De wolvenmeester

hoofdstuk 43

Wat is hier in godsnaam aan de hand? En wat staat er in die brief?" roep ik naar de meiden.
"Rustig Scott, kom zitten. En Vay last die vogel los." Zegt Yasmine
Vay heeft door dat ze knijpt in de vogel en laat het los.
Ik doe ook wat Yasmine zegt en ga zitten. Yasmine heeft me de brief en blijft stil. Ik kijk gaat nog even aan en dan nog een paar seconden naar Vay. De nerveuze sfeer maakt me zenuwachtig voor wat hierin staat. Ik kijk naar de brief en zie meteen dat sarah's handschrift niet de mooiste is van allemaal.

"Je moeten terugkomen met Scott. Er is een oorlog gaande. Canal is woedend. We hebben al een onverwachtse aanval gehad van Kanta. Als waarschuwing."

Dat was het. Een kleine snel geschreven brief, die nogal wat informatie bevat. Een oorlog. Waarom zouden ze dat doen? Ik weet dat die landen elkaar niet echt mogen. Maar toch?
Yasmine ziet me gezicht vol vraagtekens staan en legt het uit. "Het was altijd al een dun draadje. Ze hebben nu beide een excuus."
"Wat bedoel je? Wel excuus?" Vraag ik verward. Wat kan überhaupt een excuus zijn voor dit?
"Wij Scott! Wij! We zijn vermist! We zijn plots verdwenen!" Roept Vay gestresst.
"Dat klopt. En door al dat gedoe met het kidnappen," er loopt een rilling over me rug als ze het zegt. "Geven ze elkaar de schuld. Dat zouden ze anders ook doen, want zo is de relatie tussen de kingdoms." Legt Yasmine uit. Ik lees de brief opnieuw.
"Dus we moeten terug naar Jenava?" Vraag ik.
"Daar lijkt het wel op. Maar er zijn nog meer problemen. Vay bijvoorbeeld. Wat moet zij doen? We kunnen haar niet mee naar Jenava nemen."
"We gaan haat niet achterlaten!" Roep ik.
"Dat was ik ook niet van plan Scott. Geen zorgen. Het punt is dat we meer moeten weten over dit."
"We moeten actie nemen! We kunnen dit niet zo door laten gaan! Ze maken elkaar af!" Roept Vay.
Yasmine zucht.
"Ze heeft gelijk Yasmine. We moeten er iets aan doen!" Zeg ik.

Eerlijk gezegd Weert ik niet waarom ik het zo graag wil stoppen. Ik bedoel, ik heb niet echt een goede relatie met Cemal. Ik denk aan het dagdromen. En aan de droom zelf. Die stem zei dat ik naar Jenava moest. Toch is het duidelijk dat die stem hun niet wouw redden.

"Ik ga niet in discussie over dit. We vragen om meer informatie en der is het. Wat kunnen we doen? Welke actie kunnen we ondernemen. Niks. Dus ik stuur een brief." Zegt Yasmine. Aan haar stem is duidelijk te horen dat ze gen tegenspraak dult. Vay heeft het ook door en we blijven beide stil.
Yasmine schrijft wat op papier en bind het aan de ooit van de vogel. Dan last ze het weer door het raam vliegen.
"We vertellen niemand anders hierover. Hun hoeven dit niet te weten." Zegt Yasmine.
Dat vind ik wel handig. Als we het aan David zouden vertellen zou hij van de situatie gebruik maken. Vooral tegen Jenava. Dat laat me beseffen hoe weinig bondgenoten Jenava echt heeft. Allemaal de schuld van Cemal. Hij is een sukkel.

Yasmine kijkt naar me. "Ik wil dat jij en Vay gaan trainen met de soldaten. Dat kan erg van pas komen in deze tijd."
Ik knik, "ik probeer gisteren het aan David voor te stellen. Toen was hij er niet." Leg ik uit. "Ik regel het wel. Ik heb best goed contact met hem." Zegt Yasmine. En dan loot ze de kamer uit. Vay en ik kijken elkaar aan.
Ik weet niet of Vay echt kan vechten. Ik denk het wel, ze is niet voor niets de dochter van Bart.

Yasmine heeft het al snel geregeld en we kunnen meteen beginnen. We krijgen bijde ook een passende outfit. Ookal weigeren we bijde om met zo'n metalen pak te lopen. We gaan er meteen vol in met het zwaard en ookal heb ik getraind in Jenava. Ik ben nooit goed geweest met een zwaard. Het is gewoon niks voor mij.
Als snel doen me schouder zeer van dat zwaard, ik ben een houten en Vay een echte. Waarschijnlijk omdat ik anders mezelf snij. Ik neem een kleine pauze en kijk naar Vay. Het is alsof ze met een zwaard geboren is. Ze is zo goed. Haar zwaard is een deel van haar lichaam. Zo lijkt het teminste. Nu bent ik jaloers, ik ben echt een noob met een zwaard en kan het totaal niet lang volhouden.

Als Vay klaar is, is ze duidelijk ook uitgeput. Maar goed ze heeft het langer volgehouden dan mij. We gaan samen terug en ik ga naar me kamer. Dan besef ik dat ik de wolven compleet vergeten ben. Voordat ik in bad ga moeten hun veilig terug zijn. Dus zoeken maar.
De eerste plek waar ik heen ga zijn de tuinen. Evy komt hier vaker, en de pups zouden de bloemen heerlijk vinden. Plus ik heb echt geen idee waar ik anders zou moeten beginnen.

Ik vat mijn urenlange zoekt verder wel samen. Ik heb niks gevonden. Een wolf of vacht. Waar kunnen de wolven zijn!
Ik heb het de meiden ook al gevraagd en hun wisten niks. Ik heb het zelfs aan een aantal bewakers gevraagd! Een ding weet ik zeker. Ik weiger iets anders te doen tot ik de wolven heb gevonden.
Ik kijk nog eens in me kamer, voor een boodschap of dergelijke. Evy zou dat toch moeten doen! Ze weet dat ik me zorgen ga maken. En ze zou sowieso terugkomen.

Maar het voelt anders, vreemd. Daarom maak ik me meer zorgen dan normaal. Normaal weet ik dat ze terug zouden komen. Toch ben ik daar nu niet zo zeker van. Waarom er er niet zeker van ben? Geen idee. Oke Scott, rustig aan. Paniek gast niet helpen.

Ik ga weer naar buiten om verder te zoeken.

Iets zit me niet lekker.