De wolvenmeester

hoofdstuk 8

Ik voel iets zwaars op mijn buik ploffen. Ik open me ogen met een vermoeide kreun. Ik kijk op mijn buik weer ik een wolf verwacht te zien. Maar ik zie een meisje. Of ja melodie. "Hey scott, jij slaapkop. Kom je het eten staat klaar!" Zegt ze. Ze kruipt dan van me schoot af. Ik ga rechtop zitten en wrijf in mijn oog. "Hoe laat is het?" Vraag ik. "9 uur." Wacht wat!? O god, Cemal helemaal vergeten. Ik ben veel sta laat. Dat gaat weer ruzie worden. Snel sta ik op. "Sorry melodie maar ik ben laat. Ik kom vanmiddag wel terug." Leg ik uit. "beloof?" Vraagt ze en ze steekt haar pink uit. Ik haak mijn pink in de haare, "beloofd" zeg ik. Ik loop snel het huis uit, na het gedag zeggen tegen melodie's moeder.

Eenmaal aangekomen bij de troonzaal, kijk ik naar Cemal die chagrijnig op zijn troon zit. Als hij mij ziet roept hij: "je bent een uur telaat!!! Ik had gezegd 8 uur!!" "Ik was bij het dorpje!" Verdedig ik mezelf. Ookal weet ik dat dat geen nut heeft. "JE WAS WAAR?!" "IK WAS BIJ AARDIGE MENSEN! VAN JOU KAN IK DAT NIET ZEGGEN!" "als je der zo over denkt! VRAAG DAN MAAR AAN IEMAND ANDERS VOOR ETEN!" "FIJN! ik hoef geen eten van JOU!! IK HOOP DAT JE ER IN STIKT" en met die woorden loop ik weg. Ik naar mijn kamer. Op naar de wolven.

De wolven slapen nog. Mijn hele bed is bezet dus ik ga maar op de grond zitten. Leunend tegen de deur. Ik sluit mijn ogen en geniet van de stilte. Na een tijdje, word Evy wakker. Ze loopt naar me toe. "Waar was je gisteren Scott?" Vraagt ze. "ik was bij een dorpje. Ik ontmoette een klein meisje melodie. Ze had pijn en wouw dat ik bleef" leg ik uit. "Hoe heet dat meisje?" Vraagt ze door. "Ze heet melodie. En ze is ongeveer 8 jaar oud. Ik mag haar." Evy knikt. Ze loopt naar het bed. En ze begint lili te likken. Lili word daardoor wakker. Ze kijkt even naar Evy en dan naar mij. Ookal word ze gelikt, ze loopt op me af. Ze gaat op mijn schoot zitten en likt mijn gezicht.
Ik moet lachen daardoor. Tot ik geklop op mijn deur hoor. "Wie is daar!?" Roep ik. "Ik ben het Scott, Dennis" hoor ik hem zeggen. Ik zet Lili van me af en sta op. Ik open de deur en kijk Dennis aan. "Waar was je gisteren Cemal was vlink kwaad." Zegt hij. Ik loop naar me bed en ga zitten. Dennis loopt naar me toe. Ik heb echt geen zin om het nog eens te zeggen. Maar toch: "ik was bij melodie, een meisje van het dorp." Dennis knikt. "En je bent de tijd vergeten" gokt hij. Nu knik ik. Het blijft stil.

Ik ben het zat. We zitten hier al uren. Ik had beloofd dat ik weer naar het dropje zou gaan. Ik kijk naar Dennis. Die zit een van de wolven te aaien. Zonder nog verder na te denken sta ik op en loop de kamer uit. Tijd voor wat schattige kinderen in het dorp.

Als ik aan loop, krijg ik meteen een aantal kinderen op me af gerend. Ze springen op me, zodat ik omval. We schateren van het lachen. Ik kijk naar wie het zijn. Ik zie James van 10, Belle van 8 en Jane van 9. Ze zijn echt vrolijk. Zo vrolijk dat ik er vrolijk van word. Ze kruipen van me af en ik sta op. Meteen word ik van achteren weer besprongen en lig ik weer de grond. Met me gezicht in de grond. Fijn. Als ik weer op mijn benen sta kijk ik om. Melodie. Ik geef haar meteen een knuffel. "Ik ben zo blij dat je er weer bent" zegt ze. "Ik ben blij om hier te zijn" antwoord ik. "Gaan we verstoppertje spelen!?" Roept Jane enthousiast. Bij het woord verstoppertje komen nog meer kinderen deze kant op. Ik herken er een paar maar niet allemaal. Er zijn ook nieuw kinderen bij. Als we verzameld zijn en iedereen elkaars namen weet, gaan we beginnen. Niemand wil de zoeker zijn. Dus ik offer mezelf op. Ik begin met tellen. Met mijn ogen dicht natuurlijk. Ik ben geen valsspeler. Niet hiermee tenminste. Na precies 30 tellen doe ik mijn ogen open, en kijk even rond. Ik ga op pad en zoek die kleine mormels.

Zo makkelijk was het niet. Maar na een kwartier heb ik alle 14 kinderen. Nu is het de beurt aan James om te zoeken. Hem zag ik als eerste. Als James begint te tellen, trekt melodie me mee. Ik zie en put en loop ernaartoe. De put in ongeveer 2 meter diep. Perfect dus. Ik spring in de put en steek me armen uit om melodie te pakken. Als we er samen in staan luister ik of ik James hoor. "25,26,17,28,29, 30!!" Roept hij. Nu is het een kwestie van wachten. Ik hoor soms een "ik heb je!!" en een "hoe kon je me zien?!" Ik moet daardoor zachtjes grinniken. Maar verder hoor ik niks.
Plots hoor ik een ander geluid. Niet boven ons.... Maar onder!! Ik kijk naar de grond. O god. De put stort in. Ik kijk naar melodie die het ook al heeft gemerkt ze staat trillend op de vloer. Snel maar ook voorzichtig pak ik haar op. "Ik ga je zo een beetje omhoog gooien, jij moet de rand pakken ik help je omhoog. Vertrouw je me?" Leg ik uit. Melodie knikt. De vloer onder ons kraakt harder en ik begin scheuren te zien. We moeten hier snel uit! Wie weet hoe diep dit ding in onder onze voeten. Snel gooi ik melodie. Ze pakt de rand vast. Ik ondersteun haar door mijn handen onder haar voeten te zetten. Na wat stoeien is ze over de rand heen. Yes. Ik zie haar trillend wegrennen en gillen om hulp. O god wat wouw ik dag ik dit niet had gedaan. Ik hoor een gigantische kraak. De grond zakt naar beneden. Als ik nu spring. Kan ik er bij. Maar als ik het niet red en weer op de vloer beland zakt het meteen in en scheur ik naar beneden. Maar als ik het niet doe dan... Ik word afgeleid door nog een kraak. Ik blijf zo stil mogelijk staan. Ik hoor voetstappen deze kant op komen. Niet dat ik iets kan doen. Ik sta helemaal verkrampt.

🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺🐺
Cliffhanger!!!!! I know. I am Evel😈😈
Vinden jullie het leuk? En wat kan ik eraan veranderen? Ik weer het is weer een laate hoofdstuk. Maar ik heb het nogal druk met school de laatste tijd. Dus sorry...