Dubbel leven

Part 4: Bericht van Viktor?

5 dagen na de meelooptraining:

Er schijnt licht in mijn ogen. Ik draai me om en zie Inge in de deuropening staan. “Inge, wat doe je nou”, zeg ik half uit mijn slaap komend. “Er is een brief van Ajax”. “Ik zeg, ja maakt niet uit, ga maar weer weg”. “Wat is er met jou aan de hand”, hoor ik haar zeggen. Pff, ik heb hier nu geen zin in. Als ze erachter komt dat ik een contract mag tekenen en het niet tegen haar gezegd heb, dan wordt ze boos. Natuurlijk snap ik het, maar daar heb ik nu geen zin in. Gisteren avond is het veel te laat geworden. “Inge, ga weg, ik wil verder slapen”. “Okee, okee, ik ga al. Had je trouwens niet door dat Rik je gisteren wilde”. Tuurlijk had ik dat gezien, maar ik wilde hem niet meer. Ik draai me om en sluit mijn ogen weer. Ik hoor Inge de deur zachtjes dichtdoen. Pff donderdagochtend en nu al zo brak. Nu kan het nog denk ik bij mijzelf. Straks moet je je leven verbeteren en 100% inzet tonen. Ik pak mijn mobiel erbij en zie dat ik 1 Whatts appje heb. Ik open het en zie een onbekend nummer. 

He Hanna, beetje raar om dit berichtje te sturen, maar Viktor Fischer hier. Hoe gaat het? Al gewend aan het gevoel dat je bij Ajax hoort?

Wat Viktor Fischer? Ik kan het bijna niet geloven. Hoe kom je aan mijn nummer? Typ ik in, maar als ik op verzenden wil drukken, denk ik gelijk: Wow wat een bitch lijk je zo. Geef gewoon antwoordt eerst. Dus ik delete het en schrijf: Hee, ja gaat goed met mij. Nee nog steeds niet gewend aan het gevoel. Dit keer druk ik wel op verzenden en ik zie gelijk 2 blauwe vinkjes. Hij heeft het dus gelezen. ‘Aan het typen’ verschijnt er boven aan mijn scherm.

Dan stormt Inge binnen. Ik leg snel mijn mobiel weg en draai me om. “Wat heb ik 2 minuten geleden nou gezegd Inge?”. “Dit wil je horen. Ik heb je Ajax envelop opengemaakt. Je wist al dat je toegelaten was? Waarom heb je niks gezegd?”. Oh, nee ze heeft mijn post opengemaakt. “Okee, ben je boos”, vraag ik. “Nee, ik ben niet boos als jij niet boos bent dat ik je post opengemaakt hebt”. “Ik ben niet boos, Inge”. “Waarom heb je niks gezegd?”, schreeuwt ze nu bijna uit van blijdschap. “Ik wil niet, Inge. Ik kan dit toch niet doen. Dit kan ik nooit tegen mijn ouders vertellen”, zeg ik. “Vertel het niet aan je ouders, vertel alles maar aan mij”. Oké, denk ik bij mezelf en ik trek mijn knieen op en ga tegen de muur zitten, zodat er ook plek komt voor Inge. Ze ploft neer en ik vertel het hele verhaal. “Klaar?”, vraagt ze. Zou ik het van het berichtje van Viktor van net ook vertellen of niet? Nee, ik doe het niet. “Ja, dat was het”. “Dan heb ik een geweldige verrassing voor jou”, zegt Inge. Wat nu weer. “Wij gaan maandagavond naar Jong Ajax tegen FC Den Bosch”. “Okee, waarom zeg ik?”. “Zodat jij aan het Ajax gevoel kan wennen”, roept ze terwijl ze de kamer uit rent. “Ik ga de kaarten bestellen”, hoor ik haar ook nog roepen. Ik pak mijn mobiel erbij en kijk wat Viktor gezegd heeft: Ik wil je wel helpen met wennen. Zou ik je een rondleiding geven?

Ik: Jaa sgoed, wanneer?

Viktor: Vanmiddag?

Ik: Jaa perfect, hoe kom je aan mijn nummer trouwens?

Viktor: Van de club, maar vertel ik vanmiddag wel.

Ik: Hoelaat en waar?

Viktor: Ik haal je wel op? Waar woon je? Dan ben ik daar om 12:00

Ik: Studentenhuis ‘De kelder’. Tot straks

Ik stop mijn hoofd in mijn kussen en begin een beetje te schreeuwen. Ga ik nou vanmiddag met de Viktor naar de club? Dit had ik nooit verwacht. Ik pak mijn mobiel erbij en zie dat het half 11 is. Pff, over anderhalf uur is hij hier al. Ik stap uit bed en loop naar beneden. Eerst maar eens een goed ontbijtje nemen na gisterenavond.