Locked with a Badboy

19

Ik had tranen in mijn ogen gekregen. Ik kon me niet voorstellen hoe verschrikkelijk het was wat er allemaal met Helga was gebeurt. Ze was zo sterk en positief gebleven. In deze middag voelde het alsof ik haar al jaren kende. Een ding was zeker die Hansworst van een Hanzel zal hier voor boeten! Ik weet nog niet hoe en wat, maar ik krijg hem, dat staat vast.

Ik geef haar een knuffel "Hoe laat is het?" Helga kijkt op haar roze (dat was te verwachten) horloge. "Het is etenstijd!" zegt ze, een beetje blijer. Precies op dat moment wordt er een luik opengemaakt en wordt ons eten op een dienblad er doorheen geschoven.

Een blik op het eten is genoeg. Eww! Ik heb geen flauw idee wat de papperige substantie is die op het bord ligt, maar het lijkt op spinazie met vanillevla... Ik kreun luid en kijk naar Helga, die inmiddels haar bord bijna leeg heeft. "Is het, te eten?" vraag ik met een blik. "Wot?" zegt ze met haar mond vol "Oh jo, Je moet er wel on wennen hoor." Met tegenzin pak ik het bord. Ik hou mijn neus erboven en meteen trek ik vol afschuw mijn hoofd terug, het ruikt nog smeriger dan het eruit ziet.

Ik knijp mijn neus dicht en neem een hap. Helga kijkt me bemoedigend aan. Het lukt me net om het binnen te houden. "Ehh, Helg, wil jij de rest hebben?" vraag ik "Hmmm, oh joh! Danke, danke!" lacht ze. Ze grist het bord uit mijn handen en ik zweer het je, binnen 5 minuten had ze het helemaal op. "Joemmie, iek hab in tijden geen doebbele portie gehad!" zucht Helga en ze klopt op haar buik.

Ash's pov

We zitten hier pas een halve dag, maar het voelt als 10 jaar. Ik verveel me de @#$%^&&^%$#. En ik zie dat Austin ook steeds humeuriger wordt. "Hoe zou het met Megan gaan?" vraagt Austin. Ik heb werkelijk geen idee "Vast goed, gast, maak je niet druk!" Ik probeer zeker van mezelf te klinken, ookal ben ik dat totaal niet. We hebben net ons 'eten' op. Nou is eten wel een heel positief voor de troep die we voorgeschoteld kregen hoor. Het leek een beetje op, hoe zal ik het zeggen. Spinazie en eh, spinazie en vanillevla. Ugh.. Maar Austin heeft het opgegeten en ik wilde geen watje lijken dus ik heb het ook maar naar binnen gewerkt. Ik moest maar 3 miljoen keer bijna kotsen. (grrr)

Het is echt raar dat we het ene moment zo blij waren dat we van Pihp afwaren en nu zitten we in de gevangenis. I mean, WHY!!!! Er moet toch iets aan te doen zijn. Pihp kan hier niet zomaar mee weg komen, dat kan niet, dat mag niet!

Waarom zijn onze ouders er eigenlijk niet bij gehaald en waarom hebben we geen proces gekregen? Deze situatie wordt echt steeds vreemder...

Austin haalde me uit mijn gedachten "hé, Ash!" Wazig draai ik mezelf om "Wat?" vraag ik hem "Er komt iemand aan!" Ik gluurde door het kleine raampje heen naar de hal, ik kon de voetstappen horen, maar degene die het geluid maakte niet zien. Gefluit. "Is dat?" Austin knikt "de Agent." bevestigd hij mijn vraag.

De voetstappen komen steeds dichterbij en dan stoppen ze. De deur wordt half opengemaakt. "Jullie moeten gaan slapen. Nog 5 minuten en dan gaat het licht uit" zegt de agent nors en hij verdwijnt weer. Ik kijk de kamer rond, Hmpf slapen zegt hij, we hebben maar één matras!

Ook Austin kijkt een beetje beteuterd. "Tja, dan zit er niets anders op dan eh, delen? Ik bedoel, ik ga niet op de grond slapen." zegt Austin met zijn armen overelkaar "Kijk dat is absoluut niet hygienisch, zie je die slak daar!" Nu zie ik hem ook, gadver! "Oké best, maar als je over me heen kwijlt vermoord ik je!" grijns ik.

Austin rolt met zijn ogen en zucht dan "Ik mis Megan." Ik klop een beetje ongemakkelijk op zijn schouder, ik ben nooit goed geweest met praten over gevoelens. "Ach joh, het komt wel goed!" Het lichg gaat uit en ik ga liggen. Het matras is zacht en ookal lig ik naast Austin, val ik toch in slaap.

——

"Wakker worden!" , slaperig doe ik mijn ogen open. Iemand loopt naar me toe en trekt me ruw omhoog. De agent! "Doe deze om." beveelt hij me terwijl hij me in mijn handboeien helpt. Dan loopt hij naar Austin, die nog steeds ligt te snurken. "Opstaan, luivarken!" zegt de agent zonder ook maar een spiertje te vertrekken. Als Austin eindelijk opgestaan is en in de handboeien is geslagen, doet de agent de deur open. "Jullie mogen even naar buiten." zegt hij koeltjes.

Ik en Austin lopen achter hem aan. Rechts, links, rechts, links, rechts, auw. Jup ik krijg het voor elkaar om te struikelen, voorzichtig sta ik op en loop weer achter de agent aan. Hij opent een grote deur en laat ons naar binnen.

"Zo, jullie hier ook" hoor ik een bekende stem zeggen. "Megan!" Austin rent naar haar toe en geeft haar een knuffel "Alles goed met je?" vraagt hij haar. Ik sta er een beetje ongemakkelijk bij. "Ja hoor, ik heb trouwens nog een verassing! Ik heb iemand om aan jullie voor te stellen" Ik en Austin kijken elkaar aan. "Kom maar Helga!" Rechts van ons springt een groot iemand uit de struiken. Ik krijg bijna een hartaanval, maar het lukt me nog net om mijn gezicht neutraal te houden. "Eh, hallo Helga." zeggen Austin en ik. De grote vrouw rent naar ons toe en knuffelt ons tegelijkertijd helemaal plat. Die is sterk!

"Iek bon zo blij joellie te ontmoeten!" zegt Helga. "Eh, wij zijn eh, ook blij om eh, jou te ontmoeten?" Dat kwam er meer uit als een vraag, maar die Helga leek me toch wel aardig.

Megan kwam met haar hoofd wat dichterbij "Oké" fluisterde ze "We moeten iets bedenken om hier uit te komen" Alle ogen zijn nu op haar gericht. "Ik bedoel, serieus ik trek het geen dag meer hier met dat walgelijke eten!" Ik knik en Austin en Helga ook. "Maar wat bon joe van plan?" zegt Helga veeel te hard. "ssssst" zeggen Austin en Megan in koor.

"Er zijn hier inderdaad wat dingen die niet kloppen" zeg ik en ik vertel ze waar ik gisteren over heb nagedacht. De anderen knikken instemmend. "Ja, het is raar dat we geen advocaat of rechtzaak ofzo krijgen! Je mag iemand hier niet zonder proces zomaar opsluiten." zegt Austin

Ik laat mijn hersens kraken, maar ik heb nog steeds geen flauw idee wat we zouden kunnen doen. Ik bedoel we zitten hier opgesloten, misschien wel voor ons hele leven!

Helga buigt zich naar de groep toe en fluistert "Ik hoeb ein ideetje!" En met een opgewonden gezicht legt ze haar plan uit.

Hallo Iedereen!

Het is ons gelukt! We hebben de 100 000 lezers gehaald!!!!!!!!

Ik kan het niet geloven, we staan/stonden zelfs weer op nummer 1 in de categorie romantiek. Echt niet normaal! Heel erg bedankt voor de support en de lieve reacties. Ik lees ze allemaal, ook jullie kritiek.

Vote, Share en comment, als je het leuk vond!

Schrijf in de comments hieronder wat jij denkt dat Helga's 'fantastische' plan is! :)

Groetjes Zoë