Locked with a Badboy

7

Hoofdstuk 7 • Megan

"Wat is er?" vraag ik Austin, terwijl hij naast me gaat zitten. "Oh, niks" zegt hij. Eigenlijk wil ik door vragen, maar ik hou me in. "Heb je hem gezien?" vraagt hij. Ik schud mijn hoofd. "Nee, hij greep mijn arm, maar ik kon zijn gezich niet zien."

Austin loopt naar het raam. Wat zou hij gaan doen? Het lijkt alsof hij iets zoekt, maar wat. Hij zit door het raam te turen "Wat doe je?" vraag ik hem. Hij schrikt op en zegt "Oh, ehh niets." hij wordt rood en kijkt naar de grond. Ik loop naar hem toe "Wat is er met je? Net was je aan het huilen, geef maar toe. Je houdt dingen voor me achter. Dus vertel maar gewoon; Wat zoek je en wat was er net aan de hand?". "Wat kan het jou schelen" schreeuwt Austin naar me. "Het kan mij heel wat schelen Austin, we zijn toch vrienden? Je kan me alles vertellen."

Austin schud zijn hoofd "Nee! Laat me gewoon" Ik begin nu boos te worden "Wat doe je kinderachtig, vertel wat er aan de hand is. We zitten hier samen in een schoolgebouw en we kunnen er niet uit! En er is hier een of andere gek die ons te pakken wil krijgen en wat doe jij? Nou? Je houdt dingen voor me achter en je vertrouwd me niet. Dit draait niet alleen om jou, maar ook om mij. Doe niet zo egoistisch en vertel me gewoon wat er aan de hand is, want mij kan het wel iets schelen!" roep ik. 

"Niemand kan het iets schelen! Helemaal f*cking niemand. Niemand kan het ook maar een f*ck schelen wat ik doe. Dus hou je er f*cking buiten. Bemoei je niet met mijn leven" schreeuwt hij. Misschien ben ik iets te ver gegaan. "Austin, doe rustig! Waarom vertel je me niet gewoon wat er aan de hand is!" Ik begin nu echt te schreeuwen.
"Hou je er godverdomme buiten, Megan. Je hoeft niet alles te weten. Ik zit nog liever met een moordenaar hier, dan met jou. Dus hou voor een keer gewoon je f*king kop! Begrepen!"
Austin schopt tegen een boekenkast en rent de bibliotheek uit.

Ik heb het verpest, maar ik vroeg toch niet echt iets bijzonders. Waarom kan hij niet gewoon over zijn gevoelens praten.Tranen stromen over mijn wangen, wat moet ik zonder Austin Ryder. We begonnen net vrienden te worden en nu verpest ik het. Ik heb nog nooit een vriend of vriendin gehad. Normaal gesproken praatten mensen niet echt met me en nu heb ik eindelijk iemand die belangstelling in me toont en die heb ik weggejaagd. 

Dit is precies wat een moordenaar zou willen, splitsing. Ik wil eigenlijk achter Austin aangaan, maar ik durf niet.Ik kruip nog wat dieper in de warme hoodie, die helemaal naar Austin ruikt. Hij zal vast wel terug komen, toch?

3 uur later

Ik begin me nu echt zorgen te maken, ik had wel verwacht dat hij niet meteen terug zou komen, maar straks komt hij helemaal niet meer terug. Straks loopt hij regelrecht in de armen van de moordenaar. Straks kán hij niet meer terug komen, maar misschien heeft hij gewoon nog tijd nodig en komt hij morgen terug. Ik kan naar hem opzoek gaan, maar ik kan ook op hem wachten. Zucht... Als ik opzoek ga en hij is terug, dan kunnen we elkaar mislopen. Wacht, idee! Ik schrijf een briefje. Snel sta ik en loop naar de balie, ik trek een lade open en pak een pen. Helaas ligt er geen papier, hmm, wat nu. Tuurlijk! De hele bibliotheek staat vol met papier, boeken! Ik pak een random boek en schrijf op de achterkant een kort berichtje: 

                Hi Austin, als je dit leest. Sorry, het spijt me echt!
                Ik ben op dit moment opzoek naar je.                

                                XX, Megan

Nou, dat moet genoeg zijn, wens me geluk!