Menekşe (Edser)

Menekşe | 6. " Beni Bırakma"

"Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında;
Yürüyorum, arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa saplanan noktasında,
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum"

Ambulans sesi derin bir sessizliğe bürünmüş şehri acı sirenleriyle bölüyordu. Kadın hareketsiz yatıyor, yalnızca soluk borusundan sokulan tüpe verilen ritmik havayla göğsü yavaşça inip kalkıyordu. Karnındaki cam parçaları yüzünden kaybettiği kan yerine başının üzerindeki tüpten damla damla damarlarına doluyordu kıpkırmızı sıvı. Zayıf kalp atışları dışındaki tek yaşam belirtisi gözkapaklarının ardında rüya görüyormuşçasına kıpırdanan göz bebekleriydi.

"Karanlıktayım, kapkaranlık bir sokağın ortasında yürüyorum. Denize gitmek, dalgaların sesini dinlemek için çıkmıştım otelden halbuki. Şimdi yalnızca karanlık bir sessizlik uzanıyordu önümde. Sokağın karanlığa sapan noktasında gördüğüm siluetle irkiliyorum birden. Serkan bu. Bu sefer sessizce durup ona gitmemi beklemiyor.
"Gel Eda" diyor boğazını yırtarcasına. "Sana her şeyi baştan anlatacağım, söz veriyorum her şey çok güzel olacak. Tüm yanlış anlaşılmalarımıza son verme vaktimiz geldi."
Ayaklarım ona koşmak için hareketlenirken soğuk bir el tutuyor elimi hızla. Annem bu, ve onun da elini tutan babam var yanında.
"Kızım, seni çok özledik. Artık kavuşma vaktimiz geldi." diyorlar yumuşacık bir sesle. Diğer elimden de Serkan tutuyor hemen. Bir savaş başlıyor aralarında. Benim sadece canım yanıyor. Vücudumun her zerresi acıyor. Karnıma inanılmaz ağrılar saplanıyor. Ben kendi isteğimle hareket edemiyorum. İşte o an anlıyorum. Bu onların savaşı. Hangisi elimden daha sıkı tutarsa o kazanacak. Acıdan gözlerimden yaşlar süzülmeye başlıyor. Ne kadar çabalarsam çabalayayım sesimi çıkaramıyorum. Olduğum yere yığılıyorum. Soğuk, karanlık her yanımı kaplıyor. Tüm görüntüler, sesler yok oluyor. Sadece acı ve karanlık..."

"Hastanın kalp atışları çok yavaşladı acele edin. Hemen ameliyathaneyi hazırlatın."
_______________________________

"Bir esmer kadındır ki, kaldırımlarda gece,
Vecd içinde başı dik, hayalini sürükler. Simsiyah gözlerine, bir ân, gözüm değince,
Yolumu bekleyen genç, haydi düş peşime der."

Eda'nın yatağında kendimi uykuya teslim etmişken hissettim kalbimdeki acıyı. Görünmez bir bıçak yüreğimin tam ortasına saplanmış, ruhumu benden koparıp dışarı çekiyormuşçasına büyük bir acıydı. Dehşetle yerimden sıçradım ve boğuk bir çığlık çıktı boğazımdan. Elim, sadece Eda'nın sesini duymak acımı geçirebilirmişçesine telefonuma uzandı. Bugün kaçıncı olduğunu sayamadığım kez çaldırdım telefonunu. Açılma sesini duyduğum an ayağa fırladım.

"Alo"

Tanımadığım bir adamın sesiydi bana seslenen. Telefonu kulağımdan indirip kontrol ettim hemen. Evet Eda'ydı aradığım. O an fark ettim derinlerden gelen siren sesini, ve arkadan "Acele edin, çok fazla kan kaybediyor" diye bağıran kadını.

"Serkan Bey, Eda Hanım bir kaza geçirdi. Kendisini şu an ambulansla hastaneye götürüyoruz. Çok fazla kanaması var, durumu pek iç açıcı değil maalesef. Lütfen metanetinizi koruyun, her şeye hazırlıklı olun."

O an dünya dursun istedim. Bu hayatı hiç yaşamamış olayım, ben de bu alemden hemen göçüp gideyim istedim. Eda olmayacaksa, bir yerlerde nefes aldığını bilemeyeceksem yaşamanın ne anlamı vardı? Gözlerimden süzülen yaşlar yanaklarımda yol yol izler oluşturuyor, usulca yere damlıyordu. Kalbim Eda'nın yanına gitmek istercesine ayaklanmıştı sanki, deli gibi çarpıyordu. Beynim hayatın son saniyelerinde olduğu söylendiği gibi bütün anılarımı tek tek gözümün önünden geçiriyordu. Yalnız tek bir fark vardı. Sadece Eda'yla olan anılarımı... İçimde hissettiğim son güçle dizlerimin üzerine çöküp gürültülü bir feryat kopardım. Hıçkırıklarım güçlendi, beni nefessiz bırakana kadar aktı gözyaşlarım. Ve ayaklarım, Eda'mı kurtarma düşüncesiyle hareketlendi birden.

"Bekle Eda, sevgilim nolur bekle beni. Dayan, geliyorum. Her şey çok güzel olacak dayan güzelim lütfen."
______________________________

"Ameliyat sorunsuz geçti. Ama çok fazla kan kaybetmişti. Malesef risk hala çok büyük. Kendinizi her şeye hazırlayın lütfen. Ama inanmaktan da asla vazgeçmeyin Serkan Bey. Şimdi kısa bir süre yanına girip görebilirsiniz. Ama çok yormayın, emin olun sizi gözleriyle göremese de kalbiyle hissedecektir. Şimdilik yapabileceğimiz tek şey uyanmasını beklemek. Geçmiş olsun."
_____________________________

Sargılarla sarılmış halde yatıyordu Menekşem. Her tarafından kablolar sarkıyor, bağlı oldukları makinenin ritmik sesi sessiz odada kulağa bir çığlık gibi geliyordu her seferinde. Eda'nın yüzü en az sarmalandığı çarşaflar kadar beyazdı. Fakat canlılığının kanıtıymışçasına kırmızı dudaklarındaki ifade bana güç veriyordu. Gülümsüyordu Eda. Sanki ölüme meydan okurcasına kıvrılıyordu dudakları usulca. Yanına oturup elini tuttum. Çok soğuktu eli, ama bileğinde hafifçe hissettiğim nabzı bana iyi olacağını fısıldıyordu sanki. Saçlarının kokusunu içime çektiğimde tutmak için direndiğim gözyaşlarım inci gibi sıra sıra inmeye başladı gözlerimden. Hıçkırıklarımın arasında defalarca özür diledim. Hayatım boyunca yaptığım her hata için tek tek özür diledim ondan.

"Uyan sevgilim. Yanlış anladın beni, belki ben kendimi yanlış anlattım sana. Özür dilerim güzelim. Uyandığında her şeyi tek tek anlatacağım sana. Yeter ki uyan. Ben her şeyi seninle aşmaya hazırım birtanem. Elimi tuttuğunda her şeyi tek tek düzelteceğiz seninle. Ama uyan sevgilim. İzin veremem, böylece beni sensiz bırakıp gitmene izin veremem."

Gözyaşlarım Eda'nin yüzünü ıslatıyordu. Nazikçe, sanki porselen bir bibloymuşçasına incitmeye korkarak sildim yüzünü. Başımı yastığına koydum usulca. Elim elinde yavaşça kapattım gözlerimi. Hayallerime, Eda'lı rüyalarıma daldım usulca...
_____________________________

Duyduğum sesti beni hayallerimden koparan. Zayıf, ama kulağıma bir o kadar güçlü ve hoş gelen bir ses. Aylardır duymayı özlediğim, beklediğim o ses:

"Serkan"
...

Herkese merhaba 🙌 Verdiğimiz ufak aradan sonra yeni bolümümüzle buradayım.
Yorum yapmayı, düşuncelerinizi mutlaka benimle paylaşmayı unutmayın lütfen.
Her hikaye okuyucularıyla güzeldir. Siz de sevdiklerinize tavsiye edip hikayemize yeni bir okuyucu kazandırırsanız beni çok mutlu edersiniz 😊
Hepinizi seviyorum, bir dahaki bölümde görüşmek üzere 💜
Twitter: @MenekseWattpad