Yalnızlığın Ardında ki Sır

Bölüm 1:Taşınma

Selamlar wattpad de yeniyim biraz acemilikler yapabilirim. İlk kısımlar sizi sıkabilir ama olayların döngüsü için şart oy ve yorumlarınızı bekliyorum. Özellikle eleştiri ve tavsiyelerinizi
Güne her zaman ki gibi mutlu ve huzurlu başlamıştım. Bugün büyük gündü İzmir e taşınacaktık. Bu yeni okul yeni arkadaşlar demekti eşyaları akşamdan kutulayıp paketlediğimiz için sofra bezini yere sermiştik. Kahvaltımızı yaptıktan sonra araba sesleri gelmeye başladı. Babam bana kız olduğum için ağır kaldırmamamı söylemişti. Ama uyarı ve kuralları çok takan biri değildim. Esyaları yükledikten sonra yolculuğumuz başlamıştı. Her ne kadar mutlu olsam da bir yandan da arkadaşlarıma veda etmenin hüznü vardı. 5 saatin sonunda izmir e vardık.
"Hazırlanın az kaldı."
Babamın lafı üzerine hepimiz doğrulduk yarım saat sonra yeni evimize varmıştık. Arabadan indiğimizde babam ustanın yanına gitti
"Çabuk yükleyip gidelim daha gideceğimiz ev var."
"Gördüğün gibi usta çok eşyamız yok."
Bu ustayı nedense hiç sevmemiştim bana çok lâbâli geliyodu. Eşyaları yeni evimize taşırken annem seslendi
"Sinem kızım yan tarafımızda market var babandan para alda yiyecek bir kaç şey al."
"Merak etme anne elimde ki kutuyu koyduktan sonra giderim."
Kutuyu salona koyduktan sonra babam dan parayı alıp markete girdim. Simit biskivü tarzı şeyler aldıktan sonra kasaya geçtim. Kasada ki amca marketin sahibiymiş orta yaşlarda, saçları hafif dökülmüş, güler yüzlü bir adamdı
"Buraya yeni mi taşındınız kızım."
"Evet amca istanbul dan geldik."
"Yeni eviniz hayırlı olsun kızım gerçekten çok iyi mahalleye geldiniz. Burası misavirperver ve yardımsever dir."
Bu beni biraz mutlu etmisti çünkü İstanbul da ki dairemiz de ki üst komşumuz bile bizi tam tanımıyordu.
Gülümseyerek aldıklarımın parası ödeyerek eve geldim. Annem ustalara çay ikram ediyordu. Ustalar gittikten sonra hepimiz yorgunluktan ölüyorduk. Sabah okula başlayacaktık ilk günden geç kalmamak için erken uyumuştuk.
"Çocuklar kalkın okula geç kaldınız."
Annemin bu lafı kardeşimden bizim yataktan fırlamamıza sebep oldu. Saate baktığımız da ise şakalandığımızı anladık. Annem ise bize sırıtarak "haydi kahvaltıya geçin." dedi.
Kahvaltımızı yapıp üstümüzü giydikten sonra okulun yolunu tuttuk. Okulun koridorun dan sınıfa giderken sanki kalbim sıkışıyordu kulağıma bu sınıf senin kaderini değiştirecek gibi kelimeler fısıldanıyordu. Zor da olsa sınıfıma ulaşmayı başarmıştım. Sınıfta ki herkesle selâmlaşıp tanışıyordum biri hariç o bana doğru bile bakmıyordu. Duvara anlamsız anlamsız bakıyordu. Ben onunla tanışmaya gitmiştim elimi uzatıp.
"Selam ben Sinem buraya yeni taşındım."
O hala bana bakmıyordu ben ise konuşmaya çalışıyordum.
"Boşuna uğraşma o kimseyle konuşmaz."
Arkama döndüğüm de selinin konuştuğunu gördüm.
"Neden ki?"
"O hep öyle biraz gariptir  zamanın da bizde denedik. Sonuç alamayınca vazgeçtik."
"Bir sebebi olmalı ama değilmi?"
"Bir sebep aramaya gerek yok aslında zaten çoğumuz tırsarız ondan kovulduğu yurtta kendi kendine konuştuğu ve geceleri çığlık attığı konuşuluyor."
"Yurttan kovulduysa şimdi nerde kalıyor?"
"Hiç bir yurt kabul etmeyince ailesi mecbur ona özel ev kiraladı"
"Ailesi burada değil mi?"
"Hayır onlar Mardin in bir köyünde yaşıyorlar."
Selini gülümseyerek göndermiştim. Bana göre bu çocugun psikolojisi biraz bozuk olduğu için dışlanıyordu bu da onu kimseyle konuşmamaya itiyodu. Sonra ben de onun yanına oturdum. Sınıftaki herkes bize bakıyor du şaşırmışlardı. Bundan o da rahatsız olmuştu. Edebiyat hocası derse girdiğinde o da çok şaşırmıştı.
"Hoşgeldin kızım bize isminle nereden geldiğini söyler misin?"
"Adım sinem hocam İstanbul dan geldim."
"Bakıyorum da Murat la iyi anlaşıyorsun."
"Daha tanışamadık hocam"
İsminin Murat olduğunu hocadan öğrenmiştim. Hoca bana eliyle otur işareti yaptıktan sonra dersi anlatmaya başladı benim de içim de garip bir his vardı sanki kanım çekiliyordu. Okul bittikten sonra evlere dağıldık. Akşam yemegınde babam
"Evet kuzularım okul nasıl geçti."
Çok iyi di baba bir sürü arkadaşım oldu."
"Biraz yorucuydu baba bi ton ödev verildi."
Benim ödev sitemim sofra da tebessüme sebep olmuştu. Odalarımıza dağıldıktan sonra bilgisayarda biraz gezindim sonra uyuyacaktım. Kardeşimle odalarımız artık ayrılmıştı. Artık benim de bir odam vardı. Bilgisayarı kapattıktan sonra yatağıma geçip uyumaya çalışıyodum kolay uykuya dalanlardan değildim. Tam uyuyacakken boğazım da bir baskı hissettim. Biri beni boğuyo gibiydi ayağa kalkıp doğrulmaya çalıştım sanki bir güç beni yatağıma çivilemişti. Boğazıma sarılan elin tırnakları boğazımı kesiyordu. Ölmemek için çırpınıyordum ama çabaladıkça boğazımda ki baskı artıyordu kol komiklerim de de bir baskı oluşmuştu. Kemiklerim kırılıyor gibiydi nefes alışım çok güçleşmişti sanki zamanı gelmiş artık öleceğimi hissediyordum. Tüm bunların rüya olmasını istiyodum. Ama rüya olmayacak kadar gerçekti bağırmaya çalıştıkça canım daha çok yanıyordu. Gözlerim artık yavaş yavaş kapanmaya başlıyordu. Belkide son nefesimi veriyordum
Umarım sizi taşınma ilk kısımlar çok sıkmamıştır.
Sizce sinem e ne oluyor. Kurtulabilecek mı
Tüm bunlar Murat la mı ilgili
Görüşmek üzere