Yalnızlığın Ardında ki Sır

Bölüm 12: Beklenmeyen yaralanma

Evet Afra ve Amita çıktı ortaya bunların ortaya çıkması bazı karakterlerin kaderini belirleyecek. Başarıya giden yol büyük kayıp ve fedakarlıklar ister. Ama Afra ve amita bu bölüm çok aktif olmayacak. Yakışıklı cinimiz Ezra Şuanlık önplanda hadi başlayalım.
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Hepimiz hala Selin in bunları yaptığına inanamıyorduk. Murat ta baya üzülmüştü. Gizem Murat ı teselli etmeye çalışıyordu. Ben odaya yönelmiştim. Kafam gerçekten iyice karışmıştı. Lamia da yanıma geldi.
Gerçekten beni hiç yalnız bırakmıyordu.

Sabah olduğunda eve gitmeliydim. Ama Lamia hissetmiş olmalı ki hemen karşı çıktı. Onunla konuşmak bazen çok yorucu oluyordu. Çünkü gereğinden çok inatçıydı.
"Hayır gidemezsin bu çok tehlikeli"
"Ailem den ayrı yaşayamam Lamia"
"Ben de şuanlık ailemden ayrıyım biraz fedakarlık lazım."
"Sen çok anlayamazsın sonuçta sen bir cinsin."
"Evet fazlasıyla anlıyorum sizin gibi topraktan olmayabilirim. Şeklim sizin gibi güzel de olmayabilir. Hatta sizin gözünüzde ucube olarakta gözükebilirim. Ama benim de duygularım var."
"O anlamda demedim. Özür dilerim. Ama onlarsız yaşayamam."
"Çok tehlikeli buna izin veremem."
"Senden izin isteyen yok zaten(sertçe)"
Lamia yüzünü eğerek gitmişti. Kalbi gerçekten kırılmıştı galiba.

Sabah olduğun da hocanın yanına gittim. Durumu ona bildirdim. Ama o da kabul etmedi. Ben de bugün onların yanına gidip durumu onlara anlatıp izin alacağımı söyledim. Hocayı ikna etmeyi başardığımda kapıya yöneldim. Dışarı çıkacakken Lamia önüme durdu. Bana gitme anlamın da bakıyordu. Ama kararlıydım gitmem lazım dı hoca bana akşam olmadan geri gel demişti. Hoca Lamia yla konuşmak istemişti Murat la Gizem i diğer odaya gönderdikten sonra Lamia yla konuşmaya başladı.

"Ne oldu Lamia neden izin vermiyorsun?"
"Çok tehlikeli bu riske girmemeli."
"Akşam olmadan gelicek zaten Lamia bu kadar korkma."
"Sen Ezra ve Amita yı tanımıyorsun. Onlar bu fırsatı kaçırmaz. Özellikle Ezra"
"Bu kadar da sıkamayız Lamia bir insanı"
"Anlamıyorsun İsmail hoca onlara fırsat veriyoruz."
"Anlıyoruz Lamia seni ama sen çok düşünüyorsun. Hadi çekil oradan"

Lamia sinirle kapının önünden çekildi. Lamia yı ilk defa bu kadar sinirli görmüştüm. Bende çok önemsemeden çıkmıştım. Hocanın dediği gibi çok olumsuz düşünüyordu. Eve otobüsle gitmiştim. Aileme sarılırken babamın nerede olduğunu sordum. Annem işte birazdan gelir dedi. Ben de herşeyi anneme anlattım. Annem çok korksada izin verdi. saate baktığımda epey geçtiğini gördüm ve direk anneme söyleyerek evden çıktım ve otobüs durağına doğru ilerledim. Durak biraz uzaktı. Ama şanslı olacağım ki yolda babamla karşılaştım.

Babama sarıldıktan sonra herşeyi ona da anlattım. Gayet soğuk kanlılıkla karşıladı ben de şaşırmıştım. Ona araban nerede dediğimde bozulduğunu söylemişti. Bizde hocanın evine doğru yürümeye başladık. Yürürken bu konu hakkında konuşuyorduk. Sonra garip bi sekil de babam beni farklı yollara sokuyordu.

"Baba nereye gidiyoruz? Burdan değil."
"Ben seni kestirmeden götürüyorum kızım."
"Anladım baba"
"Birşey sorucam kızım cinler sana o çocuktan uzak duracaksın dediğinde neden uzak durmadın?"
"Sen bana böyle öğretmedin ki baba"
"Ezra dan da mı hiç korkmadın?"
"Ben sana hiç Ezra dan bahsetmedim ki nerden bildin onu?"
"Evet çamur beni yakaladın. Ama sanki biraz geç oldu ha (,gülerek)"