"Sonbaharda ağacını terk eden bir yaprak gibi süzüldüm sanki havada. Uçtum, uçtum ve uçtum... Bir şekilde dayandım ayrılığa. Sana olan sevgimle dayandım. Fakat sen nişanlandın, ve ben yere çakıldım. Şimdi ise nasıl yeniden havalanacağım, bilmiyorum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Her şeyimi kaybettim."
❅ ❅ ❅
Aradan bir hafta geçti. Seirin, Too Lisesine karşı oynadığı maçı kaybettiğinden beri daha sıkı çalışmaya başlamıştı. Kagami sayesinde umudunu kaybetmeyen Kuroko ise her şeyini vererek antrenmanlarına devam ediyor ve yeni şeyler geliştiriyordu. Yeniden antrenmandalarken, duydukları düdük sesi durmalarına sebep oldu. Aida dudaklarının arasındaki düdüğü çıkarıp elini herkese gelin dercesine sağladı. Herkes kendisinin önünde sıraya geçtiğinde elindeki kâğıdı kaldırıp herkesin görmesini sağladı.
"Bu ara tatil için size bir program hazırladım. Kyoto'ya gidiyoruz. Güzel bir otelde güzel bir çalışma yapacağız."
"En son güzel otel dediğinde yemekleri senden yemek zorunda kaldık." dedi Hyuga yüzündeki durgun ifadeyle. Fakat karnına doğru gelen topu hızlıca tuttu ve genç kızın sinirli bakışlarını üzerinde hissetti.
"Özel olarak benimkileri yemek istemiyorsan kapa çeneni Hyuga." derken oldukça korkunç gözüküyordu Aida. Hyuga küçük bir yavru kedi misali sessizleşerek durarken Kuroko ise yaşadığı tesadüfün iyi bir şey mi yoksa kötü bir şey mi olduğunu düşünüyordu. Ne de olsa Rakuzan takımı Kyoto da yaşıyordu. Bakışları dalgın bir şekilde yerdeyken gözlerinin önünde sallanan el onu kendine getirdi.
"Kuroko? İyi misin?"
"Ha? Evet. Sorun yok. Koç, ne zaman gidiyoruz?"
"Yarın!"
"Ne?!"
Herkesten aynı söz yüksek bir sesle çıktığında Aida rahatsız olarak yüzünü buruşturdu ve kulaklarını kapadı.
"Eve gidip hazırlanın. Bir hafta orada olacağız. Ödeme işi için de getirirsiniz size mesaj atarım. Yarın servisle gideceğiz görüşürüz~!"
Aida herkesi zor durumda bırakarak tatlı bir ses tonuyla veda ettikten sonra gözden kayboldu. Kuroko da diğer herkes gibi şaşkınlık içerisindeyken, derin bir nefes verip herkesten önce adımlarını soyunma odasına yöneltti. İçinde doğan hafif endişe dolayısıyla onunla karşılaşacağını düşünüyordu. Böyle bir şey olursa bir adım atmalı mıydı emin değildi, aynı zamanda ondan ayrılırken yaptığı şeyden dolayı kırgın hissediyordu. Ne de olsa en iyi arkadaşını bilerek yaralamıştı. Kuroko başını iki yana sallayıp düşünmeyi bıraktı ve üzerini değiştirip evine yöneldi.
'Umarım karşılaşmayız, Akashi-kun.'
❅ ❅ ❅
Elindeki çantayla beraber herkes gibi şaşkınlıkla bakışlarını oldukça lüks gözüken otelde gezdirdi Kuroko.
