De wolvenmeester

hoofdstuk 3.

Hey allemaal ik wil even iets zeggen voor dit hoofdstuk begint. Ik skip het gesprek tussen Scott en cemal nu. Maar het komt in de Bones hoofdstuk. Ik ga daar waarschijnlijk meer van maken. Ze komen aan het eind van dit verhaal.
Veel lees plezier!
🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺

Buiten lopen met de wolven is zo veel beter dan is een kamer zitten of een preek van de koning. Hij is er van overtuigd dat ik zijn zoon ben. Dat gesprek met hen ging best snel. Het eindigde in een ruzie. Dus ik besloot weg te lopen. Eigenlijk deed ik dat niet zelf, maar Dennis. Hij zei dat ik beter naar de wolven kon gaan. Niet dat ik dat erg vind. Ik vind het veel beter bij de wolven. Het word al schemering maar we blijven lopen. ik ben wel gaan twijfelen. Ik heb mijn echte ouders nooit gekend. Dus... Niet zo dom doen. Het kan gewoon niet. Wat waarom zou hij me daar achterlaten. Ugg niet aan denken. Als ik ga zitten op de grond komt Lili op me liggen. Ze is zo lief. Lara komt naast me zitten. Ze likt me wang. "Er zit je iets dwars, of niet?" Vraagt ze. "Ja nogal. Ik blijk dus de zoon van die koning te zijn. Dat zegt hij temminste. Ik twijfel enorm." Zeg ik. Er valt een stilte. "Misschien kan ik je helpen." Zegt Lara plots. "Hoe?!" Vraag ik. Lara grinnikt. "Jij was altijd al zo ongeduldig. Maar goed. Ik denk dat Evy meer weet over je. Zij is tenslotte degene die je heeft gevonden toen je jong was." "Ik ga meteen naar haar toe!" Zegt ik terwijl ik opsta. Door die reactie valt Lili van me schoot. "Sorry meisje" zegt ik en geef haar nog een aai. "Maakt niet uit Scott" zegt ze. "Ga nou maar." Ik loop zo snel mogelijk naar Evy toe en ga bij haar zitten. "Je wilt informatie over je verleden is het niet Scott?" vraagt ze als ik me mond open doe. "Ja!" Roep ik. "Je weet dat ik je gevonden had. Ik weet niet waar je vandaan komt. Maar..."
"Maar wat!?" Vraag/roep ik.
"Je had een ketting om je nek. Met een gouden 'J' eraan." Zegt ze. Ja daar schiet ik veel mee op. Een 'J'. Van Jenava hoogstwaarschijnlijk. Maar ik schiet er niet veel mee op. De andere wolven komen bij ons zitten. Loeka en Lili gaan half op me liggen. "Kan je voor ons zingen Scott?" Vraagt loeka. Ze vinden het leuk als ik zing. S'avonds vallen Lili en loeka dan vaak in slaap door mijn gezang. Vraag me niet hoe. "Tuurlijk" antwoord ik. Ik meen een hap lucht en begin.
"Ther was a time, when a was alone. No wher tot go, and no place tot call home. My onley friend was the man in the Moon. And even sometimes he would go away too. Then one night, as i close my eyes. I saw a shadow flying high. He came to my with te sweetest smile. Told me he wanted tot talk for awhile. He said...'Peter Pan that's what they call me. I promise that you'll never by lonley. And ever since that day...
I am a lost boy form Neverland. Usually hanging out with Peter Pan. And when we bored we play in the Woods. Always on the run from Captain Hook.

un run lost boy, they say tot me. Away from all of reality. Neverland is home to lost boys like me. And lost boys like me are free. Neverland is home to lost boys like me. And lost boys like me are free. He sprinkeld me in pixie dust and tolt me to believe. Believe in him and believe in me. Together we Will fly away, in cloud of green to your beautiful destiny.
As we soared above the town that never loved me. I realized i finally had a familie"" zing ik. (Dit was zo moeilijk om te schrijven 😂) Als ik kijk naar de kleintjes zie ik dat ze slapen. Dus ik stop ook maar met zingen. "Wouw jij kan dat echt goed" zegt een stem. Ik schrik echt enorm. Als ik omkijk zie ik Dennis staan. Wat doet hij hier?! Staat hij er al lang!? "Ehh" dat is het enige wat er uit me mond komt. Dennis gaat tussen de wolven zitten alsof het niks is. Oké, ik geef toe. Deze wolven doen geen vlieg kwaad. "Ik meen het. Je stem is heel veel anders dan die van cemal." Zegt hij terwijl hij Lara voorzichtig gaat aaien. "Daarom is de kans klein dat ik zijn zoon ben." Het Floept uit me mond zonder dat ik er erg in had. Dennis blijft stil. Daar gaat me rust.

We zitten hier ongeveer een uur. De hele tijd in stilte. Ik vind het niet meer zo erg. Het is nu donker en ik kijk naar de sterren. Ik kanta-tibo kon ik ze niet echt goed zien. Dat komt door al die bomen daar. Maar hier... Het is prachtig. "Zal ik je maar naar je kamer lijden?" Vraagt Dennis opeens. "Nee" zeg ik kortaf. Het is weer stil. Tot Dennis de stilte weer onderbreekt. "Je bent heel gehecht aan je wolven, hè?" Vraagt hij. "Heel erg. Ze zijn net familie voor me."
"Wanneer heb je ze ontmoet?"
"Evy vond me. Ik was een paar dagen oud dacht ze." Zeg ik terwijl ik naar Evy kijk. Dennis kijkt ook naar haar. "De wolven mogen wel mee naar je kamer, als je wilt."
"En daar dan weer vast zitten? Nee dank je."
"Dus daarom zat je tegen die deur aan? Geen zorgen ik sluit je niet op. Cemal kan nogal snel boos raken." Grinnikt Dennis. En daar heeft hij zeker gelijk in. En om eerlijk te zijn. Nu is het niet zo warm meer als overdag. Dus misschien is het wel handig om te gaan. Ik sta op waardoor Lili en loeka van me schoot afvallen en meteen wakker zijn. "Oké ik ga wel naar me kamer. Maar alleen als de wolven meemogen!" Zeg ik streng. Dennis staat op en knikt. "Volg me maar" zegt hij en hij loopt naar me kamer. Ik volg hem en de wolven volgen mij. Best handig dat hij me brengt. Ik was de hele weg al vergeten. Als ik bij me kamer ben gaat Dennis weg. De wolven snuffelen wat rond terwijl ik me kleding uitdoe. Ik leg me kapot broek en shirt op een stoel. Ik kijk naar de gigantische kast in de kamer. Ik ben benieuwd of daar wat kleding voor me inzit. Als ik bij de kast ben open ik het. Man dit ding zit vol. Ik doe de kast maar dicht. Dat is een klus voor morgen. Ik ga liggen op bed. Een paar wolven, waaronder loeka en Lili komen ook op me bed. Andere gaan om het bed heen liggen, zoals Kai en rakker. Ja nu kunnen ze niet jagen. Ik ga morgen ook wel voor hun stelen. Afer all, dat is de enige manier om aan eten te komen. Als het om mij draait. Terwijl ik Lili en loeka aai. Vallen me ogen langzaam dicht. En val in in een diepe droomloze slaap.