Chapter 35

13.1K 340 46
                                    




"Kanto," bulong ko ng muli kong masilayan ang si Kento, isang linggo ko siyang hindi nakita. Napatingin ako sa kanyang pustura ngayon, ibang-iba sa normal kong nakikita.

He's wearing a plain white shirt and gray ankle pants paired with white adidas shoes, nakabagsak din ang buhok niya ngayon kaya medyo nahaharangan ang kanyang mga mata pero hatalang wala ito sa mood.

Kaya nanatili ako sa kinatatayuan ko ng magsimula siyang lumapit sa akin at agad hinawakan ang aking kamay. "Teka," sambit ko ng hilain niya ako, tumigil siya at mapangahas na tinignan si Liam.

Umigting ang kanyang mga panga ng makipagtitigan siya kay Liam, "Lana," napalingon ako kay Liam ng tawagin niya ako at ngumiti, "Tara na," he gently said even though the atmosphere isn't good anymore because of this monster beside me.

"Ahm----," magsasalita pa lang ako ng sumabat si Kento sa aming dalawa.

"She's coming with me," he said and forcibly pulled me through his car. "Ah, Liam next time nalan----," again, he cut me out. "There's no next time," he said and opened the car for me.

"Liam, sorry," I said and entered Kento's car, Liam smiled at me and nodded before he watched Kento go inside the driver's seat while glaring at Liam.

Liam wave goodbye at me and I wave back but Kento instantly started the engine and drive away from the parking, "Hoy anong problema mo kay Liam?!" tanong ko dahil medyo naiinis ako sa pakikitungo niya dito.

Tsaka bakit ba highblood siya, nag break na naman ba sila ng bago niyang jowa!!!tss!

Ako ba naman ang pagbuntungan ng inis! Aba'y hindi ako papaya!!

"Ayaw mo magsalita? Baba mo na lang ako sa gilid at babalik ako kay Lia---Ah!!!" napasigaw ako ng bigla niyang bilisan ang pagdadrive.

Halos tumakas ang dugo sa aking kaluluwa ng sobrang bilis ng pagandar ng sasakyan niya, pakiramdam ko lumilipad na kami dahil sa sobrang bilis.

Kahit nakaseatbelt na ako mahigpit ang hawak ko sa upuan dahil sa takot, "Sandali Kento, ano ba ang bilis mo mangdrive!!! Mababangga tayo!!!" sigaw ko at pikit matang mas hinigpitan ang kapit sa upuan.

Jusko lord, ayaw ko pa pong mamatay, parang awa nyo na po..."Tama na!!! Kento ano ba! mababangga tayo!!!" sigaw ako ng sigaw dahil grabe bilis talaga ng pagpaaandar niya daig pa ang drag racing sa sobrang bilis.

"Kento an---ahh," napasigaw ako ng imulat ko ang mata ko at may muntik na kaming mabangga sa isang makakasalubong na sasakyan, agad iniwas ni Kento ang sasakyan at mabilis parin mag drive.

Kaya sobrang bilis na ng tibok ng puso ko dahil doon, halos nangangatog na ang tuhod ko sa kaba. Oo matapang ako pero hindi sa ganitong paraan!!!

"Kento, tama na!!!!" sigaw ko at nagsimula ng tumulo ang mga luha ko dahil sa takot, nanlalambot na rin ang aking mga kamay dahil sa takot.

"Tama na please, Kento tama na please! Ihinto mo na parang awa mo na," bulong ko, pagod ako galing trabaho at may hangover pa rin ako dahil sa kagabi kaya medyo masakit pa ulo ko tapos ito gagawin niya!

Sobrang bilis pa rin ng pagpapaandar niya kaya mas lalo akong naiyak, when he glances at me he stop the car and hit the steering wheels with his hands.

Paulit-ulit niyang pinaghahampas ang kanyang manibela, kaya nagpatuloy lang ako sa pag iyak... nanginginig ang mga kamay ko sa takot.

Akala ko mamatay na ako, kaya galit kong hinarap si Kento at hinampas siya sa kanyang balikat, "Gago ka ba! Kung gusto mong magpakamatay mag-isa ka! Hindi porket gusto kita isasama mo na ako gago!" sigaw ko at umiyak ng mas malakas. Halos maubusan ako ng hangin sa loob ng aking katawan dahil sa takot na aking nararamdaman.

Iniisip ko palang na mamatay na ako ng hindi nakakapagpaalam sa mga kaibigan ko at pamilya ko sobrang lungkot na non. At isa pa ayaw kog mamatay ng hindi kinakasal kaya sobra parin ang takot ko.

Hinawi niya ang kanyang buhok paitaas bago yumuko sa manibela at hinarap ako, he sigh, "Ano!!!" sigaw ko ng titigan niya ako, "Gago ka!!!" at sinimulan ko ulit siya paghahampasin ng hulihin niya ang aking mga kamay bago ako niyakap.

Natigilan ako ng yakapin niya ako at pinahinga ang kanyang mukha sa aking balikat, isang malalim na buntong hininga ang kanyang pinakawalan bago sinimulan hagudin ang aking likod.

"Shhhh I'm sorry," he whispers and starts rubbing my hair to calm me down.

Imbis na kumalma mas lalo lang akong naiyak sa sinabi niya, ngayon magsosorry siye, eh siya ang may kasalanan nito!!!

"Ang sama mo," sambit ko at nagpatuloy sa pagluha sa kanyang balikat. Mas hinigpitan niya ang kanyang pagyakap sa akin.

"I'm sorry, I just had a bad day," he weakly whispered.

"Tapos idadamay mo ako!!!" sambit ko at hinampas ang likod niya. I heard him chuckle and slowly face me.

"I've been texting you for almost one week, and I didn't get any reply...where have you been?" tanong niya, natigilan ako sa pag-iyak ng parang kakaibang Kento ang kausap ko ngayon.

Kalmado ang kanyang boses at hindi nakakunot ang kanyang noo, "Maniwala ako sayo," sambit ko bago dahan-dahan kinuha ang aking cellphone sa bag at binuksan ito, kahapon pa ako umuwi ng bahay pero ngayon ko lang ito nabuksan.

Dahil sa sobrang daming ganap hindi ko nawagang tignan ito, my lips parted as I saw 60 text messages and 75 missed call from him..

Buong linggo niya akong sinubukan tawagan?! Hindi ako naniniwala, tinignan ko siya at naabutang nakatingin din pala sa akin. "Anong kailangan mo bakit ka nagganito?" tanong ko habang nakasimangot siyang tinitignan.

"You," he said, so straightforward.

"Utot mo," I said and avoided his gaze. But he held both of my cheeks and made me face him again.

He smiles at me and wipe my tears before he whispers, "Cry baby," kaya hahampasin ko na sana siya ng hulihin niya ang kamay ko at hinila ako at hinalikan...


This kiss was different...


Gentle...

Needs and Wants (Law of Attraction Series # 5)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon