"Sonbaharda ağacını terk eden bir yaprak gibi süzüldüm sanki havada. Uçtum, uçtum ve uçtum... Bir şekilde dayandım ayrılığa. Sana olan sevgimle dayandım. Fakat sen nişanlandın, ve ben yere çakıldım. Şimdi ise nasıl yeniden havalanacağım, bilmiyorum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bırakmak istiyorsan bile, benim için oyna."
❅ ❅ ❅
Gökyüzü mavisi saçları hafifçe dalgalanıyorken, gözbebekleri küçülmüş, yaşadığı şaşkınlıkla beraber karşısındaki gence bakıyordu. Kendisinden fazlasıyla uzun, gümüş renginde olan saçlarıyla aşağılayıcı bakışlarını gönderiyordu Haizaki kendisinden küçük olan oğlana.
"Pas haricinde hiçbir işe yaramıyorsun, yeteneğin yok. Fazlalık olduğunu anlamak bu kadar mı zor? Sen olmadığında çok daha iyi olacağımızı fark edemiyor musun? Bir işe yaramayacaksın."
Haizaki aşağılayıcı bakışlarını çekinmeden mavi gözlere dikmiş, üstünlük kurarak bakıyordu. Kuroko onun bakışları altında eziliyorken ayağı istemsizce geri adım attı. Kalbinin ritmini bozulduğunu fark etmek zor değildi. Haizaki ise yüzündeki sinir bozucu sırıtışla küçük bir çocuğa benzeyen Kuroko'ya bakıyordu.
"Bırakmanı öneririm, ne de olsa becerebildiğin pek bir şey yok."
'Hayır, bunları duymak istemiyorum.'
Kuroko iki eliyle kulaklarını örtüp gözlerini de sıkarak kapadı. Ardından hiçbir şey demeden arkasını döndü ve gözünden akan yaşın eşliğiyle koşmaya başladı. Hızından dolayı yüzüne sert bir şekilde çarpan rüzgâr göz yaşlarını her seferinde kurutsa da yerini yeni bir damla alıyordu. Kuroko bir şeyden kaçarcasına koşarken gördüğü basketbol sahasıyla beraber duraksadı. Sahanın içerisindeki basketbol topunu gördüğünde içindeki tereddütü giderebilmek amacıyla hızla içeri girdi ve topu eline aldı. Ardından topu potaya gönderdi. Çoğu zaman olduğu gibi top potadan sekerek yere düştüğü sırada Kuroko başını eğmiş, yüzüne gölge düşüren saçlarıyla öylece duruyordu. Sahayı aydınlatan sokak lambası bir süreliğine söndüğünde Kuroko potaya doğru bir adım attı. Yavaş adımları potanın yanına geldiğinde başını direğine yasladı ve yanaklarını ıslatan göz yaşlarını dökmeye devam etti.
'O sözlerin altında ezildiğime inanamıyorum... Belki de gerçekten de...'
"1. takıma alındın, bu halinin sebebi ne, Tetsuya?"
Kuroko ismini duymasıyla beraber doğruldu fakat arkasını dönmedi. Bu kadar zayıf görünüyorken, Akashi'nin onu bulması hiç iyi olmamıştı. Düşük omuzları ve eğdiği başıyla tamamen gardını düşürmüş gibi görünüyordu Kuroko. Akashi öne adımını atıp ikisinin arasındaki mesafeyi kapamak adına ilerlemeye başladı. Kuroko'nun arkasında durduğunda sorusuna karşılık hâlâ cevap alamayan kızıl saçlı oğlan Kuroko'nun ince bileğini kavrayıp kendisine dönmesini sağladı ve hafifçe ittirip sırtını direğe yaslattırdı. Ardından bir adım daha atıp ona biraz daha yaklaştı ve her zamanki durgun bakışlarını mavi gözlere dikti.
