The Phenom meets the Fangirl. (A Kiefer Ravena Fanfic)

Chapter 5

______________________________________________

Mikaella's POV.

Kailangan ko ng bawasan 'to.

Kailangan ko ng kontrolin ang pagiging Ultimate Kiefer-natic.

Siguro nga nagiging stalker na ako masyado kaya naasar na siya sa'kin.

Pero di ko masabi sa sarili ko yun.

Ang hirap I-process.

Nakakastress!

I'm 15 but I look 51!

Luh. Help please?

It's Saturday. I'm in my room trying to think properly but with no progress. I can't think straight. Idol ko lang naman siya diba? Fan lang ako. Hanggang dun lang forever. (Echo)

Ugh.

Think, Mikkaella.

Think.

And as I make my assumptions about my true feelings towards him, A name flashed in my mind.

Keith.

Oh, great. Everything's Clear Now!

"Stupid Basketball player!" And there goes my pillow. I have to stop thinking about this and start focusing on my Studies. Especially elective math.

Haay nako. Makapag review na nga lang. Sakaling may maganda pang mangyari.

*Later that day*

Natutulog ako ng biglang,

(Phone rings.)

Ugh, Sino na naman yan? Ang sarap ng tulog ko eh. Nakakaasar.

Bigla pang nag-stop? Ano 'to? Lokohan? Prank Call yan for sure. Babalik na sana ako sa pagtulog nang biglang may kumatok sa kwarto ko na parang galit na galit. OMG. Sisirain ata pinto ko eh. Nakakaasar naman oh! Ayaw magpatulog! Asar na asar akong lumapit sa pinto.

Ano ba yan! Katok pa rin ng katok. My courage was replaced by fear in an instant.

Pa'no pag magnanakaw na pala 'to?

Or worse, baka Kidnapper! OMG.

I mentally slapped myself for thinking about that.

Three more knocks. Tapos biglang nagsalita yung pinto, este yung kumakatok.

Susme. Ang sarap sapakin.

"HOY, MIKKAELLA ISABELL HERNANDEZ! KAPAG HINDI MO BINUKSAN ITONG KWARTO MO, SISIRAIN KO ANG PINTO!" Sabi ng aking pinakamamahal na bestfriend na si Jen.

Ah. Tarayan ah. Sige lang.

"HOY, JENNIKKA LOPEZ! KWARTO KO ITO KAYA  AKO MAGDE-DECIDE KUNG BUBUKSAN KO ANG PINTO O HINDI!"

"Sabi ko nga po. Sige na. Buksan mo na, Please?" Sus. Jan ka magaling eh. Sa pagpapa-cute. no wonder kung baki mo nahumaling kaagad si Nico. Anyway, Binuksan ko ang pinto at pinapasok siya.

"Pa'no ka nakapasok?" Tanong ko sa kanya.

"Eh kasi, binuksan mo yung pinto, Shunga 'te?" Ah. Gantihan.

Batukan kaya kita diyan.

"Shunga! Sa bahay naming. Shunga 'te? Papalabasin kita eh!"

"Ay! Hindi na po. Sorry."

"Eh, bakit ka nga ba andito?"

"Isipin mo!" Ano 'to? Fill in the blanks? Sus.

"It's Saturday! Ugh. Ano nga?! Pag di mo sinabi papalabasin kita sa bahay ko eh!"