Poison h.s (Greek Translation)

Κεφάλαιο 27

**

Aφιερωμένο στην Μαργαρίτα, που τόσο πολύ αγαπάει αυτή την ιστορία:)

**

Ξυπναω νιωθωντας μια ζεστασια στο προσωπο μου.Οταν ανοιγω τα ματια μου το πρωτο πραγμ απου βλεπω,ειναι μερικες ηλιαχτιδες να φωτιζουν το δωματιο του Four,μεσα απο τις γριλλιες των παραθυρων του.Σημερα εχει ηλιο,κατι αρκετα ασυνιθηστο για το Maywood. Βρεχει σχεδον καθε μερα,ακομα και το καλοκαιρι. Γυρναω απο την αλλη και βλεπω το κεφαλι του Four χωμένο σε ενα μαξιλαρι. Ο ηλιος "αγγιζει" το πανω μερος των μαλλιων του, κάνοντάς το καφε χρωμα των μαλλιων του να εχει ενα πιο ανοιχτο χρωμα. Καθως κοιταω τον Four αναμνησεις απο το χθεσινο βραδυ κανουν την επισκεψη τους στο μυαλο μου. Ο τροπος που με κοιτουσε καθως με ακουμπουσε σε διαφορα και ξεχωριστα σημεια. Ποσο ωραια ενιωθα την ζεστη του γλωσσα στο σωμα μου. Στα αληθεια συνεβη; Η ηταν ενα ονειρο και εγω απλα εχω παραισθησεις; Ενα κομματι μου ευχεται να ηταν ονειρο,ενω ενα αλλο κομματι μου ευχεται να ηταν πραγματικοτητα. Ηταν διαφορετικα απο οτι ειχα φανταστει,με εκανε να νιωσω τοσο εξεργεμενη και ζωντανη.Ποτε δεν πιστευα οτι κατι τετοιο θα γινοταν τοσο γρηγορα. Παντα θεωρουσα οτι θα εκανα κατι τετοιο αφου παντρευομουν. Ενα απαλο μουρμουρητο βγαινει απο τα χειλια του Four και γυρναω να τον κοιταξω. Τα ματια του ειναι κλειστα και τα χειλια του ελαφρα χωρισμενα. Μοιαζει με εναν τελειος διαφορετικο ανθρωπο. Δεν φοραει την συνηθισμένη μπαντανα η οποια σπρωχνει τις μπουκλες του μακρια απο το προσωπο του. Μοιαζει καπως αθωος. Σαν ενα μικρο αγορι. Οταν κοιμαται δεν εχει αυτο το μυστήριο,σκοτεινο βλεμμα στο προσωπο του. Μοιαζει σαν ενα απλο αγορι με απλες σκεψεις. "Δεν ειναι ευγενικο να κοιτας επιμονα" Λεει,ενω τα ματια του ειναι ακομα κλειστα. "Δεν κοιτουσα επιμονα"Λεω και γυρναω το βλεμμα μου γρηγορα αλλου. Οντως κοιτουσα επιμονα αλλα δεν θελω να το παρει κι αλλο πανω του. "Ναι σιγουρα" Λεει σαρκαστικα. Οταν γυρναω να τον κοιταξω,πλεον τα ματια του ειναι ανοιχτα και φαινεται αρκετα ξεκουραστος.Σηκωνεται και ακουμπαει την πλατη του,στο κεφαλι του κρεβατιου χωρις μπλουζα. "Μπορω να σου πω κατι;"Ρωταει. Ω Θεε μου! Αρχιζω κατευθειαν και νιωθω αβολα.Λογικα θα μου πει οτι εχθες το βραδυ ηταν ενα λαθος και θα μου ζητησει να φυγω. Νευω καταφατικα σιγα-σιγα και κοιταω αλλου.Ειμαι ευαισθητο ατομο και δεν θελω να γινω συναισθηματικη μπροστα του, ενω ειμαι στο κρεβατι του φορωντας μονο μια απο τις μπλουζες του. "Δεν περιμενα οτι θα εισαι εδω οταν θα ξυπνουσα,σημερα το πρωι." Ειμαι σοκαρισμενη απο αυτο που μολις ειπε. Ειλικρινά πιστευα οτι θα μου ζηταγε να φυγω. Προετοιμαζα τον εαυτο μου για τα χειροτερα. "Αληθεια;Γιατι;" Ρωταω, ακομα λιγο σοκαρισμενη."Τα περισσοτερα κοριτσια αυτο κανουν.Ξυπναω και εχουν φυγει" Οταν το λεει αυτο νιωθω μια μικρη δοση ζηλειας μεσα μου."Δηλαδη,φερνεις κοριτσια στο σπιτι συχνα;" Ρωταω προσπαθωντας να διωξω την ζηλια απο την φωνη μου. Δεν ξερω γιατι ζηλευω,θελω να πω,ειναι ο Four,ειναι λογικο να κανει τετοια πράγματά."Σκατα,δεν εννοουσα αυτο" Λεει."Και τοτε τι εννοουσες;" Λεω χωρις να το σκεφτω. Μερικες φορες λεω πραγματα χωρις να το καταλαβαίνω. Ακουγομαι σαν ενα ζηλιαρικο κοριτσακι,ενω στην πραγματικοτητα δεν ειμαι καθολου. "Αυτο που εννοουσα ειναι,γαμωτο" Φαινεται να δυσκολευεται. "Αυτο που εννοουσα ειναι οτι δεν περιμενα πως θα εμενες γιατι δεν ειναι κατι που κανει ενα συνηθισμένο κοριτσι" Λεει προσπαθωντας να διορθώσει τα προηγουμενα λογια του."Oh" Λεω. Δεν ξερω τι αλλο να πω"Πρεπει να παρω τηλεφωνο τον πατερα μου και να του εξηγησω γιατι δεν πηγα σπιτι χθες" Λεω και σηκώνομαι απο το κρεβατι. "Ενταξει" Λεει. Μπορω να νιωσω τα ματια του πανω μου καθως σηκωνομαι απο το ζεστο κρεβατι του. Κανω οτι καλυτερο μπορω να κατεβασω το μπλουζακι μου ωστε να μην δει το εσωρουχο μου,οταν πιανω την τσαντα μου. Η τσαντα μου ειναι στο γραφειο του. Παιρνω το κινητο μου και ειμαι εκπληκτη οταν βλεπω οτι δεν εχω καμια αναπαντητη κληση ή μυνημα. Αυτο ειναι περιεργο. Θα επρεπε να ειχε παρατηρήσει μεχρι τωρα οτι χθες το βραδυ δεν γυρισα σπιτι. Προσπαθω να του τηλεφωνησω και να του εξηγησω γιατι δεν πηγα χθες το βραδυ σπιτι. Τωρα θα πρεπει να σκεφτω ενα ψεμα τυπου "Ήμουν στο σπιτι του Matt και επειδη ηταν αργα, εμεινα σπιτι του το βραδυ". Ο πατερας μου εμπιστευεται τον Matt και δεν θα τον πειραζε αν ειχα περασει το βραδυ σπιτι του. Το ειχα κανει μερικες φορες οταν πηγαινα σπιτι του με την Regina. Βλεπαμε ταινιες και μας έπαιρνε ο υπνος. Κανενας απο τους γονεις μας δεν νοιαζοταν καθως εμπιστευονταν τον Matt. Ο πατερας μου δεν απανταει,κλεινω το τηλεφωνο και το ακουμπαω στο γραφειο. "Πρεπει να παω σπιτι" Λεω. "Ενταξει" Ο Four απανταει και σηκωνεται απο το κρεβατι, τεντώνοντας τα μεγαλα χερια του στο αερα. Πιανω τον εαυτο μου να κοιταει το σωμα του και γρηγορα κοιταω αλλου. Δεν πρεπει να τον αφησω να με ξαναδει."Θες να φας πρωινο πρωτα;" Με ρωταει; "Οχι,ευχαριστω"Λεω. Αυτη την στιγμη δεν πειναω. "Εισαι σιγουρη; Θα μπορουσες αν θες να φας κατι καθως θα γυρναμε σπιτι σου" Προτεινει."Δεν χρειαζεται. Συνηθως δεν τρωω πρωινο" Λεω ψεματα. Πολλοι ανθρωποι δεν τρωνε πρωινο αλλα παντα φροντιζω να φαω. Απλα αυτη την στιγμη δεν πειναω καθολου. "Ενταξει,αν θελησεις εχει αρκετα για να φας εδω" Λεει και χαμογελαει πονηρα. Μου παιρνει λιγη ωρα να καταλαβω σε τι αναφέρεται. Νιωθω το προσωπο μου να κοκκινιζει και σταματαω να τον κοιταω,κοιτωντας κατω στο πάτωμα.Παντα θα βρει ενα τροπο να κανει ενα ανωμαλο σχολιο. "Δεν πειραζει,θα το αφησουμε αυτο για μια αλλη φορα"Λεει ανετα. Δεν μπορω να καταλαβω πως μπορει να ειναι τοσο ανετος γυρω απο τετοια πραγματα. "Παω να ντυθω και μετα μπορουμε να φυγουμε" "Ενταξει"Λεω, χαρουμενη που αλλαξε το θεμα. Δεν μπορω να διωξω το κοκκινισμα που εχω στο προσωπο μου καθε φορα που κανει ενα ανωμαλο σχολιο και μπορω να πω οτι το απολαμβανει οταν το κανει. Βγαζει απο την ντουλαπα του ενα μαυρο τζιν και μια μαυρη μπλουζα. "Μονο αυτα φορας;"Ρωταω "Τι;" "Καθε φορα που σε βλεπω,φορας μαυρο τζιν,μαυρη μπλουζα και μαυρα παπούτσια. Εχεις αλλα ρουχα;Εννοω σε διαφορετικα χρωματα. Ας πουμε πρασινο;" Ρωταω. "Πρασινο;" Οχι,δεν θελω να περπαταω και να μοιαζω σαν σπασικλακι. Το πρασινο ειναι ηλιθιο χρωμα" Λεει και γελαω. Δεν μπορω να φανταστω πως θα εμοιαζε φορώντας πρασινο.Εχω συνηθίσει το μαυρο χρωμα. Αν και θα του πηγαινε μιας και ταιριαζει με τα ματια του. "Το πρασινο τυχαινει να ειναι το αγαπημενο μου χρωμα" Λεω."Προφανως εχεις χαλια γουστο στα χρωματα" Με πειραζει. "Τουλαχιστον εγω φοραω χρωματα" Τον πειραζω και εγω. "Το μαυρο ειναι χρωμα" Λεει."Οχι και τοσο" Λεω και ενα παιχνιδιαρικο χαμογελο μεγαλωνει στο προσωπο του."Εισαι παντα τοσο νευρικη οταν ξυπνας;"Με ρωταει και κανει ενα βημα προς το μεροςμου. "Οχι" Λεω. "Μαλλον εχω αυτη την επιρροή πανω σου" Λεει και κανει αλλο ενα βημα. "Υποτιθεται πως αυτο ειναι κατι καλο;" Ρωταω "Σε καποιες περιπτωσεις ναι",λεει.Το χαμογελο του πλεον εχει τελείως εξαφανιστει και ειναι αρκετα κοντα μου.Νιωθω παλι αυτο το συναισθημα που ενιωσα εχθες,στο στομαχι μου. Τα ποδια μου τα αισθανομαι σαν ζελε και τα γονατα μου γινονται ολο και πιο αδυναμα. Οταν κανει ακομα ενα βημα κοντα μου,τον προσπερναω και σκύβω κατω,να παρω τα ρουχα μου απο το πατωμα. "Πρεπει να ντυθω" Του λεω.Αν και χθες το βραδυ ηταν,λοιπον,υπεροχα,δεν θελω να ξανασυμβει τωρα. "Μπορω να σε βοηθησω αν θες" Λεει και το πονηρο του χαμογελο επιστρεφει. "Ευχαριστω,αλλα ειμαι μεγαλο κοριτσι,μπορω να φροντισω τον εαυτο μου" Του λεω. "Εισαι σιγουρη;" Ρωταει και παιχνιδιαρικα τον χτυπαω στο χερι. "Ναι,ειμαι. Τωρα γυρνα απο την αλλη" Του λεω. "Τι;"Ρωταει και καθεται στο κρεβατι του."Γυρνα απο την αλλη" Επαναλαμβανω."Hunter,δεν γινεται να εισαι σοβαρη.Τα εχω δει σχεδον ολα,χθες το βραδυ σε δαχτυλωσα" "Θυμαμαι τι εγινε χθες το βραδυ" Λεω γρηγορα πριν προλαβει να τελειωσει την προταση του "Απλα,σε παρακαλω μην κοιταξεις" Βογγαει και ξαπλωνει στο κρεβατι "Ενταξει"."Υποσχεσαι;" Ρωταω. "Ναι,ναι υποσχομαι" Λεει. Ελπιζω να κρατησει την υποσχεση του. Γυρναω απο την αλλη σε περιπτωση που δεν την κρατησει και προσπαθησει να ριξει μια κλεφτη ματια.Καθως βαζω το τζιν μου πηδαω πανω-κατω.Ειναι μια συνηθεια να πηδαω πανω-κατω την οποια δεν μπορω να σταματησω. Επειτα πιανω την ακρη της μπλουζας του Four και την τραβαω πανω απο το κεφαλι μου,πετωντας την στο πατωμα. Παρόλο που εχει ηλιο σημερα,κανει κρυο και το αισθανομαι αμεσως με το που βγαζω την μπλουζα.Γρηγορα βαζω το μπλουζακι μου καλυπτωντας μονο το επανω μερος του σωματος μου.Οταν γυρναω τρομαζω. Ο Four στεκεται ορθιος,κοιτωντας με. Μοιαζει... ανήσυχος;"Τι; Νομιζω οτι σου ειπα να μην κοιταξεις" Συνοφριωνομαι αν και ηξερα πως δεν θα κραταγε την υποσχεση του. "Τι ηταν αυτο;" Ρωταει κοιτωντας στο πλαι μου. "Τι ηταν ποιο;"Ρωταω αν και ξερω για τι πραγμα μιλαει. "Ουλη ηταν αυτο;"Ρωταει "Οχι" Λεω ψεματα αλλα μπορει αμεσως να δει μεσα απο το ψεμα μου. Υπαρχει μια ουλη στην αριστερη μερια του σωματος μου, ξεκινωντας απο την μασχαλη μου εως τον γοφο μου. "Hunter,τι συνεβη;"Ρωταει "Τιποτα" Του λεω,προσπαθωντας να ειμαι ηρεμη αλλα μπορω ηδη να νιωσω το συναισθημα αυτο μεσα μου να μεγαλωνει."Αυτο δεν ειναι τιποτ- "Ειπα δεν ειναι τιποτα Four"Λεω αυτη την φορα πιο σκληρα. Δεν θελω να μιλησω γι'αυτο. Μου θυμιζει το περιστατικο πέρυσι. Καθε φορα που το σκέφτομαι καταληγω η να κλαιω η να κλεινομαι στον εαυτο μου."Δεν ειναι τιποτα" ξαναλεω. "Αλλα" "Δεν θελω να μιλησω για αυτο" Λεω κλεινωντας την συζητηση. Δεν νομιζω να νοιαζεται ετσι κι αλλιως. "Ενταξει..εμ..παω να περιμενω εξω στο αυτοκινητο"Λεει και βγαινει εξω απο το δωματιο. "Ενταξει"λεω απαλα αλλα εκεινος εχει ηδη φυγει. Νιωθω λιγο ενοχα,ημουν αρκετα σκληρη μαζι του, αλλα ετσι κι αλλιως δεν τον νοιαζει.Επιπλεον ειναι κατι προσωπικο. Εγω και ο Four δεν ειμαστε μαζι οποτε προτιμώ να μην μοιραστω προσωπικες πληροφοριες μαζι του ακομα. Προσεκτικά, διπλώνω την μπλουζα του Four και την τοποθετω ωραια,πανω στο κρεβατι. Οταν βγαινω απο το δωματιο του κοιταω ολες τις πορτες στον διαδρομο και ειναι ολες κλειστες. Το περιεργο μυαλο μου θελει να μαθει τι ειναι πισω απο αυτες τις πορτες αλλα δεν θα το κανω. Πρεπει να γυρισω σπιτι."Ετοιμη;" Ρωταει ο Four καθως μπαινει παλι μεσα στο σπιτι. "Ναι" Λεω. Τον ακολουθω εξω στο αυτοκινητο του. Παρολο που ο ηλιος λαμπει,ο δρομος ειναι βρεγμενος λες και εβρεχε πριν λιγο.Κανει πολυ κρυο αλλα ο Four εχει ηδη αναψει την θερμανση μεσα στο αυτοκινητο και ο ζεστος αερας ειναι μια ανακουφηση. Οση ωρα ειμαστε μεσα στο αυτοκινητο,επικρατει σιωπη. Οι μονοι ηχοι που ακουγονται ειναι τα πουλια που κελαηδουν και η σιγανη μουσικη που προερχεται απο το ραδιο. Περναμε την λιμνη που περασαμε χθες καθως πηγαιναμε σπιτι του και την βλεπω πρωτη φορα στο φως της ημερας. Η λιμνη ειναι υπεροχη και το νερο εχει μια αποχρωση βαθυ μπλε. Πολλα δεντρα περικυκλωνουν την λιμνη αλλα δεν υπαρχουν πουθενα σπιτια. Για την ακριβεια δεν εχω δει ουτε ενα σπιτι απο την ωρα που φυγαμε απο το σπιτι του Four.Απο οτι φαινεται ουτε αυτος εχει γείτονές.Περνάμε το βενζιναδικο που παντα σταματαω για να βαλω βενζινη. Ποτε δεν εχω ξαναβρεθει στην αλλη μερια της πολης,εκει που ο Four μενει,κατι αρκετα παραξενο αφου το Maywood ειναι μια αρκετη μικρη πολη. Εδω ολοι γνωριζονται μεταξύ τους. Η ησυχια μεσα στο αυτοκινητο ειναι αποπνικτική.Θελω να μαθω τι μπορει ο Four να σκεφτεται αυτη την στιγμη. Καθε φορα που πηγαινουμε μαζι καπου μοιαζει να ειναι τοσο βαθια απορροφημένος στις σκεψεις του. Νιωθω καπως ασχημα μου ημουν τοσο σκληρη μαζι του,αλλα και παλι δεν θα επρεπε να κανει τοσο προσωπικες ερωτησεις. Οταν φτανουμε στο parking του σπιτιου μου βλεπω το δικο μου αυτοκινητο αλλα πουθενα του πατερα μου. Λογικα θα ειναι ακομα στην δουλεια.Παντα δουλευει νωρις τα Σαββατα. Κανενας απο τους δυο μας δεν εχει πει κουβεντα απο οταν μπηκαμε στο αυτοκινητο και ξερω πως πρεπει να πω κατι. Ο Four δεν σβηνει την μηχανη του αυτοκινητου που σημαινει πως δεν θα μεινει.Απλα βγαινω απο το αμαξι χωρις να πω κουβεντα,αλλα πριν προλαβω να βγω νιωθω το ζεστο του χερι. "Hunter" "Ναι;" Γυρναω να τον κοιταξω. Δεν λεει τιποτα για μερικα λεπτα και φαινεται να σκεφτεται αυτο που προκειται να πει. "Εγω" Σταματαει αμεσως. "Ξεχνα το" Λεει και καθεται παλι πισω στο καθισμα του αυτοκινητου."Ενταξει" Λεω και βγαινω απο το αυτοκινητο. Οταν φτανω στην πορτα μου,βγαζω τα κλειδια μου απο την τσαντα μου. Ο Four φευγει μολις ξεκλειδωνω την πορτα. Φαιρεται περιεργα. Οταν ξυπνησαμε πειραζαμε ο ενας τον αλλον και τωρα ηταν λες και ηθελε να φυγει οσο πιο μακρια απο εμενα γινοταν. Κλειδωνω την πορτα και πηγαινω επανω.Συνηθως τα Σαββατα κανω τα μαθηματα μου η βλεπω τα αγαπημενα μου TV Shows στην τηλεοραση.Αλλα τωρα δεν εχω ορεξη να κανω τιποτα απο αυτα.Εχει υπεροχο καιρο και δεν θελω να μεινω μεσα στο σπιτι. Εχω λεφτα και αρκετη βενζινη οποτε ισως βγω εξω.Πρωτα πρεπει να κανω ενα ντουζ. Πηγαινω στο μπανιο και ανοιγω την βρυση και μετα πηγαινω στο δωματιο μου να παρω μερικα ρουχα για να φορεσω.Μολις μπαινω μεσα στην μπανιερα το ζεστο νερο εξαφανιζει τις ανατριχιλες και χαλαρωνει το σωμα μου. Εαν μπορουσα θα καθομουν εδω για παντα. Κανω μασαζ στο κεφαλι μου με ενα σαμπουαν αντι να το ξεβγαλω,ξεμπερδευοντας τους κομπους στα μαλλια μου. Συνηθως,πριν κοιμηθω κανω τα μαλλια μου αλογοουρα πραγμα που εχθες δεν εκανα. Ευτυχως δεν εχω πολλα μαλλια αλλιως θα μου επαιρνε ωρα να τα ξεμπερδεψω. Οταν τελειωνω με το λουσιμο των μαλλιων μου, η θερμοκρασια του νερου αρχιζει και αλλαζει που σημαινει οτι το ζεστο νερο τελειωνει.Γρηγορα κλεινω την βρυση και παταω εξω απο την μπανιερα.Ο κρυος αερας δημιουργεί ανατριχιλες σε ολο μου το σωμα και γρηγορα τυλιγω το σωμα μου και τα μαλλια μου σε δυο πετσετες. Σκουπιζω το βρεμενο σωμα μου και επειτα ντυνομαι.Μετα χτενιζω τα βρεγμένα μου μαλλια και πλενω τα δοντια μου. Οταν τελειωνω με το μπανιο πηγαινω πισω στο δωματιο μου. Ολα ειναι οπως τα αφησα εχθες. Τα μαθηματα μου διασκορπισμένα στο κρεβατι μου και μερικα τζιν πεταμενα κατω. Θα πρεπει να τα μαζεψω μετα.Η κοιλια μου γουργουριζει και επιτελους νιωθω να πειναω. Υπαρχει ενα cafe περιπου 15 λεπτα απο το σπιτι μου. Εγω και ο Μatt πηγαινουμε συνεχεια εκει για να διαβασουμε και να φαμε.Εχουν ωραια φαγητο οποτε θα μπορουσα να παω εκει και να φαω κατι.Ακομα δεν εχω νεα απο τον πατερα μου και αποφασιζωνα του στειλω ενα γρηγορο μήνυμά λέγοντάς του οτι ειμαι εξω σε περιπτωση που ερθει σπιτι νωρις απο την δουλεια. Δεν μου παίρνει πολυ ωρα να φτασω στο cafe καθως δεν εχει καθολου κινηση, κάνοντάς την οδηγηση ετσι ηρεμη και χαλαρη. Η ταμπελα μπροστα απο το cafe γραφει "Maywood Cafe".Κλειδωνω το αυτοκινητο και μπαινω μεσα στο μικρο μαγαζι. Δεν εχει πολυ κοσμο,μονο ενα ζευγαρι και μερικους εφηβους,2 χρονια μικροτερους απο εμενα.Οταν πηγαινω στην σειρα για να παραγγειλω δεν εχει πολυ κοσμο,μονο ενα ατομο μπροστα μου. Δεν ειμαι σιγουρη για το τι θα παραγγειλω οποτε θα χρειαστω ενα λεπτο. "Μπορεις να περασεις μπροστα μου αν θες,δεν ξερω ακομα τι θελω να παραγγειλω" Λεει το αγορι μπροστα μου και κανει στην ακρη για να περασω μπροστα."Oh,ουτε εγω ξερω τι θελω να παραγγειλω" Οταν γυρναει μενω εκπληκτη απο το ποσο νεος δειχνει.Απο το πισω μερος του κεφαλιου του μοιαζει σαν ναειναι 20,ενω το προσωπο του μοιαζει για αγοριου στην ηλικια μου.Οταν με κοιταει μου χαμογελαει φιλικα. "Εισαι καινουρια εδω; Δεν σε εχω ξαναδει."Ρωταει."Oh,οχι.Μενω εδω ουσιαστικα ολη μου την ζωη"Λεω. Κατι πανω του φαινεται αρκετα γνωστο.Μοιαζει με καποιον που ο Four θα εκανε παρεα. Ισως και να γνωρίζονται μεταξυ τους."Ενα λεπτο,κατι μου θυμιζεις"Λεει. "Αληθεια;Πως και ετσι;" "Δεν ξερω αλλα ποτε δεν ξεχναω ενα ομορφο προσωπο και ειμαι σιγουρος οτι εχω ξαναδει το δικο σου"Λεει και κοκκινιζω. "Και εσυ μου θυμιζεις κατι."Λεω "Το βρηκα!Ησουν στο σκοπευτηριο την προηγουμενη εβδομαδα;"Ρωταει. Θυμαμαι την προηγουμενη Παρασκευη που ο Four με ειχε βγαλει εξω,με ειχε παει σε ενα σκοπευτηριο και ηταν η πρωτη φορα που επιανα οπλο.Η αναμνηση ειναι τοσο καθαρη,αλλα δεν θυμαμαι να τον ειδα εκει. "Ναι ημουν,πως το ξερεις;"Ρωταω. "Σε ειδα καθως εφευγα.Ειχες τρομερο στοχο και θυμαμαι σου εκανα κοπλιμεντο για αυτο.Για την ακριβεια ησουν πολυ καλυτερη απο οτι εγω" Λεει με ενα γλυκο χαμογελο."Νομιζω σε θυμαμαι τωρα. Εβαψες τα μαλλια σου;"Τον θυμαμαι τωρα. Πριν μια εβδομαδα μου εκανε κοπλιμεντο οταν χτυπησα τον πρωτο μου στοχο ομως, τα μαλλια του ηταν μαυρα ενω τωρα ειναι σκουρα ξανθα. "Ναι τα εβαψα.Το ειχα βαρεθει το φυσικο μου χρωμα και ηθελα να κανω κατι πιο δραστηριο.Ειναι χαλια;""Οχι,οχι καθολου!" Λεω. "Λοιπον,ποιο ειναι το ονομα σου;Το δικο μου ειναι Reeve"Λεει.Φαινεται αρκετα φιλικος."Reeve; Ενδιαφερων"Ποτε δεν εχω ξανακουσει αυτο το ονομα. "Το δικο μου ειναι Hunter" Πιστευεις οτι το ονομα Reeve ειναι περιεργο ενω το Hunter οχι;"Με πειραζει παιχνιδιαρικα και γελαω. "Ποτε δεν ειπα οτι ειναι περιεργο,ειπα απλα οτι ειναι ενδιαφερων"Λεω,σηκωνοντας τα χερια πανω σε άμυνα και εκεινος γελαει"Χαρηκα για την γνωριμια Hunter.Θα ηθελες να καθισεις και να φαμε μαζι; Θελω να πω αν σου φαινεται περιεργο δεν χρειαζεται να το κανεις.Απλα φαινεσαι αρκετα ενδιαφερων ατομο"Λεει η φιλικοτητα εμφανης στην φωνη του.Το σκεφτομαι για ενα λεπτο,αλλα ειναι γλυκος και φαινεται να με συμπαθει.Δεν βρισκω κατι κακο στο να κατσω και να φαω μαζι του οποτε δεχομαι."Ναι,ενταξει,θα το ηθελα πολυ"