Locked with a Badboy

1

Hoofdstuk 1 • Megan

Het is koud in de bibliotheek van school. Volgensmij is er niemand meer. De bibliotheek medewerkster, Melanie, heeft mij de sleutel toevertrouwd, omdat ik hier bijna elke pauze zit. Ik kan haar niet genoeg bedanken! Ander had ik nu in buiten moeten wachten.

Buiten sneeuwt het keihard en er ligt zeker een meter sneeuw. Nog een half uurtje, dan komt Ryan me ophalen.
Ryan is mijn oudere broer hij haalt me altijd van school op, omdat het erg ver weg is. Meestal is het fijn, je kapsel blijft in model en je blijft droog als het regent, maar vandaag niet. Ryan heeft voetbal training en kan me niet voor vijf uur ophalen.
Ik moet dus wachten.

Op school heb ik niet echt vrienden, dus ik kon ook niet met iemand meerijden. Mijn klas is verschrikkelijk. Niet dat ze heel gemeen tegen me zijn, maar ik merk dat ik er niet bij hoor. Ik word niet uitgenodigd op feestjes en soms heb ik het gevoel alsof ze over me roddelen.

De meeste meiden kleden zich ook heel anders, blote buik, blote schouders, spijkerbroek met gaten, rokjes.... Ik ben meer het type dat een broek met een t-shirt aan doet en mijn donkerblonde haar in een staart. Het is niet zo dat ik een nerd ben, maar ik haal wel goede cijfers. Ik denk dat dat ook een van de redenen is dat ze me niet mogen. Er zijn wel een paar jongens met wie ik om ga, maar dat zijn ook buitenbeentjes.

Ik kijk  nog maar eens op mijn horloge, nog 10 minuten.  Ik heb mijn huiswerk allang af en de batterij van mijn mobiel is dood. Wat moet ik nu? Mijn blik scant de bieb, opzoek naar een leuk boek dan maar!

Ik sta op en loop langs de kasten. Ik kom langs de kinderboeken, de romatiekboeken, de fantasyboeken en dan de griezelboeken. Ja, hier moet ik zijn! Ik ben dol op griezelboeken. Ik kies een groot blauw boek uit en begin, zonder naar de titel te kijken, te lezen. Het gaat over een huurmoordenaar... Ik zie het voor me! Een meisje dat aan het gillen is, terwijl hij langzaam het mes langs haar hals haalt....

KABANG, de lichten gaan uit en dan volgt er een schreeuw en een doffe klap. Dat was niet mijn verbeelding, wat gebeurt er.

Ik loop voorzichtig de bibliotheek uit en probeer me te herinneren waar de schreeuw vandaan kwam, "Hallo?" roep ik "Is daar iemand?" Ik hoor iemand kreunen en ren naar het trappenhuis, waar het geluid vandaan komt. Misschien is het wel een moordenaar, de gedachte flits door mijn hoofd. Extra voorzichtig loop ik de trap af en kijk om het hoekje. Daar onderaan de trap ligt iemand.

Ik kniel naast de persoon neer en tik op zijn rug. Zo te zien is het een jongen, want hij heeft brede schouders en kort bruin haar. Weer kreunt te jongen. "Gaat het wel goed met je?" vraag ik. De jongen mompelt wat en ik hoor hem luid vloeken.
Hij draait zijn hoofd om en ik kan zien wie het is, zijn bruine ogen staren me aan, het is niet zomaar iemand, het is Austin Ryder!