De wolvenmeester

hoofdstuk 25

Pov. Yasmine

I'm ben hier al een paar dagen in kanta-tribo, en had nooit gedacht dat de dochter van Bart , Vay, zo aardig tegen me zou zijn. Ik zit op haar kamer, met een dienblad eten voor me neus. Vay zelf is naar Scott, we zijn bezig met een plan. Om hem te bevrijden. We willen proberen dat de wolven ons ook gaan helpen. Dat kan een klein probleem zijn. We moeten ze vinden, dat is 1. En 2, we moeten hun begrijpen, en zij ons. Daar hebben we Scott voir nodig. Maar dat gaat lastig, omdat hij vast zit. Het eten is wel lekker, alle groenten zijn lekker vers, en sappig. In de woestijn is het veel lastiger om groente zo lekker te maken. Je snapt vast wel waarom. Elke seconde van de dag, probeer ik een oplossing te vinden. Als ik Jenava haal, kan het ook zo zijn dat Scott juist word gedood. Maar vay en ik kunnen ook niet heel veel, met zu'n tweeën. Het is een lastige situatie. We hebben afgesproken dat we zo de wolven gaan zoeken, en proberen het uit te leggen. Vay was er niet mee eens. Ik weet wel wat over wolven, en ik weet dat deze wolven heel slim zijn. Net als Scott. Ik wil hem echt helpen. Hij is echt aardig, alleen al hoe hij met de kinderen speelt is super leuk. Je kan echt verdrinken in zijn ogen, zo mooi.

We ploegen ons door de bossen. Het nare is dat we geen idee hebben waar we heen moeten. Ik weet het nog ongeveer. Maar toen zag ik de hut niet, en het kan ook zijn dat de wolven er helemaal niet zijn. Ik hoop dat het goed komt, we hebben ze echt nodig. Want Vay mag zich ook niet laten zien. Dat zou nogal wat zijn als de dochter van de chief, de prins van Jenava bevrijd. Dat zal heel gevaarlijk worden. Ik weet niet wat ze gaan doen, maar het zal vast niet vriendelijk zijn. En als ze later dan de chief word, Dan zal niemand haar respecteren. Dan valt kanta-tribo in teugen. En dan, als Cemal nog de koning is, dan nemen we kanta-tribo over. Met Scott weet ik het niet. Ik weet niet of hij dit overleeft. Nee, ik weet het, hij overleeft het. Hij moet wel, ik weet het gewoon hij is sterk. En nee! Ik zeg dit niet omdat ik dat wil ik weer het gewoon! Hoop ik. *Zucht* nee ik weet het niet. Maar ik hoop het, ik hoop het. Als hij dit niet overleefd, ja wat dan? Ik blijf stilstaan en Vay merkt dat. "Kom je nog? Die wolven zien we niet vanzelf hoor!" Zeg ze. "Ja ja sorry, ik dacht na. Over Scott." Antwoord ik. "Hoe eerder we bij de wolven zijn hoe eerder hij bevrijdt is. Maar, welke kant op nu?" "Ik, heb geen idee. Ik weet überhaupt niet waar we zijn." "Ja, dat heb je vaak in het bos, maar wat zegt je instinct!" "Mijn instinct?" Vraag ik. "Ja, je instinct." Ze zucht. "Moet ik nou echt uitleggen wat dat is?" "Eh, nee. Ik snap het." "Nou, lijd de weg dan!" Ik loop voor haar. Mijn instinct. Dat wordt nog wel wat. Straks lopen we hier dagen. Maar, wacht eens. Ik hoor wat! Ik ga weer stilstaan. Vay zucht: "wat nou weer?" Ik steek me hand op om.haar stil te maken. Het werkt, gelukkig. En weet hoor ik het. Het is zacht, maar toch is het duidelijk. Gehuil, van de wolven! Vay heeft het ook gehoord en besloten van welke kan het vandaan komt. Ze rent er namelijk meteen vandoor. Ik volg haar, ookal ben ik niet sneller dan haar. Uiteindelijk is ze zo ver dat ik haar niet meer zie, maar dat komt ook door de bomen. Gelukkig blijven de wolven huilen dus kan ik de weg vinden.

Eindelijk ben ik er, en wat ik zie verbaasd me. Vay zit tussen de wolven en aait hun. Ik had niet zo lang moeten piekeren, de wolven begrijpen ons heus. En als we duidelijk maken dat Scott gevangen is wilt hij wel helpen. Een van de wolven loopt naar me toe en snuffelt aan me hand. Het kietelt een beetje. Ik weet niet wie wie is maar ik heb al een ideetje. "Kan ik Evy even spreken?" Vraag ik. En OMG! Een van de wolven gaat naar me toe. Ik ga zitten tegenover haar. Ik besluit maar alles te zeggen en dan zien wat er gebeurt. Niet dat ze alles gaat begrijpen. "We hebben een probleem. Scott is gevangengenomen in kanta-tribo, hier dus. Vay is de dochter van Bart de chief, maar we zijn bang dat als we gesnapt worden tijdens de bevrijding, we er allemaal aangaan. We kunnen jullie hulp gebruiken als afleiding, dan kunnen we naar binnen en naar buiten met Scott. We kunnen hem dan hierheen brengen als schuilplaats. Ik ben van plan om het overmorgen te doen, Oké?" Zeg ik best snel achter elkaar. Vay kijkt me dom aan, ze weet vast niet dat deze wolven echt super slim zijn. Evy knikt. Z.ze. ze heeft me begrepen. Ze duwt tegen me aan als teken dat ik moet gaan. Ik heb volledige vertrouwen dus sta op en draai me naar Vay. "Kom je vay we gaan. We gaan!" Vay, nog steeds helemaal in de war van wat er gebeurt, staat op.

"Hoe weet je dat die wolf je begrepen heeft?" Vraagt vay als we terug zijn in haar kamer. "Eerlijk, ik kan het niet uitleggen. Het is een gevoel. Denk ik." "Als je gevoel maar gelijk heeft, ik hou er niet van om betrapt te worden als ik de prins van Jenava ga bevrijden." "Jij zat er toch bij van: 'wat zegt je instinct'" grap ik. Vay zet een nep lach op: "haha wat grappig. Maar dit gaat op meer dan de weg vinden!" "Ik weet het, maar Scott heeft altijd vertrouwen in de wolven. Dus ik ook." "Je klinkt wel zelfverzekerd. Ik hoop maar dat je gelijk hebt. Laten we nu maar gaan slapen, maar eerst ga ik eten geven aan Scott." Dan staat ze op en loopt ze de kamer uit. Ze heeft een klein bed gemaakt voor mij in haar kamer. Niet gat het heel comfortabel ligt, maar het is beter dan niets. En vooral beter dan dat Scott heeft.

🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺I'm back puppy's! Sorry DST het zolang geduurd had. Ik was mijn account een tijdje kwijt, nu ik hem terug heb kan ik weer schrijven. Ook had ik amper energie meer om te schrijven. Ik heb met danken aan walker20818 de energie terug gevonden en deze gemaakt. Ik hoop dat jullie me vergeven.

Tot het volgende hoofdstuk wolvenleerlingen!!!