De wolvenmeester

hoofdstuk 16

Moet Cemal nou alles verpesten? Ik sta op en doe me deur zo open dat hij alleen mij kan zien. "Wat is er?" Vraag ik zo rustig mogelijk. ",Ik wil je graag spreken jongen." Zeg hij. Jongen... Het klinkt niet. "Oké waar?" Het word steeds moeilijker om me in te houden. "Vlak bij de poort, over 10 minuten." Zegt Cemal. En dan loopt hij weg. Fijn dit. Niet dus, voor de mensen die het niet snappen. Ik doe me deur dicht en leg het uit aan de kinderen, die teleurgesteld kijken. "Niet zo zielig jongens, en meiden, jullie kunnen een andere keer terug komen." En na dat gezegd te hebben kijken ze weer super blij. "Oké jongens, ik breng jullie naar huis" de jongens staan op, maar de meiden blijven zitten. ",Jullie ook meiden." Zeg ik. Ze grinneken even en staan op. En dan loopt ik weer naar het dorp met de kinderen in een rij. Ik heb ervoor gezorgd dat ze elkaar handen vasthouden. Zodat er niet iemand zo weg gaat. Soms ben ik toch zo slim, maar soms ben ik echt dom.

Eenmaal aangekomen in het dorp breng ik een voor een de kinderen naar hun ouders. De ouders bedanken me even. En de kinderen zwaaien vrolijk naar me als ik wegloop. Wat zijn ze toch schattig.

*Zucht* ik ben er. Cemal staat er al. Samen met wat soldaten. Ik heb hier echt geen zin in, maar ik heb geen andere keus meer. "Scott kom eens hier!" Vooral nu niet meer. Ik loopt naar Cemal toe en kijk hem aan. "Waar wouw je het over hebben?" Vraag ik zo beleefd mogelijk. "Over je wolven, ze kunnen hier niet blijven." Zeg hij zonder enige emotie. "WAT!? ik kan ze niet wegdoen! Ze zijn mijn familie! De enige reden waarom ik nog leef!" Roep ik boos. Cemal begint ook boos te worden. "Ik ben degene die je op deze wereld bracht! En hoe de f*k kunnen die wolven je familie zijn!! Ze kunnen je niet eens normaal opvoeden!" Roept Cemal. "Ze hebben anders wel me leven gered!  Hij hebt me weggegooid!" Roep ik. Ik probeer weg te lopen maar een paar soldaten houden me tegen. Ik draai me weer naar Cemal. "Als je ze niet weg doet gaan ze dood. Je krijgt nog twee dagen. Dan krijg je een week om ze naar een veilige plek te brengen. Begrepen!?!" Zegt hij boos en dreigend. Dood als ik ze niet weg doe? "Waar slaat dit nou weer op!! Jij hebt nooit iets voor me gedaan! En je laat mijn redders dood gaan als ik ze niet weg doe!?" Roep ik. Cemal knikt bevestigend. Ik krijg toegefluisterd van een soldaat: " ik zal het maar doen. Cemal gaat ze anders echt doden, geloof me." Ik kijk even naar hem, en dan weer naar Cemal. "PRIMA!" roep ik. Dan loop ik weg. Ik word niet tegengehouden. Ik kijk even om en zie Cemal en de soldaten een andere kant op lopen. Ik ben woedend! WAT DENKT DAT MENS NOU NIET!! IK GA MIJN FAMILIE NIET WEGDOEN. Niet dat ik een echte keus heb. Ik heb twee dagen om afscheid te nemen. En ik kan ook niet meet de beloftes voor de kinderen nakomen. Deze dag begon geweldig. Waarom eindigt hij zo rot!

Ik ben weer in mijn kamer, en kijk naar de wolven. Opeens voel ik iets nat vlak onder me oog. Nee nee nee. NEE. ik ga niet huilen! Ik ben geen baby! Maar in tegenstelling dat het stopt huilt ik harder. Het enige waar ik nog aan kan denken is dat ik de wolven nooit meer zou zien. Ze hebben mijn leven gered en me opgevoed. En ik verlaat ze. Ik doe mijn hoofd in me handen en huil nu echt. Het kan me niks meer boeien. Ik raak mijn familie kwijt! Door mezelf. Ik voel me zo slecht. Om me heen zitten loeka en Lili doe me proberen te troosten. Ik kan geen word uitbrengen. Ik ben echt vanslag, zo heb ik me nog nooit gevoelt. Echt nooit. Het doet pijn. In mijn hard als ik er aan snel dat ik ze nooit meer zou zien. Ik negeer de troost van loeka en Lili en loop naar het balkon. Het is al donker en de sterren zijn giet te zien. Ik blijf kijken. Ik wil wel zingen, dat helpt bij mijn emoties. Maar er komt geen woord uit me mond. Ik zucht diep en probeer te stoppen met huilen. Het lukt. Maar de brok in mijn keel zorgt ervoor dat me stem er niet is. Dus ik staat naar de sterren. Ik pak snel een stoel en neem die mee naar het balkon. Ik ga zitten en kijk verder. Waarom moet dit. Ze doen toch niks. Ik zorg daarvoor. Ze zin geen probleem. Waarom moeten ze weg. Cemal heeft geen hart. Ik heb me moeder niet gezien. Maar als Cemal me vader zou zijn. Dan zou me moeder ook hier zijn. Ze kan ook dood zijn. Misschien wel vermoord, misschien wel door haar eigen man. Ik zucht nog een diep.

Even alles op een rijtje zetten.

🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺
Ik ben nog optijd met uploaden! Geniet van je bedverhaaltje of hoe je dat ook noemt. En als je het in de ochtend ziet, GOEDEMORGEN! En in de middag, GOEDEMIDDAG. ik ben soms echt gestoord. Maar goed, wat denken jullie? Gaat Scott de wolven hoeden? Zo ja, zou Cemal ze dan vermoorden? Zo nee, waar zouden ze dan naartoe gaan? En waarom wilt Cemal dat ze weg moeten?

Je ziet het volgende week! Ik mijn soap  boek!!

Bye bye, wolvenleerlingen!