοιπόν, χαίρομαι που επιτέλους σε γνωρίζω Hunter.’’ Η φωνή του είναι βαθιά και άγρια σαν του Harry, αλλά όχι ελκυστική, πιο πολύ εφιαλτική σαν μια φωνή που θα άκουγες σε ταινία τρόμου.

‘’Τι εννοείς, επιτέλους σε γνωρίζω;’’ Η Abbie ρωτάει με ζήλια στην φωνή της.

‘’Ας πούμε ότι,’’ σταματάει για να το σκεφτεί ‘’ εγώ και η Hunter έχουμε κοινούς γνωστούς.’’Λέει και το χαμόγελό του μεγαλώνει.

Δεν μπαίνω καν στον κόπο να σκεφτώ την Abbie αυτη την στιγμή απλά παρατηρώ τις λεπτομέριες του προσώπου του άντρα που σκότωσε την καλύτερή μου φίλη.

‘’Oh εντάξει, λοιπόν πρέπει να φύγουμε, ελπίζω να σε δω στο party μου το Σάββατο.’’ Λέει η Abbie καθώς 
περπατάνε μακριά. 

Τους παρατηρώ να εξαφανίζονται στο τέλος του διαδρόμου, αλλά πριν στρίψουν ο Jed γυρνάει και μου χαρίζει ακόμα ένα ανατριχιαστικό χαμόγελο.

Εικόνες του Jed να σκοτώνει την Regina κυλάνε στο μυαλό μου, δημιουργώντας ένα άρρωστο συναίσθημα στο στομάχι μου. Τι κάνει ο Jed εδώ; Και το πιο συμαντηκό, τι κάνει με την Abbie;

Προσπαθώ να ηρεμησω τον εαυτό μου πριν πάω στην τάξη για την πρώτη μου ώρα. Πριν κατέβω τις σκάλες κοιτάω και από τις δύο μεριές για να σιγουρευτώ ότι κανείς δεν με παρακολουθεί.

Όταν μπαίνω μέσα στην τάξη των Αγγλικών, περιμένω να δω τον Harry στην συνηθισμένη του θέση, αλλά αντίθετα βλέπω ένα άδειο θρανίο. Κάθομαι στην θέση μου, δίπλα στην Mack όπως πάντα και κοιτάζω την πόρτα, περιμένοντας τον Harry να μπει μέσα.

Το ήξερα από το πρώτο λεπτό που ξύπνησα σήμερα, ότι κάτι θα συμβεί. Είναι το ίδιο συναίσθημα που είχα την ημέρα που η Regina εξαφανίστηκε. Τότε, νόμιζα ήταν απλά επειδή θα ήταν η πρώτη μου φορά που θα έκανα κοπάνα από το σχολείο, αλλά βαθιά μέσα μου βρισκόταν ένα άρρωστο συναίσθημα, που μου έλεγε ότι είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Σήμερα το πρωί ξύπνησα με το ίδιο ακριβώς συναίσθημα, αυτό το απαίσιο συναίσθημα μέσα μου που με προηδοποιήσε ότι κάθε συμβεί.

‘’Όλα καλά;’’ Η Mack ρωτάει, κοιτώντας με να χτυπώ το πόδι μου στο πάτωμα με νευρικότητα και να σφίγκω τα χέρια μου. ‘’Φαίνεσαι λίγο-‘’

‘’Μια χαρά είμαι’’ λέω απότομα και ανυπόμονα. Με κοιτάει με ένα παράξενο βλέμμα και σηκώνει το φρύδι της. ‘’Σ-συγνώμη. Είμαι απλά λίγο- είμαι καλά.’’ Τελικά καταφέρνω να πω, μη μπορώντας να μιλήσω καθαρά. 

‘’Είσαι σίγουρη;’’

Σταματάω να τρέμω και προσπαθώ να χαλαρώσω στην καρέκλα μου.
‘
’Ν-ναι. Είμαι μια χαρά.’’

Το κουδούνι χτύπαει και εκείνη ακριβώς την στιγμή ο Harry μπαίνει μέσα στην τάξη. Μόλις τον κοιτάω, ταράζομαι και αρχίζω να χτυπάω ακόμα πιο νευρικά το πόδι μου στο πάτωμα. Παιρνάει γρήγορα από μπροστά μου και κάθετε νευριασμένα στην θέση του, δίπλα στο παράθυρο.

Παρατηρώ κόκκινο υγρό επιστρωμένο στις αρθρώσεις των χεριών του και στην μπλούζα του, η οποία είναι η μπλούζα του πατέρα μου. Μοιάζει σαν να μπλέχτηκε σε κάποιον καβγα, αλλά δεν μου κάνει εντύπωση μιας και τον ξέρω καλά. Αλλά με ποιον; Αν είχε δει τον Jed νωρίτερα θα είχε πρισπαθήσει να τον χτυπήσει. Αλλά δεν βγάζει νόημα γιατί τα χέρια του έχουν αίμα και από ότι είδα, ο Jed δεν είχε ούτε γρατζουνιά. 

‘’Harry’’ προσπαθώ να ψυθιρίσω, αλλά δεν γυρνάει.

‘’Harry;’’ Η Mack ρωτάει.

‘’Εμ, ναι.’’ Λέω. Δεν θέλω να της εξηγήσω γιατί τον φώναξα Harry και όχι Four, οπότε απλά κάθομαι στην καρέκλα και προσπαθώ να συγκεντρωθώ, αλλά δεν μπορώ.

‘’Λοιπόν.’’ Ο Κ. Cleary μπαίνει μέσα στην τάξη και κλείνει πίσω του την πόρτα. ‘’Σήμερα θα δουλέψετε στους λόγους σας, συνεχίστε την έρευνά σας και αν χρειαστείτε θα σας δώσω άδεια να πάτε στην βιβλιοθήκη. ‘’ Κάθεται στο γραφείο του και συνεχίζει την δουλειά του.

Το όμορφο και ταυτόχρονα κακό πρόσωπο του Jed δεν φεύγει από το μυαλό μου. Τα εχθρικά του μάτια. Μπορώ να τα νιώσω να με κοιτάνε κάθε φορά που κλείνω τα δικά μου.

Ο Harry σηκώνεται από την καρέκλα του και πηγαίνει προς τον Κ. Cleary , έχοντας ακόμα την θυμομένη αυτή έκφραση στο πρόσωπό του.

‘’Τι μπορώ να κάνω για σένα Four;’’ Ρωτάει. Είναι περίεργο να ακούω το όνομά Four πλέον, αν και τον φωνάζω Harry μόνο μερικές μέρες νιώθω λες και έχουν οεράσει χρόνια.

‘’Θέλω να πάω στην βιβλιοθήκη.’’ Λέει με βαθιά φωνή. Μπορώ να καταλάβω από την φωνή του ότι προσπαθεί πολύ να συγκρατήσει τον θυμό του.

‘’Εντάξει, θα σου γράψω την άδεια.’’ Λέει ο Κ. Cleary.

Σηκώνομαι από την καρέκλα και μαζεύω όλα μου τα πράγματα, πηγαίνοντα προς τον Harry και τον Κ. Cleary.

‘’ Μπορώ να πάω και εγώ στην βιβλιοθήκη;’’ Ρωτάω καθώς εκείνος γράφει την άδεια για τον Harry.

‘’Βέβαια. Θα προσθέσω το όνομά σου στο χαρτί.’’ Λέει πριν το δώσει στον Harry. 

Ο Harry δεν τον ευχαριστεί ή κάτι τέτοιο, απλά παίρνει το χαρτάκι και βγαίνει γρήγορα έξω από την τάξη.

‘’Σας ευχαριστώ.’’ Λέω στον Κ. Cleary πριν βγω από την τάξη και αρχίσω να ακολουθώ τον Harry.

Μόλις βγαίνω έξω ο Harry είναι ήδη στο τέλος του διαδρόμου στην αντίθετη κατεύθυνση της βιβλιοθήκης. 

Κάνω μεγαλα βήματα προσπαθώντας να τον προλάβω.

‘’Που πηγαίνεις;’’ Ρωτάω όταν επιτέλους τον έχω φτάσει.

Δεν μου απαντάει, απλά συνεχίζει να περπατάει ευθεία προς το τέλος του διαδρόμου.

‘’Τι διάολο τρέχει με εσένα;’’ Ρωτάω υψώνοντας την φωνή μου.

Σταματάει ξαφνικά και γυρνάει προς το μέρος μου. Σταματάω και εγώ στα βήματά μου και τον κοιτάζω. Τα μάτια του καίνε από θυμό και το σαγόνι του είναι σφιγμένο. Περπατάει προς εμένα, εγώ όμως πίσω πατώ μέχρι που η πλάτη μου χτυπάει στα κρύα μεταλλικά ντουλάπια.

‘’Παίζεις παιχνίδια μαζί μου;’’ Ρωτάει με βαθιά και σκληρή φωνή.

‘’Για πιο πράγμα μιλάς; ‘’ Ρωτώ μπερδεμένη.

‘’Μ’αγαπάς πραγματικά Hunter ή απλά παίζεις παιχνίδια μαζί μου; Γιατί αν δεν μ’αγαπάς δεν θέλω να σπαταλήσω ούτε ένα λεπτό ακόμα μαζί σου,’’ λέει απότομα.

Η καρδιά μου πονάει λες και κάποιες έμπηξε ένα στιλέτο στο στήθος μου.

‘’Τι; Και βέβαια σε αγαπώ, γιατί να πω ψέματα για κάτι τέτοιο;’’

‘’Σταμάτα να φέρεσαι τόσο γαμημένα αθώα Hunter, σε είδα στο γαμημένο βίντεο.’’ Φωνάζει κυριολεκτικά στο πρόσωπό μου.

‘’Ποιο βίντεο;’’ Ρωτάω χαμηλώνοντας την φωνή μου και ελπίζοντας ότι θα κάνει και εκείνος το ίδιο.

‘’Το βίντεο με εσένα και τον Matt. Μου είπες ότι ήσουν παρθένα, ότι ήμουν ο πρώτος σου, ξέχασες να μου πεις ότι πήδηξες τον Matt πριν από αυτό,’’ λέει η ζήλεια και ο θυμός φανερά στην φωνή του.

Το αίμα κυλάει στις φλέβες μου με γρήγορο ρυθμό , προκαλώντας μου πονοκέφαλο, Η καρδιά μου χτυπάει υπερβολικά γρήγορα και ασυνήθιστα .

‘’Τ-τι; Εγώ και ο Matt ποτέ’’ προσπαθώ να τελειώσω την πρότασή μου, αλλά το άγχος με λυγίζει κάνοντας το μυαλό μου να μην μπορεί να σκεφτεί σωστά. ''Εγώ ποτέ.. ποτέ δεν..'' 

Η όρασή μου γίνεται λίγο θολή και πριν το καταλάβω αντί για τον Harry κοιτάω το ταβάνι. Τα φώτα αναβοσβήνουν κάνοντας τον πόνο στο κεφάλι μου να μεγαλώνει. Μαύρες βούλες εμφανίζονται στην όραση μου και τα μάτια μου σιγά-σιγά κλείνουν. Όλα τα υπόλοιπα γίνονται ένα μαύρο τοπίο καθώς χάνω τις αισθήσεις μου.


*****
Δυνατό φως λάμπει μπροστά από τα μάτια μου κάνοντας με να αποκτήσω ξανά τις αισθήσεις μου. Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου και προσπαθώ να ανακαθίσω όπου βρίσκομαι. Όταν τα μάτια μου ξεθολώνουν εστιάζω στον χώρο γύρω μου ώστε να καταλάβω που βρίσκομαι. Είμαι ξαπλωμένη σε ένα άσπρο κρεβάτι στο νοσκομείο του σχολείου.

‘’έχεις πολύ ωραίο σπίτι,’’ ακούω μια βαθιά φωνή να λέει από το πλάι μου. 
Αργά γυρνάω το κεφάλι μου για να δω την πηγή της φωνής, αλλά όταν το κάνω, γρήγορα πετάγομαι όσο πιο μακριά γίνεται.

Ο jed.

Κάθεται σε έναν από τους πάγκους του δωματίου, πάιζοντας με μία σύρριγγα. Την γεμίζει με νερό από τον νεροχύτη και έπειτα χύνει το νερό στο πάτωμα μπροστά του.

’Τ-τι κάνεις εδώ;’’ Καταφέρνω να πω με δυσκολία. 

‘’Ήρθα να σιγουρευτώ ότι είσαι καλά.’’ Λέει με χιούμορ στην φωνή του. ‘’ Είδα το σκηνικό στο διάδρομο μ’αυτόν τον πως το είπαμε… Henry ;’’

‘’Harry.’’ Το διορθώνω. 

‘’Α ναι, αυτό ήταν,’’ λέει και αφήνει κάτω την σύριγγα. 

‘’Γιατί είσαι εδώ;’’ Ρωτάω και κοιτάω γύρω μου για να βρω ένα είδος όπλου με το οποίο θα μπορώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, αλλά τα μόνα που βλέπω είναι ένα σορό γάζες και πιεσόμετρα. 

‘’Νομίζω ότι και οι δύο ξέρουμε την απάντηση σε αυτό,’’ μου χαμογελάει ξανά πονηρά.

‘’Σκότωσες ήδη την καλύτερή μου φίλη, τι άλλο θες; Γιατί δεν μας αφήνεις ήσυχους;’’ Λέω και φωνή μου δυναμώνει. 

‘’Α ναι, η Regina ήταν η καλύτερή σου φίλη το είχα ξεχάσει,’’ λέει ενώ το σκέφτεται.

‘’Ναι ήταν και την δολοφόνησες παρόλο που ήταν αθώα,’’ λέω απότομα.

‘’Άσε με να σου κάνω μία ερώτηση Hunter. O Henry’’

‘’Harry’’ τον διορθώνω νευριασμένα.

‘’Harry, συγνώμη, λάθος μου. Ο Harry αγαπούσε την Regina;’’ Ρωτάει και φαίνεται να τον ενδιαφέρει πολύ η απάντηση.

‘’Τι; Όχι. Τι σχέση έχει αυτό;’’

‘’Ο Harry αγαπάει εσένα Hunter;’’

‘’Εμ ν-ναι. Γιατί;’’

‘’Βλέπεις, γι’ αυτό ακριβώς βρίσκομαι εδώ.’’ Το χαμόγελό του εξαφανίζεται, πηδάει από τον πάγκο και πηγαίνει προς την έξοδο. ‘’ Να έχεις μια υπέροχη ημέρα Hunter.’’ Λέει πριν βγει έξω και κλείσει την πόρτα πίσω του.

Τα χείλια μου τρέμουν από τον φόβο και οι χτύποι της καρδιάς μου επιταχύνονται . Στην αρχή είμαι μπερδεμένη, γιατί να ρωτήσει πια αγαπάει ο Harry; Αλλά μετά από μερικά λεπτά καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοεί .

Ο Harry σκότωσε την Arabella,το κορίτσι που ο Jed αγαπούσε και τώρα ζητάει εκδίκηση σκοτώνοντας το κορίτσι που αγαπάει ο Harry.

Εμένα.