Benim Hayatım Benim Hikayem

Bölüm 11 "Tanışma"

Emreden

Kardeşimin seslenmesiyle kalktım. Onu da okula ben götürecektim. "tamam ben geliyorum" dedim kardeşime. Üstümü giyinip aşağıya indim. Herkes kahvaltıdaydı. Annem yüzüme yüzüme bakıyordu. "anne bugün bir sürü sınavım var sonra anlatırım" dedim.

"çalıştın mı oğlum" dedi. "ben ne zaman bir sınava çalıştım anne azıcık kitabıma baktım yeter o bana" dedim. Her gün elimden geldiğince tekrar ediyordum. Bir kere bile zayıf aldığım olmamıştır. Kahvaltımızı yapıp dışarı çıktık. Arabaya bindik.

En baş kardeşimin okuluna gittik. Ecem de benim kadar zekiydi ama özel okula gitmeyi daha çok istemişti. Bana göre orada züppelerden başka bir şey yoktu. Liseyi özel okulda okumuştum. O yüzden üniversitemi devlet okulunda istemiştim. Babam biraz tuhaf karşılamıştı ama ben izah edince kabul etmek zorunda kaldı. Kardeşim arabadan inince arabayı ters döndürüp okuluma doğru gittim.

Okula geldiğimde tek tük insan vardı. Gözlerim Seher' i aradı. Acaba evlerinden buraya gelemediler mi? Telefonumu çıkarıp Seher'i aradım. Telefonuna bakamıyordu ki açmadı. Bir kere daha aradım. Bu sefer açtı. "nerdesiniz gelemediniz mi? Almaya geleyim mi?" dedim. "yok gerek yok otobüse bindik çok az yol kaldı" dedi.

"tamam o zaman sizi bekliyorum" dedim. "yok beklemene gerek yok sen gir içeri" dedi. "Seher bekliyorum" dedim. "peki tamam" dedi. Arkadaşlarım beni görünce yanıma geldiler. "oo dostum kimi bekliyorsun bakalım" dedi Mert. "kızları bekliyorum" dedim.

"oo kızları bekliyormuş" dedi Berk. "hangi kızlar" dedi Ercan. Ercan ve Ekrem kuzendi. Aileleri yanlarına çağırdığı için birkaç haftadır yoklardı. "sen bırak şimdi kızları bu zamana kadar ailelerinizle ne yaptınız?" dedim. "ne yapacağız oğlum sanki başka işleri yokmuş gibi bize kız arıyorlar" dedi Ekrem.

"ee buldular mı bari" dedi mert. "yok be sanki onlar evlenecek yok bu kız fazla rahatmış yok bu kızın kötü alışkanlığı varmış bir sürü bahane buldular" dedi. Hepimiz güldük. O sırada da kızlar geldi. Seher beni görünce çekinerek bana baktı. Sanırım yanımdakilerden çekiniyordu.

Belki de hepimizden çekiniyordu. Elimle gel işareti yaptım. Yanımdaki çocuklar Seher'e baktı sonra diğer kızlara baktılar. Seher yanıma gelince "geç kaldınız" dedim. "şey otobüs az kalsın kaza yapıyordu önüne bisikletli bir adam çıktı" dedi. Kollarından tutup "iyi misin sana bir şey oldu mu?" dedim.

"yok biz arkadaydık ama tutunmasaydım yere düşecektim" dedi. Gözlerinin içine baktım. Yüzü kızardı ve yüzünü çevirdi. Güldüm bana baktı. "hadi okula girelim" dedim. Peşimden gelmeye başladı. Çocuklarda arkamızdan gelmeye başladı.

Kuzenler ve berk farklı sınıftaydı. Mert ve ben aynı sınıftaydık. Kızları sınıfa bırakıp sınıfımıza girdik. "oğlum o kızılı çok sevdim ben adını söyledi ceydaymış ama biraz soğuk biri gibi duruyor" dedi. "belki de görünüşü öyledir konuştukça daha iyi anlarsın" dedim. Anladım anlamında başını salladı.

Ders boyunca kızı düşünüyor gibiydi. Dalıp gitmişti. Mert biraz şıp sevdi gibiydi ama birine gerçekten aşık olursa onu rahat bırakmazdı sıkardı. Bu yüzden çoğu kız ondan kaçmak için elinden geleni yapardı. Berk daha çok kızlara aşık olmayı severdi. Kızları kullanmakla alakası yoktu. Her gördüğü kıza aşık olabilirdi. Biraz Mert' e benziyordu. Kuzenler ise aşk konusunda biraz soğuklardı ama ilk görüşte aşka inanırlardı.

Bende kuzenlere benziyordum aşk konusunda çünkü beni kandırmıştı ve üzmüştü. Benim paramı seveceğini tahmin etmemiştim. Ona konduramamıştım çünkü küçüklüğümden beri onunla tanışıklığım vardı. Büyüdükçe onu sevdiğimi düşünmüştüm. Başlarda ufak tefek hediyeler alıyordum. Aldığımda mutlu olduğunu düşünüyordum ama zamanla benden pahalı şeyler istemeye başladı.