I Refuse To Be A Character In A Novel [NOVEL ÇEVİRİ]

30. bölüm

Erna birkaç gündür gizlice Ludemia akademisinde öğretmenlik pozisyonuna başvurmak için çalışıyordu.

Kendi ayakları üzerinde durması gerekiyordu ve bunu yapmanın bir iş sahibi olmaktan daha iyi bir yolu yoktu.

Hem saygı duyulan hem de iyi kazanmış biri olarak.

Boşanmaya karar verdikten sonra, Erna tüm olasılıkları düşünmek zorunda kaldı.

Ailesi onu ne kadar severse sevsin, boşanmasına itiraz etme şansı çok yüksekti.

Ne de olsa, Erna'nın boşanma talebinde bulunmak için makul bir argümanı yoktu ve evliliğinin dayandığı bağlar, yalnızca duyguları nedeniyle kopamayacak kadar karmaşıktı.

Daha da kötüsü, romanın konusu onun ölümüne bağlıydı.

Ancak Erna, dünyaya borçlu olmadığına çoktan karar vermişti.

Kendisine bakacak kimsesi olmayan yetim bir kız ya da toplumda bir duvar çiçeği değildi.

Erna Tersia Heissenetein krallığın her yerinde iyi biliniyordu, ona bakan birçok arkadaşı ve ona değer veren ebeveynleri vardı.

"Aynı kişi olmadığımı kimse  anlayamaz değil mi?"

Unutmayın, ailesi son 6 yılda onu ziyaret etmedi bile.

Ara sıra birkaç mektup dışında, varlığı tamamen silinmiş gibiydi.

Hikaye başlamamış olsa bile roman Erna'yı mükemmel bir şekilde anlatıyordu.

"Kimsenin hatırlamadığı veya özlemediği bir yan karakter."

Aklında bu tür düşünceler taşıyan Erna, romanın olay örgüsüne göre yaşamayacağına yemin etti.

İçinde bir parça suçluluk kalsaydı, bu oğluna karşı olurdu.

İlk başta ne kadar korkarsa duysun Erna oğlunu sevmeye başladı.

Onunla ne kadar çok zaman geçirirse, o kadar tanıdık geliyordu.

Garip bir şekilde, aşinalığı, sahip olduğu anılarla uyumsuzdu.

Bununla birlikte, iki görüntü birbiriyle örtüşüyordu ve şimdi Erna, Jonas'a sorumluluk duygusu içinde bakma ihtiyacını artık hissetmiyordu, çünkü Jonas ona oğlu olarak değer veriyordu.

✰✰✰✰✰

Jonas'ın bıraktığı yere geri dönmek üzereyken, Erna daha önce hiç gitmediği bir odaya giden merdivenlerde durdu.

'Bu katta hemen hemen her konuda zaten kitap var, orada daha ne olabilir merak ediyorum.'

Erna, merakının öncülüğünde, odasında okumak için seçtiği bir kitap yığınını tutarak merdivenlerden çıktı.

İkinci kata ayak bastığında, eski kitapların kendine özgü kokusuyla karşılandı.

Kütüphanenin diğer tarafı göremeyecek kadar geniş olduğu birinci katın aksine, ikinci kat oldukça küçük, daha karanlık ve önemli kitap ve belgeleri uzun süre saklayacak kadar soğuktu.

Aynı zamanda duvarların kitaplık görevi gördüğü eşsiz bir mimariye sahipti.

Erna doğruca büyük pencereye yürüdü ve her birini kaplayan kırmızı perdeleri bir yana çekti.

Camdan içeri akan güneş ışığı, kitap raflarındaki altın desen ışıl ışıl parlarken küçük kütüphaneyi kutsal bir oda gibi gösteriyordu.

"Wuuaah ~ Böyle bir yer olduğunu bile bilmiyordum!"

Pencerenin diğer tarafında Erna, sitelerini çevreleyen duvara kadar uzanan geniş eğitim alanlarına hayranlıkla baktı.

"Daha sonra kesinlikle orada dolaşmalıyım."

Çevresine hayranlık duyduktan sonra Erna, kitap raflarında yürürken, üzerinde sıralanmış kitapların arasında parmaklarını gezdirdi.

Ah?

Kenarlara kazınmış başlıkları okurken belli bir kitap dikkatini çekti.

'Başlık yok'

Krallığın tarihini anlatacak kadar eski bir kitap olduğu kapaktan belliydi.

Ancak içindekiler tarihten çok daha ilginçti.

Büyü.

✰✰✰✰✰

Kitaplıkların arasında karısını kütüphanenin sonuna kadar ararken, Zachary bir uğultu duydu.

Onu bulduğu üst kattaki sesi sessizce takip etti.

Sandalye yerine masaya oturdu.

Elinde alışılmadık derecede büyük bir kitap tutarken bacakları ileri geri sallanıyordu.

Kendi sesiyle ya derin bir şekilde konsantre oluyordu ya da sağır olmuştu, ayakkabıları yere vurma sesleri çıkardığında bile yaklaştığını duymamıştı.

Zachary, masaya kısa bir mesafede adımlarını durdurdu.

'Bu ne?'

"Bu kadar ilginç olan ne?"

Daha sonra Dylan'ın sipariş ettiği birkaç kitabı hatırladı.

"Başka bir roman okuyor olmalı."

O kadar beğendin mi?

Zachary'nin bakışları elinde tuttuğu kitaba dokundu.

Karısı bir kez daha beklentilerine ihanet etti.

✰✰✰✰✰