Your Mysterious Way (GSS #3 COMPLETED)

Chapter 26

Jealous Boyfriend

Niyakap ako ni Senyora nang sobrang may pag-iingat, pagkapasok ko pa lamang sa loob ng mansiyon.

"Finally, your okay now, Claudine," naiiyak nitong wika sa akin.

"Salamat po, Senyora...," I whispered and hug her the same way.

Makalipas ng isang linggo ay naka-uwi na rin ako ngayon dito sa mansiyon.

Si Joaquin, he still here. Umuwi lang siya ng isang araw sa Manila to do his remainders work sa office niya. He told his father, also that he want a three weeks leave, at babalik din naman sa Manila pag natapos na.

His parents know about my situation and his father agreed for the decision of his son.

S'ympre he will staying here for the meantime, dahil ngayon na lang ulit kami nagkita. At ngayon ay officially in a relationship na kaming dalawa ngayon.

Sa isang linggong iyon ay hindi na muna ako nagtanong kay Tiya sa mga nalaman ko. Ang sinasabi nilang Papa ko na si Sir Handro ay hindi pa rin makabisita sa akin. Ayoko rin siyang makita, dahil gulong-gulo pa rin ako.

Ang bumisita lang yata sa hospital ay si Mayor, si Ma'am Ellena at si Laurence. Laurence is my cousin at kaya pala tumigil ito sa panliligaw sa akin, because he knows the truth na mag pinsan kaming dalawa, at before iyon ng umuwi si Joaquin sa Manila.

Also sina Lorieca at Cherrie ay bumisita rin sa akin sa hospital. Iyak nang iyak ang dalawa at isang ngawngaw na iyon na para bang nagluluksa sila dahil nabaril ako at na hospital.

Natatawa na lamang ako sa dalawa dahil sa pagiging OA nila. At panandalian kong nakalimutan ang mga rebelasiyon na nalaman ko sa pagkatao ko.

Ama ko si Sir Handro at hindi ko alam ang pakiramdam.

Magsasaya ba 'ko o hindi? Pero sa ngayon ramdam ko pa rin ang pagkamuhi at galit sa kaniya.

Nagagalit ako, dahil bakit nila natago sa akin 'yon. At bakit ngayon lang.

Marami pa ring tanong na gumugulo sa isipan ko, na gusto kong malaman. Kung bakit hindi siya umuwi at hindi niya man lang kinamusta si Nanay noon. Sa walong taon na 'yon hindi man lang siya nagparamdam. 'Di ba sila? Pero parang iniwan niya lang si Nanay sa ere at si Tatay Carlitoz ang sumalo rito.

"Claudine, doon kana muna sa second floor sa isang kwarto kaharap ng kwarto ni Joaquin, matutulog. Magiging maayos ang lagay mo pag doon muna ang kwarto mo," lintaya pa ni Don Arthuro sa akin.

"Pero, Don. Doon na po ako sa maid quarters, kasama si Tiya. Okay na po ako," sagot ko at tumingin naman kay Tiya at Joaquin.

"Sundin mo na lang si Don, Claudine. Mas maayos nga na roon ka muna pansamantala...," sabi pa ni Tiya.

Magsasalita pa sana ako, pero tumaas na ito sa second floor habang bitbit ang isang bag na may lamang gamit ko.

"Let's go," hawak kamay namang sabi ni Joaquin sa akin.

Nakita naman iyon nina Don at ni Senyora at hindi maipagkakaila na alam na nila na kami na ni Joaquin.

Ngumiti ang mga ito sa aming dalawa at kahit hindi man sila mag salita ay kitang-kita sa mga mata nila ang saya at galak.

"Hindi ka muna, makakapasok, Claudine. Mainit pa rin ang balita dahil sa nangyari. At kahit nahuli na ang gumawa ay hindi pa rin tayo nakakasigurado," lintaya pa ni Tiya at inaayos ang mga damit ko sa isang closet, pati na rin ang ibang mga gamit na galing kay Joaquin.