Kabanata 15
Hinatid na ako nito pauwi at habang nasa daan tahimik lang kaming dalawang naglalakad, magkasiklop ang aming mga kamay.
The feeling was like waking up from a daydream, hindi na lang 'to panaginip, totoo na 'to. Lola called me again for dinner; she cooked garlic shrimp pasta.
"Kumusta ka apo? Malapit na pala ang exam n'yo ano?" tanong nito sa akin, "Yes po La! Bukas na po 'yon. Kabado pero ako pa ba?" pagbibigay katiyakan ko rito, "Baka apo mo po 'to" I joked.
Matapos naming kumain nakipag-agawan pa ako ng gawain kay Lola, ayos lang naman sa akin ang maghigas dahil gawain ko ito dapat at siya ay magpahinga na. "Lola ayos lang talaga ako, gawain ko lagi wag na po makulit" I explained to her, then she nodded at me.
Lumapit ito sa akin upang yakapin ako patalikod, "Galingan mo apo! Proud na proud ako palagi sayo tandaan mo 'yan" then she kissed me in cheeks.
A tear escaped my eyes while washing the dishes. What's wrong today? I always cry, but then a happy moment comes afterward.
Pinasadahan kong muli ang mga libro at reviewer ko sinigurado ko na walang maiiwan at malalaktawan. Pursigido na ako na memedisina ako upang makatulong sa mga tao at pati na rin sa mga kapus-palad.
Nang mag-alas-nuebe na ng gabi ay tinabi ko ang lahat upang maayos na makatulog ngunit bago muna ang lahat ay nagdasal ako ng panalagin sa Ama at kay St. Jude upang magabayan ako sa exam ko bukas.
I woke up and did my daily routine. Matapos kong makaligo't lahat-lahat bumaba ako upang magtimpla ng aking kape, then a feast welcome me in our dining, a heavy breakfast she prepared for me.
Matapos namin kumain, hinatak ako ni Lola sa aming altar at hinawakan ang kamay ko upang magdasal. Nakakatuwa ang ganitong gawain namin ni Lola, naging parte na 'to ng buhay ko. I may not have the parent they have, may Lola naman ako.
Pagkalabas ko sa aming gate naabutan kong nakatayo at naghihintay doon si River, ano ba talaga ang ganap ngayon? "Hi! Good morning." I greeted him, "Good morning po La!" he waved his hands to Lola and not to me. Lumingon ako sa kaniya ng nilagpasan niya ako, nagmano pala ito dahil nasa labas si Lola.
What a gentleman indeed.
"Ginagawa mo dito?" I asked him, "Wala lang, kailangan nating magdikit para swertihin tayo." he just shrugged. "Baket tayo sweswertihin ano tayo? Yin-yang?" sinagot ko ito, "Hindi, kasi muka tayong intsik e, tignan mo." he stretched my eye on a thin line and laughed at me.
Akala niya siya lang, gagantihan ko rin 'to, I pushed myself to reached him, ang tangkad naman kasi. Pero hindi ko siya maabot kaya muntik na akong mahulog ngunit nasalo naman niya ako agad. "Ayan ka nanaman Stella Yvery ha!" nagagalit nitong sabi, "Sorry." I replied.
Pagkarating namin ng school, nakita naming magkasama na ulit sila Athena at Joseph. The distance remained in between us, "Hindi ba magkaaway sila?" I asked River, "Oo ata kasi recently walang time si Joseph kay Athena." pagpapaliwanag nito. "Let's just not mind them, please."
"Wag tayong ganyan pag naging tayo ha?" I joked to him, "Yes, I'm sure." panggagatong nito, sana totoo di'ba?
Dinasalan ko na ang napakamaraming mga santo at santa para lang talaga matapos ko na ang exam na ito. But then, after the whole 5 hours, I handled them smoothly.
After this day nakahinga na ako ng maluwag. Still I can't believe, I'm a freshman now! Malapit na ako magcollege at maging successful.
Lumapit si Athena patungo sa akin, "Congratulations! Girl." she squelched "Thank you, aalis na tayo sa school na 'to." It's too hard to handle, andaming memories and it's like waking up every morning but not with your usual routine anymore. Ano pa kapag sa Maynila ako nag-aral, it's like a way too different place for me to stay.
"Ang lalim ng iniisip!" binatukan ako ni Athena, damn this girl is too violent with her reactions. "Hindi ah! Masaya lang ako hindi na tayo high schoolers" I pointed out.
"Hoy! Starla, sabay tayo umuwi" River shouted kasi nasa loob pa siya ng room, tumutulong mag-ayos ng papers.
Athena and Joseph waved at me, naupo na lamang ako sa bench at naghihintay na makabalik sila from the teacher's office.
"Sorry natagalan" he said and picked up my bag, I tried to insist on bringing my bag but he dodged every time I move my hands.
Ang tahimik na naman naming dalawa, ang unusual naman. Nag-aya ako kumain ng ice cream ng may makita akong tindahan, tumango naman agad ang lalaking ito, I'm busy picking my flavors when he suddenly handed the payment for our food.
"Dapat ako na nagbayad" I open up after we get our cones, "Okay lang, it's my treat kasi ang galing natin" he explained, I just nod and agree with his explanation.
Nang malapit na kami sa aming village, he handed me my bag. "Thank you, Riv" bulong ko, akmang tatalikuran ko na sana ito ng bigla na lang akong kinalabit at inabot ang isang sulat " I can't take to see your face, feeling ko nagtataka ka bat may ganito, just find it out yourself. Hindi na kita mahahatid do'n and sana basahin mo nandyan na lahat ng gusto ko sabihin." he explained so straight as if memorized niya.
I suddenly felt the warmness starting to boil up in my cheeks and a foreign feeling in my stomach, he turned his back to me and began marching away from me. "Ingat ka!" he shouted.
