10 Yıl Önce "Sakin ol jeon" "Anne bugün Lalisa ile buluşacağım. Onu sevdiğimi biliyorsun" "Evet Jungkook biliyorum ama lütfen sakin olmaya çalış" "Anne neden bu kadar korkuyorsun?" Korkuyla gözlerimin içine baktı. "Baban Jungkook. Onun gibi bir periyle çıkmana izin vermez." "Sen de mi anne?" Ellerimden tuttu ve tekrardan gözlerimin içine baktı. Sevgiyle. Annem duygularını gizlemede her zaman iyiydi. Mutsuz olduğunda bile en içten ve en mutlu gülümsemesiyle yanımıza gelir bize bakardı. 7 erkek çocuğu ile tek başına ilgilenirdi. Her şeyi tek başına yapardı. Babamla hiçbir zaman iyi anlaşamamışlardı. "Hayır Jeon ben her zaman senin yanındayım. Fakat baban öğrenirse iyi şeyler olmayabilir. Tek korkum bu. Yoksa sen... Sen ilk defa birine aşık oluyorsun." Annemin gözleri dolmuştu. Ona sarıldım ve çıktım evden. Ama Lalisa asla gelmedi. Büyük bir kalabalığın kasabaya indiğini görür görmez peşlerine takıldım. Kasabaya indiğimde ise gördüğüm... Lalisa'nın külleriydi. Yakılmıştı. Tüm sinir ve nefretimle geri döndüğümdeyse annemin hiçbir şeyden haberi yoktu. Babamla tartışmaya girdik. Hiç yapmadığımız kadar büyük bir tartışma. Hatta biz yattıktan sonra bile bu kavga annemle devam etti. Sabah kalktığımda içimde kötü bir his vardı. Annemin yanında gitmek ona sarılmak ve her şeyin geçeceğini söylemesini istiyordum. Koridorda abilerimi gördüm. O an anlamıştım. Bir şeyler olmuştu. Daha sonra yerde yatan annemi gördüm. Yüzünün ve bedeninin yarısı yanmıştı. Ellerini bana doğru uzattı. Koşup tuttum. Gözünden bir damla yaş düşerken bense hıçkıra hıçkıra ağlıyorduk. "Sevdiğin herkese sahip çık Jungkook. Seni seviyorum" Gözleri kapanırken hepimiz ağlıyorduk. Ben hayatımda üç şeyi kaybetmiştim. Annemi, sevgilimi ve mutluluğumu... . . . "Bundan nasıl bu kadar emin olabiliyorsun hyung?" "Babam durmaz Jeon bunu biliyorsun. Periler dünyası ile iletişime geçmiştir bile." "Buna izin veremem hyung. Birini daha kaybetmeyi göze alamam" Ellerim istemsizce kendini yumruk yapmıştım. "Jungkook ne kimseye ne de başkasına zarar ver. Sadece Lisa ile iyi vakit geçir" "Sen ne demeye çalışıyorsun hyung. Ne zamanından bahsediyorsun? O-o-o ÖLMEYECEK?" Odadan hızlıca çıktım ve kendimi bahçeye attım. Gözlerimden yaşlar boşanırken yere çöktüm. Tüm soğuk vucudüma işlerken zaten soğuk olan vucudüm daha da çok soğumuştu. Ne yapacaktım ben? Ya onu da koruyamazsam? Arkamdan birinin bana sarılmasıyla çözünen vucudüm bu sıcaklığa alışıktı. "Neden ağlıyorsun sevgilim?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selam🙋🏻♀️Yine ben😜Neyse😌Umarım beğenerek okuyacağınız bir bölüm olur. Umarım çok saçmalamamışımdır. Kendinize iyi bakın sizi seviyorum 💕❤️💫🥀
👉🏻Kitabı kötü bitirsem bana çok kızar mısınız? 🥺🤧🙏🏻
