De wolvenmeester

hoofdstuk 12

Oh god, help me plss. Deze dag kan echt niet beter! 1. Ik heb een stalker genaamd RAGOREON bij me. En 2. Ik kan de wolven, melodie en Dennis niet vinden. En 3. Cemal zegt nu tegen iedereen dat ik de prins ben! Is dat genoeg reden om een rotdag te hebben? Ik vind van wel.

Ik loop nu al uren rond zonder te weten waar ze zijn. Ik ga wel weer naar het dorpje, misschien zijn ze daar al. En heb ik ze mislopen. Ik hoop het maar. Anders ga ik me echt zorgen maken. Niet dat ik dat al niet doe.

En alweer bij het dorpje. Het is al donker en dus ook kouder. I don't like it. En dan heb je ook nog RAGOREON, die me nog steeds stalkt. En ook nog dat ik melodie en de wolven niet kan vinden. Ugh deze dag kan niet beter!
"Scott, we moeten terug." zegt RAGOREON. Mooi niet dat ik nu terug ga! Ik geef hem een boze blik en wil doorlopen. Alleen dat mens pakt me arm vast. Godverdomme!! RAGOREON trekt me mee zonder nog iets te zeggen naar de vergaderzaal. Oh nee zo makkelijk komt hij er niet vanaf. Ik stibbel tegen als een kleine baby. RAGOREON trekt er niks van aan te loopt door en mijn als klein kind aan zijn zei. Ik geef op en loop maar met hem mee. Ik ontsnap later wel.

Cemal en die andere gast zijn nog steeds in de vergaderzaal. Verschrikkelijk hoe lang hun praten. Cemal merkt me op. "Dus je hebt hem mee kunnen brengen om de juiste tijd, goed zo RAGOREON." zegt hij. Niet dat ik het wilde. Ik kijkt Cemal boos aan als hij zegt: " ga maar naar je kamer scott." Ik ben geen klein kind meer!! Maar dat heb jij nooit meegemaakt hè?! Ik ga dat echt niet zeggen dan krijg ik problemen. Ik luister eens een keer en loop naar me kamer.

Ik plof op bed. Laat dit alsjeblieft een droom zijn. Ik sluit me ogen. Laat me nu wakker worden door wolven die me likken in het bos. Dat dit alles een droom was.

Maar nee. Ik zit hier al een uur, en nog niks. Geen gerommel, geen gepiep. Helemaal niks! Ik doe mijn ogen open. Ik ga nooit kunnen slapen als ik niet weet waar de rest is. Ik sta maar weer op en sluip naar buiten.

En we zijn weer bij het dorpje. Ik heb een kleed meegenomen voor wat warmte. Ik kan niet tegen kou oké!

Ik klop aan. Geen antwoord. Waarschijnlijk zijn ze aan het slapen maar alsnog ik wil er zeker van zijn dat ze hier zijn. Ik klop nog wat harder. Weer niks. Nou... Dan gaan we hier maar slapen. Ik ga voor de deur zitten en leun ertegenaan. Ik ben wel blij dat ik die deken mee heb genomen. Die houdt me tenminste warm. Vooral nu ik een warme kamer gewend ben. Ik ga hier gewoon slapen. Dan weet ik zeker dat ze hier zijn als ze morgen naar buiten komen. Dat hoop ik tenminste.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Scott?"

Ik open me ogen en zie Dennis voor me. Meteen doe ik me ogen weer dicht. Door de zon. Wacht wat!? Zon?! Heb ik hier de hele nacht gezeten?! "Scott wat doe jij hier" hoort ik Dennis zeggen. En aan de geluiden te horen gaat hij naast me zitten. Ik hou me ogen dicht. Gisteren was vermoeiend. Heel erg. Dennis slaat een arm om me heen. "Wat is er? Waarom zit je hier?" Vraagt hij rustig. Ik open mijn ogen en kijk naar hem. "Ik was de wolven en melodie kwijt. Daar ben ik de hele dag mee bezig geweest. Ook had ik een stalker. En Cemal begint tegen andere te zeggen dat ik zijn zoon ben." Leg ik uit. "En omdat ik melodie gisteren niet zag ging ik hier zitten. Niet dat ik had gedacht dat ik zou slapen" "nou ik ben blij dat je hebt geslapen" zeg Dennis. "Hoezo, heeft Cemal weer iets voor me gepland?" Vraag ik. "Nee. Dit keer niet. Ik heb wat bedacht." "Nou, ik ga niet weg tot ik melodie en de wolven heb gezien." Zeg ik. Dennis knikt. En hij klopt op de deur achter ons. Ik kijk naar de deur. Hij gaat open!? Ik zie melodie. En knuffel haar meteen. Godzijdank dat ze oké is!! Nu alleen de wolven nog. "Heb je de wolven bij je?" Vraag ik. Het klinkt echt heel onbeschoft, nu ik er over nadenk. Melodie knikt en laat me naar binnen. Daar zie ik: Evy, rakker, Sarah, Kai, Lili en loeka. GODZIJDANK. ME LEVEN IS GERED! Ik knuffel melodie nog een keer en ga dan naar de wolven. Het maakt niet uit hoe ze hier komen, maar ik heb ze teminste. O god ik ben zo blij dat ik ze zie. Echt serieus. "Ben je klaar om te gaan Scott?" Hoor ik Dennis zeggen. "Blijven jullie hier jongens?" Vraag ik aan de wolven, die knikken. Ik sta op. "Let goed op jezelf hè melodie" zeg ik en geef haar nog een knuffel. Het lijkt alsof ik dagen wegga. Ik loop mee met Dennis.

We komen aan bij een soort trainings plek? "Dennis? Waarvoor zijn we hier?" Vraag ik. "Ik wouw graag weten hoe goed je bent met vechten. Ik snap dat je goed bent in vluchten. Maar ik heb je nooit zien vechten." Legt hij uit. Ik kijk hem vragend aan. Waarom zou ik dat überhaupt nodig hebben? Dennis geeft me een zwaard. Ik weet niet wat we gaan doen, maar ja. Eh ik weet geen maar. Dennis pakt zelf ook een zwaard. In de tussentijd kan ik rondkijken. Er zijn nog veel soldaten die aan het trainen zijn. Om eerlijk te zijn. Het ziet er cool uit. Maar als Dennis denkt dat ik dit kan, haleloela.
Dennis draait zich om naar mij.

"Laat maar zien wat je kan Scott"

🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺
Hier een extra vroeg hoofdstuk! Ik doe het vaak dat ik in het weekend een hoofdstuk upload, maar ik verveelde me en ging dus schrijven.
En alsjeblieft! Ik weet niet zeker of er dit weekend ook een nieuw hoofdstuk is. Maar dat zien jullie dan wel😋.

Cya!!!!