Running In Circles | nomin

5.1

Fikirler kolay kolay değişmiyordu. Özellikle de bunun gibi düşünceler insanların bilinçaltında çok uzun bir süredir yer etmişken, ancak bir ilerleme vardı. Jaemin bir sabah Donghyuck'un kendisini şiddetle sarsmasıyla kaba bir şekilde uyandırıldı. Jaemin neye bu kadar yaygara kopardığını görmek için bir gözünü araladığında, menajerinin yanakları kıpkırmızı olmuş ve dudakları kocaman dişlek bir sırıtma ile aralanmış bir halde olduğunu gördü.

"Ne var?" Jaemin boğuk bir sesle sordu, şu an Donghyuck'u yataktan aşağı itmekten daha fazla istediği bir şey yoktu. Ama onun boynuna sarılıp büyük boy bir oyuncak ayıcık gibi kucaklamanın genelde sesini kesmek konusunda daha çok işe yaradığını keşfetmişti. Ancak bugün bu da fayda etmedi.

"Oh, hiçbir şey," Donghyuck'un yüzü Jaemin'in göğsüne gömülü olduğu için sesi boğuk geliyordu. "Sadece bir dizide başrol teklifi aldın o kadar."

Jaemin anında Donghyuck'u göğsünden itip doğruldu. Artık uykulu falan hissetmiyordu. "Ne aldım?"

"Bir başrol teklifi. Senaryonun büyük bir çoğunluğunu çoktan gözden geçirdim bile, birazcık klişe ama geri dönüşün için yeter de artar bile." Donghyuck hevesle açıkladı, sesinden kendini beğenmişlik akıyordu. "Senin için yaptığım şeylerin karşılığını sadece çiçek ve nakit olarak kabul ediyorum. Rica ederim."

"Ama nasıl?" Jaemin aynı anda hem aptallaşmış hem de taş kesilmiş hissetti, ağzından iki kelimelik sorular dışında hiçbir şey çıkaramıyordu. Şimdilik kendine herhangi bir şey hissetmek için müsaade etmeye cesaret edemiyor, bunun her an uyanma ihtimali olduğu bir rüya olmasından çok korkuyordu.

"Yönetmen, seni bu rol için zaten bir süredir düşündüğünü ama halkın tepkisinden emin olamadığını söyledi. Halkla ilişkiler ekibi birkaç anket yapmış ve görünüşe göre Jeno ile yaptığın küçük gösterinin insanlarda sempati uyandırdığı ortaya çıkmış, özellikle de genç kuşakta. Yaşlılar başka bir konu, onlar geleneklere bağlılık konusunda daha ısrarcılar." Donghyuck konuşurken başını Jaemin'in kucağına koydu ve gözlerini kapadı. "Halkın sana karşı olan tutumunun genellikle olumlu olduğuna kanaat getirmişler, bu nedenle de başrolü kaptın. Risk alıyorlar, ama sen de aynı şeyi yapıyorsun."

Jaemin parmaklarını Donghyuck'un dağınık karamel buklelerine daldırdı. Duyduklarını kavramaya çalışırken birkaç dakika suskun kaldı. Halkın tutumu yavaş ama emin bir şekilde değişiyor, oyunculuğa devam etmesi için ona yeni bir kapı açıyordu. Bu girişimin onu ayakta tutmaya yetip yetmeyeceği, bu rolün başka teklifler doğurup doğurmayacağı, genç izleyicinin devam etmesi için yeterli olup olmayacağı, bunlar hala bir soru işaretiydi. Neredeyse bir senedir tam olarak bu an için bekliyor olmasına rağmen tüm bu ihtimaller kafasında uçuşuyordu.

Sahi, Jeno'ya ne olacaktı?

Jaemin'in tüm odağı sadece kendi sefil hayatındaydı, diğer yandan Jeno ise hala canla başla çalışıyor, mimar olma hayalinden asla vazgeçmiyordu. Bu hayali gerçekleştirmesi mümkün olacak mıydı? İnşaat şirketleri, müşterilerin evlerinin yalnızca yüzde 5 eşleşmeye sahip biri tarafından tasarlanmasını onaylayıp onaylamadığını görmek için halka ilişkiler anketleri yapmazdı.