Yalnızlığın Ardında ki Sır

Bölüm 8: Herşeyin Başlangıcı

Hikayemiz de ki düğümler çözülüyor artık. Hadi hep beraber olaylar nasıl başlamış öğrenelim. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Selin
Her geçen gün Murat a olan sevgim artıyordu. Ama o bana sadece arkadaş gözüyle bakıyordu. Bu artık beni sinirlendirmeye başlıyordu.

Bugün sınıfımıza Sude diye kız gelmişti. Murat la kısa sürede yakınlaştılar. Bu kız hem sevdiğim çocuğu hem de en iyi arkadaşımı elimden almıştı. Aradan 1 ay geçmişti. Murat artık benimle daha az konuşur olmuştu. Ama Sude nin kantin de Murat ı öpmesi bardağı taşıran son damlaydı.

Dedemin arkadaşı olan ilmi baya bir ilerlemiş bir büyücüden yardım alacaktım. Murat ya benim olacaktı yada benim olacaktı başka seçenek yoktu. Büyücünün evine ilerlerken çok ümitliydim az çok dedem den nâmını duymuştum.

Büyücünün evine vardığımda kapıyı çalmaya yöneldiğimde kapı kendi kendine açıldı. Büyücünün odasına doğru yürürken koku başımı döndürüyordu. Korkuyu hissetmeme rağmen belli etmemeye çalışıyordum.
Büyücünün odasına girdiğim de
Karşım da 60 lı yaşlarda uzun bakımsız kirli sakallı büyük ihtimal hiç yıkanmayan bir adam vardı. Bana eliyle otur işareti yaptı. Konuşmaya başladık.

"Kızım nasılsın deden nasıl?"
"Sağolun hocam dedem de çok şükür iyi"
"Ben den ne istiyorsun kızım nasıl yardımcı olabilirim?"
"Bir çocuk var hocam yanlış tarafta duruyor. Ve bu beni çok sinirlendiriyor."
"Galiba o çocuğa aşıksın kızım, ve benden aşk büyüsü istersin."
"Evet hocam o kabul etmese de ben onun için daha doğruyum."
"Eminmisin kızım bu çok önemli bir karar geri dönüşü olmayabilir."
"Ben kararımı verdim hocam sonuçlarına razıyım."
"Pekala kızım muratın bir eşyası yanında var mı vücudundan bir parçada olabilir."
"Var hocam bana kendi atkısını hediye etmişti. Hiç kullanmadım. İşe yarar mı?"
"Yanında mı?"
"Hiç ayırmadım ki yanımdan"
"Tamam ver bana ve sen git O çocuk kısa sürede senin olucak."

Hocanın beni göndermesiyle eve doğru gidiyordum. Artık Murat benim olucaktı. Eve gittiğim de olanları telefonla dedeme söyledim. Dedem çok sinirlenmişti hayatı boyunca ailesinin kendi yolundan gitmesini istemiyordu. Onları bu işlerden uzak tutmaya çalışıyordu. Belkide onu hayal kırıklığına uğratmıştım.

Dedem bana o büyücünün çok tehlikeli bir kabileyle anlaşmalı olduğunu söylemişti. Sonra kendime dikkat etmem konusunda uyarıp kapatmıştı.
Okula gittiğimiz de Murat ı bir garip görmüştüm. Galiba büyü işe yaramıştı.
Murat la konuştuğumda kabus gördüğünü söylemişti. Sude nin ise kendisiyle irtibati kestiğini söylemişti. Bu durum kabus tan daha çok etkilemişti. Bu durum iyice beni öfkelendiriyordu.

Murat a destek olmalıydım kötü günler geçiriyordu. Ve daha kötüsünü geçirecekti. Onun en büyük destekçisi ben olmalıydım. Ama onu öyle görmek benim de içimi acıtıyordu. onunla konuşmaya çalıştım. Bunun sadece normal bir kabus olduğunu belirtti. Bu beceriksiz cinler işlerini yeteri kadar iyi yapamıyolardı.

Sude gittiğine göre Murat 'ın yanına oturabilirdim. Murat 'ın da benimle konuşmak istediği belliydi

"Ne oldu Murat birsey mi söyleyeceksin?"
"Şeyyy... "
"Neeeey"
"Kabusta sen de vardın."
"Ben de mi vardım ciddi misin?"
"Evet... ışığım sendin"
"Hmm birşey anlatılıyordur belki"
"Bilmiyorum çokta önemsemiyorum."
"Bence hemen başından atma önemlidir belki de"