Locked with a Badboy

10

Hoofdstuk 10 - Eindelijk

Megan pov

"Haha, heel grappig hoor" zegt Austin sarcastisch. Ik lig inmiddels op de grond "Je had je gezicht moeten zien!" proest ik. Hij houdt de deur voor me open, hoe romantisch! En loopt achter me aan de bibliotheek in.

Ik ga zitten op het "bed" en Austin komt naast me zitten. Het is bijna helemaal donker in de kamer. "Weetje, je valt best wel mee!" fluisterd Austin, wat betekent dat? Is dat goed of slecht?

"Ehh, d... dankje, denk ik...." hakkel ik. Austin zit heel dicht naast me, zo dicht dat ik zijn been kan voelen.

Het voelt alsof mijn buik in een achtbaan zit en ik moet mijn best doen om niet te gaan giechelen als een klein meisje dat net een grote zak snoepjes heeft gekregen. "Dus je bent niet meer boos  op me?" vraag ik nog eens voor de zekerheid. "Nee" antwoordt hij kort en slaat zijn arm om mijn middel. Mijn wangen worden rood en de achtbaan in mijn buik maakt driedubbele loopings. Ik zou zo weg kunnen dromen nu, in zijn warme blauwe ogen...

Met zijn handen pakt hij mijn hoofd voorzichtig vast en met zijn vingers streelt hij mijn wang.

Zijn gezicht komt steeds dichter bij, oh nee! Help! Wat nu? Gaat hij me zoenen? Wil ik dat wel? Tuurlijk wil ik dat! Wacht, ik heb mijn tanden niet gepoetst! Ik begin te panieken nu! Ik heb nog nooit met iemand gezoend, niet eens op de wang! Behalve mijn familie dan. Help! Dit gaat niet goed!

Ik kan zijn adem ruiken en hij doet zijn ogen dicht. Mijn hersenen geven kortsluiting en al mijn spieren spannen zich, klaar om aan te vallen. Ik bal mijn hand tot een vuist en mep hem zo hard als ik kan!

oeps...

"Au! Godverdomme Megan!" hij kreunt luid, "waar slaat dit nou weer op?" Voorzichtig voelt hij op zijn wang. Het blijkbaar flink pijn, misschien heb ik hem iets te hard geslagen...

Het zal een mooie blauwe plek worden

Ik word rood, het was niet echt mijn bedoeling om hem te slaan, en zeker niet zo hard.

"Ik eh....." Het lukt me niet goed om uit mijn woorden te komen "Sorry, maar..." probeer ik opnieuw. Ik begin nu zenuwachtig te giechelen. "Sorry, het spijt me echt" zeg ik nog een keer. "Je hebt zeker nog nooit gezoend?" zegt hij met een lichte grijns. "Ja, dat klopt, maar dat was het probleem niet.." 

Mijn wangen worden nog roder, maar ik durf echt niet te vertellen waarom ik hem sloeg. "Nou? Wat is het probleem?" vraagt Austin.

"Ik h..h..admntadngeputs" mompel ik zo onverstaanbaar mogelijk.

"Pardon?" Kunnen we dit niet gewoon vergeten?

"Ik.. ik hadmtadneniegputst" en ik word nog roder "Oké, zeg nou maar gewoon!"spoort hij me aan. "Best, maar je mag niet lachen!" Hij spuugt tussen twee vingers, Gadver, ik trek een vies gezicht, waardoor hij moet lachen "Vertel!"

Ik kijk naar de grond en zegt heel snel met op elkaar geklemde tanden:

"Ikhadmijntandennietgepoetst..." Hij begint keihard te lachen. Serieus, als ik me niet zo stom had gevoeld had hij nog een klap gekregen!

"Je had beloofd dat je niet zou lachen, en ik kan er niets aan doen, want er ligt hier in deze school gewoon geen tandenpoets, en ik had wel mijn mond met watergespoeld, dus ik dacht-" voor ik mijn zin af kan maken drukt hij zijn lippen op de mijne. En dit keer sla ik hem niet...

Hèhè, EINDELIJK!!! 

Al bijna 10.000 reads! Wow! Het gaat zo snel en ik krijg zoveel positieve reacties van jullie. Heel erg bedankt!

Oh, en laat even weten in de comments, willen jullie een uitgebreide Kiss-scene voor het volgende hoofdstuk?

Vergeet trouwens niet te stemmen!! :)

XXX ImALittleBookworm