De wolvenmeester

hoofdstuk 11

Likjes en een meisje die op je zit om wakker te worden. Aan de ene kant geweldig en aan de andere kant, verschrikkelijk. Ik open mijn ogen maar. In de hoopt dat ze stoppen..
Maar nee melodie zit wel lekker, en ik voel nog steeds likjes op me gezicht. "Oké oké stop nou maar. Ik ben al wakker" zeg ik, maar ze stoppen niet. Ik ga rechtop zitten zodat melodie van me afvalt en de wolven haar gaan likken. Gaan succes. Ik word weer naar beneden geduwt en melodie ligt nu op me. Ik geef op en aai door haar haar. De wolven zijn wel iets anders aan het doen.

Opeens hoor is een stem aan de andere kant van de deur: "Scott ben je hier?" Dennis, ik hoor het aan zijn stem. Melodie stil doodstil op mijn schoot. Ik zet haar van me af en loopt naar de deur. Ik ga snel naar buiten en doe de deur achter me dicht. In de hoop dat Dennis melodie niet ziet. "Wat is er?" Vraag ik. "Cemal wilt je spreken. Maar wie is dat?" Vraagt hij. "Eh.. dat is eh." Wat kom ik toch goed uit me woorden. "Nou wie is dat?" Vraagt hij nog eens. "Dat is melodie, een meisje van het dorp" leg ik uit. Dennis knikt. "Is het goed als ik haar naar huis breng. Cemal wilt je dringend spreken." Zegt hij. Ik zucht en knik. "Waar is hij dan?" "Cemal is in de vergaderzaal. Weet je nog waar dat is?" Ik knik. Ik ga weer naar binnen we leg het uit aan melodie. Die vind het prima en loopt me Dennis mee. En nu maar na Cemal toe. Kijken waar de ruzie deze keer over gaat.

Ik ga bij de ingang van de vergaderzaal. Cemal is al met iemand aan het praten. Hij lijkt een beetje op een jenavaan. Maar ook weer niet. Ze praten over geruchten ofzo. Ik luister eigenlijk niet. Er staat nog iemand bij. Hij lijkt op die andere meneer. Ik blijf bij de ingang staan. Stiekem hoop ik dat ik niet opgemerkt word. Maar dat blijft een droom. Cemal merkt me en zegt: "Scott kom eens hier." Verrassend dit is de eerste keer dat hij niet tegen me schreeuwt. Dat komt vast later. Ik loop braaf naar Cemal toe. Ik snap niet waarom. "Zo dus dat is de prins?" Vraagt die man. Dus daar gaat dit over. Het is niet eens zeker! En hij heeft mensen uitgenodigd! Serieus!? Ik kijk boos naar Cemal. Maar ik zeg niks. Cemal negeert mijn blik en praat verder. "Ja, we hebben hem gevonden in kanta-tibo." De meneer haakt hem af: "dus je wilt kanta-tibo aanvallen omdat ze je zoon hadden." Er loopt een rilling over me rug. Niet bijzonder.. omdat hij zegt dat ik Cemal's zoon ben. Het voelt gewoon raar. "Inderdaad, dat wil ik" zegt Cemal. "Wacht, waarom zou je dat doen? Ik had niks met hun en stool alles. En ALS ik jou kind ben, dan moeten we eerst weten wie me daar heeft gebracht." Zeg ik. Het blijft stil en iedereen kijkt me aan. Ongemakkelijker kan het niet worden. Cemal begint weer te praten: "dan vermoorden we diegene ook!" Ik heb hier geen zin meer in. Conclusie: ik loop weg zonder nog iets te zeggen. Ik hoor Cemal mijn naam nog roepen. Maar ik loop door. Ik sta in de troonzaal en sla tegen een paal aan. Niet dat het helpt. Het doet eerder pijn, maar het kan me niet meer boeien. Ik voel een hand op me schouder, die me omdraait. Ik zie de ene jongen die erbij zat. Nee niet de meneer maar die andere. Ik moet echt hun namen weten. "Wat ben je aan het doen?" Vraagt hij. "Wie ben jij?" Vraag ik terug. "Mijn naam is RAGOREON" zegt hij. Ik blijf stil. Ik heb niet echt iets te zeggen.

Oké nu heb ik er genoeg van. We staan er al een paar minuten en ik begin het echt irritant te vinden. Dus ik loop lang hem naar buiten. Naar het dorpje. Naar Melodie.

RAGOREON volgt me alleen de hele tijd. Ik ben net bij het dorpje. De kinderen worden door hun ouders naar binnen gebracht. Ik weet niet of het door RAGOREON komt of door mij. Of door beiden, dat kan ook.

Ik draai me om naar RAGOREON. "Kan je alsjeblieft weggaan?" Vraagt ik, best wel dreigend. Maar dat verdient hij. RAGOREON schud zijn hoofd. "Ik moest van je vader op je letten" zegt hij. "1. We weten niet zeker of hij mijn vader is en 2. Ik kan heus wel op mijzelf letten!" Roep ik. Ik loop verder op weg naar Melodie. Ik hoop dat ze oké is. Ik klop aan. RAGOREON staat nog steeds achter me. Ik word gek van hem. Melodie's moeder doet open. "O hallo Scott" zegt ze. Dan pas ziet ze RAGOREON. Ze kijkt stil naar hem. "Daar heb ik het nog later over. Maar waar is melodie?" Vraag ik. "Ik dacht dat ze bij jou was?" Zegt ze verbaasd. Eh wacht? Dennis zou melodie naar huis brengen. Waar zijn hun?!

Oké.... Misschien had ik moeten zeggen waar ik heen ging voor ik zomaar wegrende. Niet dat RAGOREON niet bij me is, maar alsnog. Man die gast is een stalker van hier tot Tokio. Ik ben weer bij me kamer. Maar daar zijn ze ook niet! "Waar de fuk zijn hun!?" Roep ik. Ookal is het meer een vraag tegen mezelf, want de wolven zijn er ook niet!

Ik een nu al uren. Waar zijn hun! Wolven, een meisje en Dennis moeten toch oppvallen. Het enige wat ik kan bedenken is dat ze in kanta-tibo zijn. Maar dat gaat wel heel ver.... Ohhhhhhh waar zijn ze?!

🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺
Waar denken jullie dat ze zijn?
Bedankt voor het lezen!! Tips en tops altijd welkom! En als je je ergens aan ergert. Zeg het. Dan kan ik er iets aan doen (als ik dag wil natuurlijk 🙃)

Tot het volgende hoofdstuk!! BYE