Hatırlatma...
"Zeynep ben aslında sandığın gibi normal biri deyilim."
Duyduğum cümleyle artık daha fazla dayanamayıp kendimi boşluğa bıraktım.
Üstümde siyah dizlerimin iki karış yukarısında elbise ve ayaklarımda siyah babet ayakabıları vardı. Saçlarım rüzğarla dans ediyordu. Yüzüme vuran hafif tatlı rüzğarla gülümsedim.
"Anne"
Kafamı kaldırdığımda her zamanki gibi güzel kızımı görmüştüm. Gülümseyip onunla aynı boya gelmek için biraz eyildim.
"Bitanem."
"Seni çok özledim anne" boynuma sarılmasıyla etrafı papatya kokusu sarmıştı.
Bende sımsıkı sarılıp kokusunu içime çektim.
Benden ayrılıp elini uzattı. Tereddüt etmeden elini tutup kalktım. Beni paptyaların içindeki ikili salımcağa doğru götürüp oturdu. Bende yanına oturup manzarayı izledim.
"Babamın gerçekte kim olduğunu öğrendin. Ne yapıcaksın?"
Yutkundum. Boğazımdaki yumru hala gitmedi. Bu rüya deyildi bu hayal deyildi. Ben. Ben gerçekten şuan burdaydım. Kafamı çevirip ona baktım.
"Onun ne olduğunu bilmiyorum. Sadece normal bi insan olmadığını biliyorum. Bi kaç güne evlenicez."
Kafasını sallayıp. Konuşmaya başladı.
"Biliyorum herşeyi. Anne o iyi biri deyil ama çoçuklarının babası. İkisinide tek başına büyütemessin. Ona ihtiyaçın var. Senin ondan başka çıkış yolun yok. Ondan başka biriyle evlenemessin o da bu evrende buna izin vermez. Düzeni bozma onu sev onunla ol."
Çoçuklarının babası..
Kelimeden sonra kullaklarım duymayı bıraktı. Ne demek istedi. Kafamı ona çevirdiğimde yanıma kayarak geliyordu. Elini karnıma koydu. Karnıma sanki bıçak saplanmış gibi bi ağrı girdiğinde 'ah' diye inleme çıkmıştı ağzımdan.
" Ondan bahsediyorum yakında anlıycaksın. Dikkat et ama şimdi gitme vakti geldi. Babama ve kardeşime dönün."
Elimden tutup bu sefer bi evin kapısına getiridi beni. Elimi bırakmak için hareket ettiğinde daha sıkı tutum gitmesini istemiyordum. Gülümseyip gözlerini kapayıp açtı. Elini elerimin içinden çekti.
Yürüdü yürüdü ve kayboldu. Yerime mıhlanmış gibi gidemiyordum. Vücudum bi anda istemsiz kapıya döndü. Sanki artık ben hareket ettirmiyordum onları. Ellimi kaldırıp zile bastım.
Kapı saniyeler içinde açılırken içeriye aydınlığa çekildim.
----------------
Yavaştan yavaştan ayılmaya başladığımda. Saçlarımda bir el hissettim diğer elim ise karnımın üstünde kocaman bir elde onun üstündeydi.
Gözlerimi yavaşça açtım. Karşımda direk olarak Rüzğar'ı gördüm. Hızla anlıma dudaklarını bastırıp saçlarıma doğru götürdü burnunu. Derin nefes alıp üstüme çıktı.
Bir anda yaptığı hareketle korkuyla titremeye başladım.
"Kızımızla ne konuştun?"
Derin bir nefes alıp devam etti.
"Sana herşeyi anlattımı?"
Şok olmuştum. Bu. Bu gerçekti. Ben ruh sağlığı bozuk bi deyildim o vardı ama sadece belli zamanlarda. Rüzğarda biliyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİYAHIN BEYAZA AŞKI
Mystère / Thriller'Benden gidemessin beni iste yada isteme benimlesin.' Yanıma diz çökmüş adama baktım dağılmış saçlarıyla bana umutla bakan gözlerinde umut ışıgını söndüren o sözleri söylemek için ağzımı açtım. 'Seni sevmiyorum istemiyorum ben başkasını seviyorum v...
