Locked with a Badboy

18

Adem in, Adem uit, Adem in, Adem uit. Nee, het werkt niet! Ik schuifel naar achteren en druk me tegen de muur aan. Zo mag het niet eindigen! Het gehijg wordt luider en luider.

Ik slaak een kreet en dan wordt alles zwart voor mijn ogen...

"Hollo?" een lage diepe stem brengt me bij mijn bewustzijn. Ik open mijn ogen en voel mijn hoofd bonzen. "Hmm?" het duurt even voor ik me besef waar ik ben. Langzaam komen de beelden van net terug. Het verhoor, meneer Pihp en de gevangenis. Voorzichtig sta ik op, twee grote handen helpen me overeind. Als ik sta kijk ik naar degene die me heeft geholpen. Een grote, brede vrouw staat recht voor me. Ze ziet er op het eerste gezicht eng uit, maar ze heeft een glimlach op haar gezicht. Haar lichtblonde haren heeft ze in twee vlechtjes gedaan die net tot op haar schouders komen. "Hoeh goet het moet joe?"

Het is alsof de verwarring op mijn gezicht te lezen is want de vrouw steekt haar hand, met roze armband, uit en schud me helemaal door elkaar. "Hollo! Mein Name is Helga. Hoe heit jij?" Ik aarzel even en zeg dan "Ik eh, ik heet Megan" De vrouw geeft me een knuffel en zegt "Wolkom!" Is dit Helga? Dat kan toch niet...

"Woi zoellen beste vroeinden worden!" zegt ze. "Dit is joew deel van de kamer und dit is moin deel." Ze wijst naar een bed met wel honderd knuffels. "Als joe wil dat joew deel ook zo mooi wordt dan wil ik joe graag helpen!" zegt ze trots. "

"Dankje Helga, dat zou ik enig vinden!" Zeg ik opgewekt, en ik doe mijn best om niet te zuchten van opluchting. "Iek heb eenhoornstickers en roeze knoeffelbeerstickers" roept ze opgewekt terwijl ze in een koffer aan het graaien is.

De tijd vliegt voorbij, het is echt gezellig. Helga heeft mijn haar gevlochten en mijn gezicht geschminkt. (Met dat laatste was ik iets minder blij, zeker als je niet graag een cupcake wil zijn.... grrr....)

Als we klaar zijn en de cel HELEMAAl roze is geven we elkaar een high-five en gaan we op de grond zitten.

"Dus eh, Helga" zeg ik. Nog steeds heeft ze een opgewekte glimlach op haar gezicht, terwijl ze vrolijk met haar vlechtjes aan het spelen is. "Wot is er?" vraagt ze. "Waarom ben jij hier". De glimlach verdwijnt opslag. "Iek wiel niet vertellen"

Ik zie een traan over haar wang glijden. "Waarom niet, ik zie dat je overstuur bent. Praten helpt!" Helga zucht en begint te vertellen...

Omdat ze grotendeels een mix van duits en russisch praate zal ik het even vertalen.

Dit is wat ze vertelde

"Ik kom eigenlijk uit Rusland, maar mijn ouders vonden mij niet aardig. Volgens de begeleiders van het weeshuis was ik te vrolijk. Mijn ouders waren zeer strenge mensen. Lachen was verboden, maar als klein kind was ik iemand die niet stil kon zitten, niet mijn mond kon houden. En ik had altijd, altijd een goed humeur!

Ze konden me niet verdragen, ze hadden een zoon gewild iemand die sterk en stoer is, niet mollig en schattig. Ik werd overgeplaats van weeshuis naar weeshuis. Langzaam voelde ik me bozer en bozer worden. Ik verdiende het niet om geslagen te worden, ik wilde ouders, ik wilde een roze kamer en een eenhoorn.

Op een dag liep het uit de hand. Ik liep weg van het weeshuis, huilend klopte ik aan bij een mevrouw die ik kende. Ze zei dat ik bij haar mocht blijven en een ijsje kreeg als ik braaf was. Een half uur later kwam ik erachter dat ze had gelogen, ze had meteen het weeshuis opgebeld en die lui stonden nu voor de deur.

Ik vluchte, uit het raam de wijde wereld in! Maanden lang zwierf ik alleen rond. Je moet je bedenken dat ik toen 16 was, iets jonger dan jij nu. Ik leerde een jongen kennen, Hanzel. Hij was aardig, charmant, knap. Een echte droom jongen,

maar er was één probleem. Hij zat in de schulden. Steeds gaf hij mij mooie kado's, maar die kon hij niet betalen. Ik moest hem helpen om uit de schulden te komen. Het was verschrikkelijk. Ik moest mijn lijf verkopen, ik... ik..." op dit moment barste Helga in tranen uit. Ik klopte haar op de rug "Maar waarom ben je nu hier?" vroeg ik haar.

"Soms werd ik een hele dag ingehuurd, dan mocht een man doen wat hij wilde met me. Dan bedoel ik echt alles. Opnieuw vluchte ik, maar ik kon nooit echt ontsnappen. Altijd bleven de herinneringen me volgen. Ik voelde me steeds verdrietiger worden.

Het blije kind wat ik vroeger was, was weg. Kapot gemaakt, plat gewalst door de buitenwereld. Toen ik op een dag over straat liep werd ik opgepakt. Ze sleepte me naar het politiebureau en zeiden dat ik aangeklaagd was, aangeklaagd door Hanzel. Ik zou 450.000 euro van hem hebben geleend en niet terug betaald.

Natuurlijk was dat onzin. Het proces met de rechter is er nooit gekomen. Ze stopten me gewoon de gevangenis in. En nu ben ik hier, 32 jaar al. Maar ik heb besloten het van me af te zetten, ik wil als een blij mens door het leven gaan. Niemand krijgt mij klein!"

Ik had tranen in mijn ogen gekregen. Ik kon me niet voorstellen hoe verschrikkelijk het was wat er allemaal met Helga was gebeurt. Ze was zo sterk en positief gebleven. In deze middag voelde het alsof ik haar al jaren kende. Een ding was zeker die Hansworst van een Hanzel zal hier voor boeten! Ik weet nog niet hoe en wat, maar ik krijg hem, dat staat vast.

Hoi, Hier is weer een nieuwe update!

Het heeft veel tijd gekost, maar het is bijna toetsweek en ik wil mijn cijfers goed houden :) Bedankt voor het wachten dus! Jullie maken me heel blij, als ik jullie reacties lees, is het net alsof we vrienden zijn!

EN WE HEBBEN BIJNA 100.000 reads ALDFJAWEOISLIUFJSDH!!!!!!!!

HOE KAN DIT???????? WOOOOOW Ik ben zo blij, HEEEL ERG BEDAAANKT!!!

Dit is echt WOW, ik kan er niet eens bij. Gewoon alsof ik 100.000 vrienden heb! Over heel Nederland en België!

LOVE YOU!! XXX Zoë

Vote, Share en schrijf in de comments wat jullie vinden van Helga!

P.s. Kleine hint alvast! Zoals al vorig hoofdstuk gezegd is door sommigen van jullie, het is raar dat iemand zomaar in een cel kan worden gestopt, zonder proces en contact met ouders!

Hier zit meer achter..... TAMTAMTAM