Uyarı! : Bu kitap kanser, şiddet, küfür ve olumsuz örnek oluşturabilecek davranışları içerir! +16 yaş üzerinin okumasını tavsiye ederim.
not: kitap final verdikten sonra burada kullandığım ismimi kitaptaki karakterin ismiyle aynı yaptım. yani kendimi hikayeye katmadım canlarım🤍
Buraya okuduğumuz tarihi bırakabilir misiniz?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kadebostany - Castle in the snow
🌼
Sırtımda sızlayan yaralarımdan çok kalbim acıyordu.
Herkesin hayatında problemler olurdu. Kimsenin hayatı mükemmel değildi ama bazılarımızın hayatı diğerlerinden daha da beterdi.
Kendimi hangi kategoriye koyacağıma karar vermek istemiyorum.
Bundan birkaç sene önce her şey o kadar güzel ilerliyordu ki şimdi o zamanları düşününce sanki bir masalda yaşıyordum.
Çocukluğum çok güzel geçmişti. Çok sevdiğim bir babam ve en az babam kadar sevdiğim bir de annem vardı. Her şey mükemmeldi. Babam işinden kalan zamanı ailemize ayırır her hafta sonu mutlaka ailecek bir etkinlik yapardık. Annem her gün benimle ilgilenir, ders çalışırken bile beni asla yalnız bırakmaz yanı başımda kitabını okurdu.
Bir süre sonra artık işler bana göre rayından çıkmıştı. Etrafımda bir şeyler oluyordu ve ben nedenini bilmeden kötü hissediyordum. Artık babamla eskisi gibi dışarıya ailecek vakit geçirmeye çıkmıyorduk ve annemin artık bana ayıracak pekte vakti yoktu. Tüm gün uyuyordu ve aşırı derecede zayıflamıştı. O zamanki aklımla diyet yaptığını sanıp ona diyet yapmamasını ve her haliyle güzel olduğunu söylemiştim. Kilo kayıpları ve yorgunluğuna bir süre sonra kusmalar ve bedenindeki morluklar eşlik etti. Korkmaya başlamıştım çünkü babamın anneme şiddet uyguladığını düşünmeye başlamıştım. Bu düşüncenin gerçek olduğuna o kadar inanmıştım ki babam saçlarımı okşamaya kalktığı zaman korkudan titriyor ve gözlerimi kapatarak bana inecek darbeyi bekliyordum ama babam bana hiç vurmamıştı.
Ortaokulumun son senesinde hayatımda hiç beklemeyeceğim o şey oldu.
Annem bedeninde taşıdığı onca acıyı beraberinde götürerek bizi bıraktı.
Annemin cenazesinden sonra babamla ben yürüyen bir ölüden farksızdık. Babam eve içerek dönüyor ve koltukta sızıyordu. Bense derslerime yoğunlaşıyor ve kafamı dağıtmaya çalışıyordum.
Bir gün annemin kıyafetlerinden birini alıp sıkıca sarmalamak için odasına girdiğimde masanın üzerindeki kağıtları gördüm. Annemin ismi yazdığı için okumaya başladım. Annemin kan kanseri olduğunu o gün öğrendim. Kağıtları masaya bırakıp annemin en sevdiği kazağını alıp odama çekildim ve sabaha kadar ağladım. Onu çok özlüyordum ve dönmeyeceğini biliyordum ama dönmeliydi. Onsuz bir hiçtik.
