SİYAHIN BEYAZA AŞKI

°SBA. 5°

Rüzgar'dan devam...

Karşımda tüm güzelliğiyle duruyodu ve kekeleyerek konuşmaya çalışıyodu.

"Şey ben şey ne diyeceğimi bilemiyorum"diyip kafasını eydi yavaşça narin bi şekilde çenesinden tutup kaldırdım gözlerime bakması için.

"Gözlerime bak miniğim hadi"Sakin konuşmuştum benden korkuyodu haklıydı bişey diyemem ama affetirceğim ona kendimi.Kafasını kaldırıp bana baktı o kadar masum bakıyodu ki içime alıp kaburgalarımın arasına saklayasım geliyodu.

"Affet bu kalası be güzellim biliyorum çok büyük bi hata yaptım az daha seni öldürüyodum ama bilerek olmadı gerçekten bi anda sen bağırınca oldu bu zamana kadar kimse bana bağırmamıştı özür dilerim küçüğüm affet."diyip kafamı eğdim ellerimi çekip arakamı döndüm ilk defa gözlerim dolmuştu kalbim acıyodu benden nefret ediyo bu düşünce bile kafayı yememi sağlıyordu.Sırtım dönük bir dakika öyle durmuştuk ne bişey yapmıştı ne de bişey söylemişti.Gitmeye karar vermiştim adam gönderip Zeynep'i aldırırdım beni istemiyodu yanında.İki adım atmıştım ki arkadan sırtıma sarıldı.Anlını sırtıma yaslayıp sesli bişekilde ağlamaya başladı.Bi yandan da konuşmaya başladı.

"G-git-me no-lur dur Rüzğar aff-etim se-ni" deyip daha çok hıçkırdı küçüklüğüne travma yaşadığı geldi aklıma araştırırken öğrenmiştim Yağmur ve Zeynep 'in sevdiği çocukluk arkadaşı o çoçuk yüzünden tranva yaşamıştı.

Olay...
Çoçuk bi gün Zeynep'e onu sevdiğini söylemiş Zeynep'se hiç bişey demeyip öylece durmuş.Çoçuk üzülüp arkasını dönüp gitmiş karşı kaldırıma geçtiği zaman Zeynep "gitme" demiş.Çoçuk geri dönüyomuş,tam gülerek gelirken alkollü bi sürücü çocuğa sert bişekilde çarpmış. Çoçuğa noldugunu bilmiyorum öğrenemedim belki yaşıyo belki öldü.Ailesi bir daha görülmemiş bilinmiyor.

Bunları kafamdan atıp Zeynep'e döndüm tekrar aynı şeyleri yaşamaktan korkuyodu sıkı sıkı sarılıyodu sesli bi şekilde ağlıyodu. Kucağıma alıp kanepeye oturdum saçlarından öpüp onu sakinleştirmeye çalışıyodum biraz daha ağladıktan sonra göğsüme daha çok sığınıp uyumaya başladı.

Çok fazla ağladığı için bitkin düşmüştü.Yüzünden saçlarını çekip onu izlemeye başladım yanağını okşuyordum o piç kurusu dokunmuştu yanağına ama şu saatten sonra kimse miniğime dokunamıycak.Bu düşünceleri kafamdan sildim ve anın tadını çıkarmaya başladım. 5 dakika geçti aradan telefonum çalmaya başladı.Zeynep'i yavaşça koltuğa yatırdım.Sessiz ve hızlı bi şekilde yukarı çıkmaya başladım Zeynep'i ilk getirdiğimde yatırdığım odaya geldim telefonu elime alıp kimin aradığını baktım.Tahmin edebiliyosunuzdur çok zor deyil. Baş harfi BABAM.

"Efendim baba"

"Naptınızı sanıyorsunuz siz Rüzğar"

"Napıyomuşuz baba"dedim sırıtarak.

"RÜZGAR KIZ KAÇIRMAK NE DEMEK ÇABUK GETİRİN KIZLARI"Diye kükredi hemen kapıyı kapatıp bende ona bağırmaya başladım.

"BABA BİZE EMİR VERME ZEYNEP BENİ AFFETİ. ŞİMDİ BİZ NE ZAMAN İSTERSEK O ZAMAN DÖNÜCEZ BOŞUNA UĞRAŞMA BULAMASSIN. "diyip yüzüne kapattım.Aşağıya inip miniğime baktım hemen özlemiştim gerçi yanımdayken bile özlüyorum onu.Aşagıya inip kucağıma aldım onu yukarıya çıkardım yatağa yatırıpdoğrulttum. Kendime hakim olup üstünü değiştirmem lazımdı .Ama beyaz teni dolgun ğögüsleri beni çileden çıkarıyordu.Dolaptan kendi tişörtlerimden çıkardım yatağa koyup Zeynep'i biraz doğrultum ve elbisenin fermuarını açtım.Elbiseyi hızla çıkardım bakmamaya özen göstererek tişörtü giydirdim.Kendimde hemen bi eşohman altı giyip yanına yatıp kendime çektim miniğimi kafamı boyun girişimine sokup uyumaya başladım.