CHAPTER 12: The “almost” confession
_________________________________________________________
Mikkaella’s POV
Unexpected. That word is an understatement. Words na hindi ko inakalang maririrnig ko mula sa kanya. And up until now, hindi ko alam kung totoo ba yun or hindi.
We’re at the top of one of the tallest buildings here in QC. We’re watching fireworks from one of the district parks sa city. I’m completely in awe. Hindi ko alam kung dahil ba sa ganda ng view o sa mga sinabi niya sa akin?
“Mikka. Are you okay?” He asked.
“Um. Seryoso ka ba doon sa sinabi mo?”
“Oo naman. Seryoso ako dun. Manliligaw ako sa’yo.” Sabay ngiti na akala mo nanalo sa lotto.
Binatukan ko siya before finally speaking: “Sira ulo ka talaga, Ravena. Akala mo naman sasagutin kita kaagad!” Sabay blush kasi mejo totoo nga yun.
“Hindi naman sa ganun, Babe. Eh. Well, alam mo namang hindi mo ako matitiis. Dun din naman papunta yun eh.”
ANO DAW?! *hampas*
“Aray! Ano ba, Babe?!” Hawak sa ulo. *hampas ulit*
“ANONG BABE?! GUSTO MO BANG ITULAK KITA MULA SA BUILDING NA ‘TO?!”
“Joke lang naman. Anoba. I-enjoy na lang natin ‘to.” Sabay yakap sa waist ko habang nakatalikod ako sa kanya.
Oh, well. Sige na nga. I-enjoy na lang natin ang view. Ang ganda nga naman kasi. City Lights. Haaaaaay.
At dumating na nga ang panahon para ihatid niya na ako pauwi.
Diba pag sa dates usually, words are exchanged all-throughout? Yung date na ata namin ni Kiefer ang pinaka-tahimik na date ever. Sobrang tahimik lang. hindi katulad nung simula pa lang. Haaaaays.
And in an instant, we’re right outside the gates of my home.
He smiled weakly before saying: “I had fun today. Thanks sa time.”
Too soon, he kissed my cheek and pulled away. Ngumiti na lang ako and wordlessly walked away and waved him goodbye.
Haaaays. This is probably the worst kind of goodbye ever.
_______________________________________________________
Kiefer’s POV.
"No. I'm Going Crazy." Sabi ko sa sarili ko.
“Bro, hindi ka nababaliw. Okay? It’s called ‘Falling in love’.”
Kakauwi ko lang ngayon. Agad-agad kong tinawagan ko si Nico dahil hindi ko alam kung anong gagawin ko.
I’m battling with my inner thoughts.
Should I fall in love with her?
My mind says: No, Kiefer. Remember, nasaktan ka na noon.
Well, tama nga naman. Ayoko na sigurong masaktan. Ayoko na maloko ulit. Ayoko na.
But my heart says: Kiefer, you are in love with her. Accept it and take risks.
Nakalimutan ko na may kausap ako sa phone.
“Bro, are you thinking of her ba?” Nico asked.
“Bro, I’m serious. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Parang hindi ko maaalis sa isip ko yung napakaganda nyang mata.”
Those pretty brown eyes. Haaaaay.
"Dude, In-Love ka na nga sa kanya." Sabi ni Nico.
"It can't be. But I really am falling for her." I whispered.
"Sabihin mo na. She's going crazy for you too. And you look happy with her."
Ito lang yung encouragement na kinailangan ko para lumapit sa kinaroroonan niya ngayon.
This is it. It's Now or Never, Kiefer.
Sasabihin ko na ba?
Tama. Sasabihin ko na.
Promise. Sasabihin ko na talaga bukas.
THE NEXT DAY.
Wag na lang pala. Hindi ko kayang sabihin.
Nandito kami sa cafeteria. Andito kami sa pinto. Andun siya sa table sa west wing kasama si Jen and iba pa niyang friends.
Should I tell her na ba? Parang hindi ko kaya.
“Ano ba, Dude? Tatayo lang ba tayo dito o maglalakad ka na papunta sa kanya? Take your pick.” Naiinip na sinabi ni Nico.
“Gusto mo ako na lang magsabi?” Von offered.
“Bro, magisip ka nga! Wala ng essence yun pag ikaw ang nagsabi. Shunga.” Binatukan ni Nico si Von.
Naasar naman ako kaya binatukan ko sila pareho.
“Get your head in the game bros. Para kayong mga bakla.” Sabi ko sa kanilang dalawa. Fortunately, tumigil na sila.
This is it, man. Kinakabahan talaga ako.
Man up, Kiefer. Saglit lang ‘to. Kaya mo ‘to.
I started to walk towards her. She’s laughing so hard. I dunno why. Oh those pretty eyes. Ang ganda ganda ng mata niya. Haaays. And she’s looking at me. She looks almost, pained? No. Not pained. She looks as if to say…
“LOOK OUT BRO!”
BAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAM!
And in that second, I’m covered in spaghetti, chocolate pudding and milk.
“Ay. Pasensya na po. Sorry talaga.” Sabi ko sa nabangga ko.
“HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA!”
Grabe namang tawa yun. Oh, man. What an epic fail!
After 30 seconds of utter public humiliation, Nico and Von finally approached me.
“HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA! Gra----be! Di ko… Man! You… you should’ve… You should’ve seen the look on your face! HAHAHAHHAHAHA!” Utal-utal na sinabi ni Nico.
“No shit, Bro. Tara na nga. Help me clean up.” Naiirita kong sinabi.
Agad naman nila akong tinulungan makatayo.
Ano ba yan! Kamalasan nga naman oh. Kung kalian ako magco-confess ng feelings para kay Mikkaella, may paepal pa at natapunan pa ako ng pagkain.
Haaay. So ganito na pala ma-in love? Minamalas ka sa tuwing maiisip mong mag-confess na? Love really is complicated.
Ngayon lang ako nagkaganito. Ngayon lang!
Maybe I should plan first?
Haaays. Maybe I should shoot some few hoops muna to clear my mind.
END OF KIEFER’S POV.
_______________________________________________________
Mikkaella, Mikkaella, Mikkaella…
So, ikaw pala yun ha?
Let’s see. Tignan natin kung maiinlove nga sa’yo si Kiefer.
Sisiguraduhin kong hindi yun mangyayari.
HUMANDA KA, MIKKA. THE BITCH IS BACK.
__________________________________________________________
Hello!
Ito na ang pinakahihintay nyong update! I’m sorry kung matagal pero dito ko na lang binawi. Don’t forget to vote and comment please? I really need it. Para ma-encourage akong magsulat. Yiiee. Anw, keep spreading the love! Paabutin natin ‘to ng 10K! Pwede ba yon? YAY! And yung mga gustong magpa-dedicate, PM niyo lang ako! J
Thank you so much sa suporta!
-C. <3
BINABASA MO ANG
The Phenom meets the Fangirl. (A Kiefer Ravena Fanfic)
Fanfiction"No. I'm Going Crazy." Sabi ko sa sarili ko. "Dude, In-Love ka na nga sa kanya." Sabi ni Nico. "It can't be. But I really am falling for her." I whispered. "Sabihin mo na. She's going crazy for you too. And you look happy with her." Ito lang yung en...
