SOĞUK NEVALE

SORULAR vs SORUNLAR

Çok güzel kokuyor.

Ne acaba?Vanilya gibi.

Şoka mı girdi?Gözleri bir garip bakıyor.

Heyecanlandı mı kızdı mı?Hadi bir tepki ver Naz!

İhtiyaç duyar gibi derin bir nefes alıp Naz'ın saçlarının kokusunu tekrar içine çekti genç adam.Sokaktan gelen loş ışık kızın kendisine kusursuz gelen yüz hatlarını betimliyor,gözleri karanlıkta hiç görmediği bir şekilde parlıyordu.Kaskatı kesilmişti ama sakin nefesler alıyordu.Ne anlaması gerekiyordu?Bu sessizliği bir evet olabilir miydi?Dudakları boşlukla sızladı.Eğer on saniye içinde tepki vermezse onu öpüp sorusunun cevabını uygulamalı olarak öğrenecekti.

Verdiği süre sona erdi.Yapsam mı yapmasam mı diye bocaladığı içsel çatışması sona erdiğinde çenesi hafifçe titreyerek aralarında kalan son mesafeyi de kapatmaya yeltendi.Kalbi durma noktasına gelip dudaklarını tam da istediği yere getirirken Naz'ın konuşmasıyla durmak zorunda kaldı.

"Eğer bir milim daha yaklaşırsan o hiç de merak etmediğin yumruğumla tanışmak zorunda kalırsın."

Demir durdu.Eyleme dökemediği hayalin kırıklığıyla çarpan kalbine rağmen büyük bir kahkaha attığında Naz şaşkınlıkla ona baktı.Gülüyordu çünkü genç kız onu cümlesiyle durdurmasına rağmen vücudunu uzaklaştıramamış tiz bir sesle panik halinde konuşmuştu.Etkilenmişti biliyordu.Öpemese bile cevabını almıştı.

"Duralım bakalım...şimdilik."dedi hala gülmeye devam ederken.Naz öfkeyle solurken ondan uzaklaşmayı akıl edebilmişti.

"Şimdilikmiş!"diye tısladı."Rüyanda görürsün."

"Umarım."

"Sen...sen bir sapıksın!"

Demir tekrar güldü.Telefonun ışığını etrafta gezdirip içinde bulundukları duruma konsantre olmaya çalıştı.Aksi halde onun bu hallerine dayanamayacak ve istediğini yapacaktı.

"Seni heyecanlandırdığımın farkındayım ama artık işimize dönmeliyiz."dedi gülerek.

"Sen..."dedi Naz sinirle burnunun kemerini sıkarak."Neyse.Şuradan bir çıkalım ben sana gösteririm."

Önlerine döndüler.Her şeyi kaldırıp altına üstüne bakarken Naz bir şey bulamadıkça öfke nöbetleri geçiriyordu.

"Burada bir şey olduğuna emin misin?"dedi Demir ona bakarak.

"Eminim...Yani emindim.Öyle olması gerekiyordu."

"Nasıl yani?"

"Onunla konuştuğumda söylediklerinden bu anlamı çıkardım."

"Kimle konuştuğunda?Bu evin sahibiyle mi konuştun!Seni tanıyor yani öyle mi?Sana inanamıyorum Naz!Sadece bir ihtimal üzerine böyle iğrenç bir mahalleye gelip yakalanma riskine mi girdik?"

"Hatırlıyorsan buraya seni ben çağırmadım."

"Her lafa da bir cevap!"

"Kes sesini Demir.Gerçekten seninle uğraşamayacağım şu an."dedi Naz tekrar mutfağa yönelirken.Anlaşılan bütün inandıyla her yere tekrar bakmaya karar vermişti.

Kes sesini mi!Vay anasını ya!Biz kızı kurtarmaya gelelim,yardım etmek için bir yerlerimizi yırtalım aldığımız karşılığa bak!

Demir burnundan soluyordu.Eline aldığı her şeyi tekrar fırlatırcasına yerine bırakırken kendi kendine söyleniyor tutamayacağını bildiği halde bir daha asla Naz'ın yüzüne bakmayacağına dair kendine sözler veriyordu.