Dubbel leven

Part 16: Het contract

Hee lezers, Ik vind het heel leuk om dit boek te schrijven. Ik heb vanmiddag na zitten denken en ik heb nog veel ideeën voor dit boek. Daarnaast zit ik te twijfelen of ik een vervolg zou maken. Zouden jullie dat leuk vinden? Veel leesplezier...

The day after the day after… Maandagochtend 2 maart. Ik wordt wakker en het lijkt alsof mijn hoofd elk moment uit elkaar kan klappen. Vandaag is het maandag. Ik heb nooit angsten voor maandag, maar deze maandag is anders. Hij was altijd al anders, maar na wat er zaterdagavond gebeurd is, is deze maandag verschrikkelijk. Ik kijk om mijn wekker en ik zie 10:30. Nog 2 uur en dan moet ik op ‘De toekomst’ zijn voor het contract. Wat is mijn toekomst. Gisteren had Viktor gebeld en hij heeft sorry gezegd. Hij wilde het uitleggen, maar ik wilde niks horen. Ik heb één keer opgenomen, maar ik kon zijn stem niet aanhoren. Ik was gelijk gaan huilen en had dus maar opgehangen. Ik open AD.nl en kijk of er nog Ajax nieuws is. En ja natuurlijk is er nieuws. “Ajacied Nicolai Boilesen in elkaar geslagen” zie ik staan. Die hoef ik niet te lezen, want daar was ik zelf bij. Ik had mijn ogen dicht gedaan, maar ik had alle klappen gehoord. Daarna ben ik weggerend. Ik heb Nicolai gisteren nog gebeld, maar hij nam niet op. Ik lees verder en zie staan: “Geen sancties tegen ajacied Viktor Fischer. Ik lees het artikel en haal opgelucht adem. Dit was mijn schuld, maar gelukkig geen straffen voor hem.

Inge komt mijn kamer binnen en ze omhelst mij. “Hanna, laat het gaan” we vinden wel een oplossing. Ik stap uit bed en vraag aan haar wat ik aan moet doen. “Die rode trui, die is sportief, maar ook super leuk”, zegt ze zelfverzekerd. Ik zie dat er ook iets met haar is, maar dat ze zich groot houd. Ik ben hier de janker. Zij moet mij altijd helpen, terwijl zij zelf ook genoeg problemen heeft. “Is er iets?”, vraag ik dus aan haar. “Nee, Hanna, het gaat toppie met mij”, zegt ze met een grote lach op haar gezicht. “Ik ga zorgen dat die Mark bij jou weggaat”, zeg ik zelfverzekerd als ik mijn kleren opzoek en aantrek.

“Goedemorgen, van Vliet”, zeg ik tegen het mannetje die bij het poortje zit. “Bent u één van de vrouwen die bij Ajax vrouwen komt spelen?”, vraagt hij. “Ja, klopt”. “Dan ga ik u nummerbord even noteren. Dit kan even duren, want het systeem werkt niet mee vandaag”. Ik kijk omhoog en zie Viktor naar binnen lopen en schrik. Natuurlijk is hij hier ook. Ik kijk snel om het hoekje om te kijken of de auto van Nicolai er ook staat. “U mag doorrijden.” En ik start mijn motor weer en ik rij door de slagbomen naar binnen. Ja daar staat Nicolai zijn auto. Ik rij de andere kant op en zoek ver weg een plekje. Ik stap uit en adem een paar keer diep in. Ik kan het, zeg ik tegen mijzelf terwijl ik naar de deur loop. Ik stap binnen en zie gelijk Nicolai staan. Hij ziet mij ook en loopt gelijk op mij af. “Sorry dat ik niet opnam gisteren. We moeten praten”. Ik knik en wil antwoorden, maar dan hoor ik: “Goedemiddag Hanna, komt je mee”. Ik kijk opzij en zie Jaap staan. Ik zeg tegen Nicolai: ”Wacht hier, we praten straks verder” en ik loop met Jaap mee. We komen in een kantoortje waar ik nog nooit ben geweest en ik krijg alle voorwaarden nog een keer te horen. “Nou dan mag je hier je even net doen of je schrijft en dan nemen we foto’s”, hoor ik Jaap zeggen en ik doe net alsof ik ga tekenen en kijk recht in de lens. Hoe zou ik eruit zien. Als een brak meisje dat niet weet wat ze hier doet. Een vriend heeft, waar de toekomst niet van duidelijk is, en met de beste vriend van haar vriend heeft gezoend. Een meisje met een gebroken relatie met haar ouders. Zou je het zien. Ik zet mijn beste lach op en er worden nog meer foto’s genomen. Met mijn nieuwe shirtje, met nummer 7 en als ik een hand geef aan Jaap. Daarna moet ik mijn contract echt tekenen en mag ik gaan. Ik loop naar de hal en zie Nicolai nog staan. “Kan je even meekomen”, vraagt hij wijzend naar zijn auto. We lopen naar zijn auto. “Ik weet niet wat ik moet doen” zeg ik. “Het was een fout van ons allebei”, zeg hij gerusstellend. “Je wil dit toch niet?”, vraagt hij en hij kijkt mij diep in mijn ogen aan. Ik kijk hem in zijn ogen aan en ik zeg: “Nee, ik wil Vik.”. Dan blijft het stil en zie ik Viktor naar buiten komen. Ik stap uit de auto en roep: “Viktor”. Hij draait zich om en hij blijft stil staan. Ik blijf ook stil staan, maar dan ren ik naar hem toe. Hij houdt zijn armen open. “Sorry van zaterdag, ze is mijn ex”. “Stt, verpest dit moment niet”, zeg ik terwijl ik hem een kusje op zijn neus geef. Hij tilt mij op en draait rond. Ik omhels hem en ik zie Nicolai in zijn auto zitten. Hij krijgt een glimlach op zijn gezicht. Viktor laat mij los en zegt: “Kom we gaan naar huis”.  We stappen in zijn auto en ik laat mijn auto staan. Ik pak mijn mobiel en stuur een bericht naar Nicolai:

Zaterdagavond is nooit gebeurd. We vergeten het! X

Ik verstuur het berichtje en verwijder het daarna gelijk, zodat Viktor het nooit vinden zal.