Poison h.s (Greek Translation)

Κεφάλαιο 14

Ξυπνάω ξαφνικά από ένα συναίσθημα στο κάτω μέρος του σώματος μου. Πρέπει να κάνω την ανάγκη μου αμέσως!

Όταν ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω τον Four ξαπλωμένο στο πάτωμα, να κοιμάται. Σχεδόν ξέχασα πως βρισκόταν εκεί.

 Δεν θέλω να πάω στο μπάνιο γιατί δεν φοράω παντελόνι. Και αν ξυπνήσει και με δει?

 Που πέταξα το σορτσάκι μου? Θυμάμαι πως τα πέταξα στην άκρη. Σηκώνομαι και κοιτάω στην άκρη του κρεβατιού .Είναι μερικά μέτρα μακριά.

Μπορώ απλά να σηκωθώ και να τα πιάσω δεν είναι και τόσο μακριά. Γρήγορα σηκώνομαι από το κρεβάτι μου και τρέχω προς το σορτσάκι μου. Τα πιάνω και αρχίζω να τα παιρνάω από τα πόδια μου

. ''Μπορώ να δω τον πισινό σου'' ακούω τον Four να μουρμουράει με μια νυσταγμένη φωνή.

 Βιάζομαι και τραβάω το σορτς πάνω από το εσώρουχό μου, για να μην μπορεί να δει τίποτα. ''Τι! Όχι δεν μπορείς. Δεν είμαι γυμνή.’’

 Αμέσως νιώθω τα μαγουλά μου να γίνονται κόκκινα. πάλι καλά που είναι σκοτεινά εδώ πέρα και δεν μπορεί να με δει.

 ''Που πας?'' ρωτάει.

''Μπάνιο.'' λέω και περπατάω γρήγορα έξω από το δωμάτιο. Κλείνω την πόρτα πίσω μου και περπατάω προς το μπάνιο.

 Μπαίνω στο μπάνιο και ανάβω το φως. Είναι ακόμα σκοτεινά έξω και φυσικά, βρέχει. Αναρωτιέμαι τη ώρα είναι. Μπορεί να είναι από μια το πρωί μέχρι έξι τα ξημερώματα.

 Σηκώνω το καπάκι της τουαλέτας και κάθομαι.

 Δεν μπορώ να πιστέψω πως ο Four με είδε με τα εσώρουχά μου. Όχι. Σίγουρα δεν είδε τίποτα. Σίγουρα το είπε αυτό γιατί του αρέσει να με κάνει να νιώθω άβολα. Ούτως σι άλλος ήταν σκοτεινά, δεν θα είδε και τόσα πολλά.

 Τραβάω το καζανάκι και ξαναφοράω το σορτς μου.  Όταν κοιτάω στον καθρέφτη είμαι σχεδόν τρομοκρατημένη. Τα μαλλιά μου είναι σε μια τρελή κατάσταση. Πετάνε προς όλες τις κατευθύνσεις. Βιάζομαι και πλύνω τα χέρια μου και φτιάχνω την κοτσίδα μου. Οπότε μόλις ξαναξυπνήσω σε μερικές ώρες, δεν θα είμαι έτσι

 Όταν βγαίνω έξω από το μπάνιο ακούω περίεργους ήχους από τον κάτω όροφο. Ακούγετε σαν σφύριγμα? Σαν κάποιος να βράζει νερό και να είναι έτοιμο. Μήπως είναι ο Four ?

 Και γιατί προσπαθεί να βράσει νερό από τόσο νωρίς? Περπατάω πίσω στο δωμάτιο για να δω εάν είναι εκεί ο Four, και είναι εκεί.

 Τότε τι ήχος είσαι αυτός που ακούγετε από κάτω?

''Four. Four ξύπνα.'' Δεν ξυπνάει οπότε περπατάω προς το μέρος του και τον σκουντάω απαλά στον ώμο.''Four ξύπνα.''

''Τι?'' γκρινιάζει.

''Νομίζω πως είναι κάποιος κάτω. Άκουσα κάτι.''

''Τι?'' Αμέσως σηκώνετε όρθιος, φανερώνοντας το γυμνό του σώμα εκτός από το μποξεράκι του. Αμέσως κοιτάω αλλού.

‘’Ναι, άκουσα έναν θόρυβο εκεί κάτω. Και δεν έχω κατοικίδιο, οπότε νομίζω πως σίγουρα είναι κάποιος εκεί κάτω. Αποκλείετε να είναι ο μπαμπάς μου τόσο νωρίς.’’ Ξεκινάω να αγχώνομαι πάρα πολύ τώρα. Και αν είναι στ’αλήθεια κάποιος εκεί κάτω? Και αν αυτός ο κάποιος είναι αυτός που μου πέταξε την πέτρα?

‘’Μείνε εδώ. Θα γυρίσω αμέσως.’’

Τον ακούω και πηγαίνω στο κρεβάτι μου. Φοράει το τζιν του και περπατάει έξω από το δωμάτιο, κλείνοντας την πόρτα πίσω του.

Ξαπλώνω πίσω και τυλίγω το σώμα μου με την κουβέρτα μου.

‘’Σε παρακαλώ ας μην είναι κάποιος μέσα στο σπίτι, σε παρακαλώ να μην είναι τίποτα’’ ψιθυρίζω στον εαυτό μου μερικές φορές. Κάποιες φορές βοηθάει να το λέω δυνατά. Και αν υπάρχει πράγματι κάποιος και είναι οπλισμένος? Και αν προσπαθήσουν να επιτεθούν εμένα και το Four? Και αν έχουν ήδη επιτεθεί στον Four και έρχονται για εμένα?

Περνάνε μερικά λεπτά και ο Four δεν έχει επιστρέψει ακόμα. Αρχίζω να ανησυχώ. Το μόνο πράγμα που μπορώ να φανταστώ τώρα είναι ο Four  ξαπλωμένος στο έδαφος  στα όρια του θανάτου, και ένας δολοφόνος να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια μου.

Ένας ήχος ακούγετε από τον διάδρομο. Ακούγονται σαν βήματα μα δεν είμαι σίγουρη. Ο ήχος γίνετε πιο δυνατός και φτάνει μέχρι την πόρτα μου. Το πόμολο γυρίζει σιγά σιγά περιμένω τα χειρότερα. Δεν μπορώ καν να κοιτάξω. Τραβάω τα σεντόνια μέχρι το πρόσωπο μου ώστε να μην μπορώ να βλέπω.

‘’Τι κάνεις?’’ ακούω την φωνή του  Four να ρωτάει.

Βγάζω τα σεντόνια από το κεφάλι μου και κοιτάω τριγύρω. Ο Four στέκετε στην μέση της πόρτας , χωρίς μπλούζα, με ένα κομμάτι τοστ στο χέρι του.

‘’Τ-Τι ? Είναι αυτό τόστ? Βρήκες τίποτα?’’ Γιατί τρώει τόστ? Θα μπορούσε να είναι ένας δολοφόνος στο σπίτι μου.

‘’Ναι, και όχι. Κοίταξα και δεν βρήκα κανέναν, ή κάτι…’’

‘’Τι το θες το τοστ?’’

‘’Πείνασα,’’ λέει απλά και πηγαίνει πίσω στην θέση του στο πάτωμα. Ξαναβγάζει το τζιν του και ξαπλώνει πίσω. Το μόνο πράγμα που μπορώ να ακούσω είναι η βροχή να χτυπάει δυνατά πάνω στο τζάμι του παραθύρου μου, κ