❤️TAKEN by ME🔞🔥 (ចប់)

TAKEN BY ME : ភាគទី62

@សណ្ឋាគារ JTH

ក្រោយពីគម្រាមកូនចៅរួច ជេអុីន បាននាំ ថេហ្យុង មកដល់ទីនេះ នាយតូចលួចគិតក្នុងចិត្តថា ហេតុអី ជុងហ្គុក មកនៅទីនេះវិញ? គ្រាន់តែបោះ ជំហានចូលមកក្នុងនេះនិយាយពីបុគ្គលិករត់មកទទួល តែម្តង ។
" សួរស្តីលោកប្រុសចន ខ្ញុំជាមេការទីនេះ "
" លោកប្រុសចន ស្អីគេ? ចន ជុងហ្គុក នៅឯណា? "
" គាត់នៅ Office "
" Office? ជាន់ណាបន្ទប់ណានាំខ្ញុំទៅឥឡូវនេះ "
" អរ...បាទៗ សូមតាមខ្ញុំមក " មេការប្រញាប់នាំ ថេហ្យុង ទៅ Office របស់ ជុងហ្គុក វាពាក់កណ្តាល សណ្ឋាគារ ។
" ទីនេះបាទ "
" អរគុណ! ទៅចុះបើគ្មានការងារអីសំខាន់ហាមក អោយសោះ "
" បាទលោកប្រុសចន "
" ចុះខ្ញុំនោះចៅហ្វាយ? "
" ទៅផ្ទះមុនទៅ "
" បាទ " ជេអុីន ត្រលប់ទៅវិញព្រោះទីនេះកន្លែងរបស់ ជុងហ្គុក មិនមានអ្វីត្រូវភ័យទេ ។
ក្រោយពួកគេទៅអស់ ថេហ្យុង ប្រមូលកម្លាំង ប្រមូលចិត្តក្លាហ៊ានសិនគេក៏ភ័យដែរ ថ្ងៃនេះមកដល់ កន្លែងអោយ ជុងហ្គុក លួងគេអោយបាន ។ ដៃរុញទ្វារ សម្លេងទៅព្រមគ្នា ។
" Yah JEON JUNGKOOK " ថេហ្យុង បន្លឺឡើង អោយអ្នកអង្គុយខាងក្នុងភ្ញាក់ព្រឺតទាំងពីរនាក់តែម្តង ។
" ថេហ៍... "
" អ្នកប្រុស... "
" នាយចេញទៅ "
" បាទ? "
" ចេញទៅហើយកុំចូលមកវិញ "
" អូ៎...បាទៗ អ្នកប្រុស " បេន ប្រញាប់ចេញទៅយ៉ាង លឿនទាញទ្វារបិទយ៉ាងស្អាត ។
ងាកមកមើលពីរនាក់នៅក្នុងបន្ទប់វិញ កំពុងសម្លឹង មុខគ្នាទៅវិញទៅមក ថេហ្យុង ដើរសម្តៅទៅដល់មុខកៅធ្វើការរបស់ ជុងហ្គុក គេដាក់ដៃទាំងម្ខាងច្រត់លើតុមុននិងបង្ហើបសម្លេងចេញមក ។
" ចន ជុងហ្គុក បាត់ទៅណា? "
" ថេហ៍ អូន... "
" ហេតុអីមិនទៅលួងអូន? ហេតុអីមិនទៅបកស្រាយ ប្រាប់អូន? ដឹងថាអូននឹកបងប៉ុណ្ណាទេប្រុសចង្រៃយ៍ " ថេហ្យុង សម្លុតមធ្យមទេងំគឺក្របួចករអាវនាយទៀត ហាក់ដូចជាសត្រូវគ្នាពីជាតិណាមកអញ្ចឹង ។
" ហេតុអីបងត្រូវលួង? បងអត់មានខុសទេ " មិនណយទេ ជុងហ្គុក តបសម្លេងខ្លាំងៗដាក់គេវិញ តែបើក្នុងចិត្តចង់តែចាប់អោបថើបទេ នឹកស្ទើស្លាប់ ហើយព្រះអើយ ។
" អរ...លួងប្រពន្ធខ្លួនឯងងាប់មែនទេ? "
" គ្រែងអូនប្រាប់កុំអោយជួបមុខគ្នាមិនអញ្ចឹង បងប្រាប់អូនហើយតើបើអូនអោយបងចេញបងនិង ចេញ "
" ចង់បានន័យថាម៉េច? បានខ្លួនប្រាណហើយចង់ដោះដៃមែនទេ? "
" មិនមែនអញ្ចឹងទេ "
" មិនមែនអញ្ចឹង វាយ៉ាងម៉េចវិញ? "
" ... "
" ហេតុអីមិនតប? បងស្រលាញ់អូនឬអត់? "
" ស្រលាញ់ "
" ស្រលាញ់គេធ្វើអញ្ចឹង? "
" បងធ្វើតាមចិត្តអូនហើយតើ ចង់បានអីទៀត? ដឹងទេថាបងទ្រាំអង្គុយនឹកអូនស្ទើតែដាច់ខ្យល់ស្លាប់ ទៅហើយ "
" ប្រុសសម្អុយ " ជេបានមួយម៉ាត់ទៀតមុននិងប្រលែងដៃពីករអាវប្តូរជាក្រសោបមុខបឺតមាត់ របស់នាយវិញ ។ ជុងហ្គុក បានគេបើកដៃប៉ុណ្ណឹង នាយលើកដៃអោបចង្កេះនាយតូចមកអឹបជាប់និងខ្លួន របស់នាយ អណ្តាតក្រលាស់ក្រលែងជាមួយគ្នាមិនអោយចាញ់ចិត្ត ។ បបូរមាត់ថើបច្បូតទាញគ្នាដូចចង់ ឈ្នះចាញ់ ជុងហ្គុក ទម្លាក់ដៃចុះលើក ថេហ្យុង ឡើង អង្គុយលើតុធ្វើការរបស់នាយដោយនាយឈរ នៅចន្លោះជើងរបស់នាយតូចបន្តការថើបគ្នាមិនទាន់ឈប់នៅឡើយ ។
" ថេហ៍ " ជុងហ្គុក បង្ហើរសម្លេងស្រាលៗក្រោយបានលែងចេញពីការថើបបានបន្តិច ថេហ្យុង មិនតប អ្វីទេគ្រាន់តែទាញនាយទៅថើបសារថ្មីម្តងទៀត ។ ជុងហ្គុក ចំកោងខ្នងផ្តេក ថេហ្យុង ទៅលើតុយឺតៗ រហូតខ្នងប៉ះអឹបនិងតុ នាយបន្តថើបប្រដេញចេញពី បបូរមាត់ ចុះដល់កញ្ចឹងករក្រអូបឈ្ងុយបន្តការថើបផ្តឹតលើសាច់ករខ្ចីតាមក្លិនក្រអូបពីម្ខាងទៅម្ខាង ដៃព្រានលូកអង្អែលក្នុងអាវច្របាច់ឈ្លីសាច់ទ្រូងពើកៗរបស់នាយតូចទាំងសងខាងបង្ករជាសម្លេងថ្ងួច ថ្ងូរចេញមកដោយភាពស្រៀវស្រើប ។
" អ្ហឹស...ជុង... " នាយតូចខាំមាត់ខ្ញាំស្មារនាយកំលោះទក់ទីអាវអស់ទៅហើយ ។
" បងមិនអាចទ្រាំទេ ព្រោះតែអូន...អូនត្រូវតែទ្រាំខ្លួន ឯង " បញ្ចប់ប្រយោគ ជុងហ្គុក ងើបឈរប្រឡេះលេវខោ ថេហ្យុង ទាញទម្លាក់ចុះ ថេហ្យុង មិនបានឃាត់គេមកនេះគឺមកដើម្បី... ។ ជុងហ្គុក ទាញខោរបស់នាយទម្លាក់ចុះត្រឹមជង្គង់ចាប់កាន់ភាពរឹងមាំរបស់នាយតម្រង់មាត់ច្រកតូចចង្អៀតពណ៌ផ្កាឈូក ព្រឿងៗដែលម្ចាស់ខ្លួនកំពុងគេងកញ្ធែកជើងរងចាំនោះ ។ នាយតូចដៃសាប់របស់ខ្លួនឯងចុះឡើងៗ ទាក់ ទាញនាយជាតួ Top អោយពុះកញ្ច្រោលឡើងទ្វេដង ។ ជុងហ្គុក ញ៉ុលច្រឡ៎ភាពរឹងមាំរបស់នាយត្រង់ចំនុចទន់ជ្រាយរបស់នាយតូចចុះឡើងដែរមិន ព្រមដាក់ចូលសោះ ។
" អាស៎...ជុងហ្កុក...បង..."
" បងយ៉ាងម៉េច? "
" ដាក់ចូលមកសុំអង្វរ "
" អូនជាអ្នកសុំទេណា "
" ហឹម...អ្ហឹស... ជុង "
" ទើបបានពាក់កណ្តាលទេ អា...ណែនណាស់ អូនសម្លាញ់ " ជុងហ្គុក លើកត្រកៀកនាយតូចអុកចូល លេចដល់គល់ ដែលធ្វើអោយអ្នកដេកខាងក្រោម ចំហរមាត់តែម្តង ។
នាយចាប់ផ្តើមរុញចូលមួយៗព្រោះតែវាណែនមិន ទាន់ស៊មនិងទំហំនៅឡើយ ជុងហ្គុក អោនចំកោងខ្នងទៅថើបនែបនិត្យបបូរមាត់តូចស្តើងរបស់ ថេហ្យុង តែចង្គេះនាយកំពុងធ្វើចលនាដកចេញចូល ពីយឺតទៅលឿនមិនអោយដាច់ចង្វាក់ ។ ដៃនាយស៊កចូលអាវយឺតរបស់ ថេហ្យុង ចាប់ច្បាមសាច់ទ្រូងរបស់គេច្របាច់ឈ្លីមិនសំចៃដៃ ឯមាត់កំពុងបឺត ជញ្ជាក់គ្នា ចង្កេះវិញមិនណយដែរលឿនទៅៗ ។ ជុងហ្គុក ផ្តាច់បបូរមាត់ងើបឈរចាប់ត្រកៀកនាយតូចទប់លំនឹងមុននិងចាប់ផ្តើមបំបុកភាពរឹងមាំរបស់ នាយចូលកាន់តែញាប់ឡើងរហូតដល់តុរង្គើឯកសារ នៅលើតុធ្លាក់រប៉ាត់រប៉ាយអស់ ។
" អ្ហឹសៗ ជុង អាស..."
" ចូលចិត្តទេអូនសម្លាញ់? "
" អឹម...អាស...ជុងហ្គុក " សម្លេងថ្ងូរយ៉ាងពិរោះមិន ដាច់សម្លេងរបស់ ថេហ្យុង បង្កើតកម្លាំងដល់ ជុងហ្គុក អុកចូលកាន់តែខ្លាំងកាន់តែញាប់ស្អេក ទាំងអ៊ួល ទាំង ស្រួលពេញអស់មួយតួខ្លួន ចង់តែស្រែកអោយខ្លាំងៗ ទេថា ស្រួលខ្លាំងណាស់ព្រះអើយ ។
ការបុកសម្រុកឥតអាក់របស់នាយ Top កាន់តែលឿននៅពេលជិតដល់គោលដៃ ខ្លួននាយតូច រលាក់យោលយោកតាមចង្វាក់នៃការបុកបញ្ចូល សម្លេងប៉ះសាច់លាន់លឺ ផ្លាប់ៗ ខ្ទរពេញ Office បូកជាមួយសម្លេងថ្ងូរដោយក្តីហូរដូចជាតន្ត្រីដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់ពួកគេ ។
" ជុង...អូន...អឹសៗ អូន " ញើសហូរសស្រាក់មិនចាញ់គ្នាទោះជាម៉ាសុីនត្រជាក់ក៏ជួយមិនឈ្នះដែរ។
" បងក៏ដូចគ្នា...អឹស " ទីបំផុតពួកគេក៏សម្រេចដល់ ក្តីសុខចុងកំពូលរបស់ពួកគេ នាយបញ្ចេញកាក*** ចេញមកហូរហៀរយ៉ាងច្រើន ចំណែករបស់ ថេហ្យុង វិញប្រឡាក់ពេញពោះរបស់គេ ព្រោះតែលើកអាវទៅលើផុតទើបមិនប្រឡាក់អាវ ។ ម្នាក់ៗ ដង្ហើមដង្ហក់ដូចជាការត់ប្រណាំងផ្លូវឆ្ងាយយ៉ាងចឹង ។ ជុងហ្គុក អោនទម្លាក់ខ្លួនទៅលើនាយតូចថើបស្មារ របស់គេស្រាលៗ មួយសន្ទុះទើបសួរនាំ ។
" អូនយ៉ាងម៉េចហើយ? "
" បងអស្ចារ្យ ណាស់ " ថេហ្យុង លើកដៃអោបករ និងថើបថ្ពាល់នាយមួយខ្សឺតទៀត ។
" បងស្រលាញ់អូន "
" ហឹម... " ថេហ្យុង ក្រហឹមតបវិញពេលនេះមួយទឹកសោះអស់កម្លាំងបាត់ទៅហើយ ។
" បងស្លៀកខោអោយវិញ " ជុងហ្គុក ឈូងដៃយក ក្រដាសជូតមាត់មកជូនសម្អាតគ្រប់កន្លោះកន្លៀត អោយ ថេហ្យុង និងខ្លួនឯងស្លៀកខោវិញហើយ លើកបី ថេហ្យុង ទៅដាក់គេងនៅសាឡុងសិន ។
" សម្រាកសិនទៅ "
" បងទៅណា? "
" បងទៅរៀបចំតុវិញសិន "
" មិនបាច់ទេ ជុងហ្គុក ពួកយើងទៅផ្ទះទៅអូនចង់ ទៅផ្ទះវិញ "
" ក៏បាន! តោះដើរបានឬអត់? "
" ដើរបាន មិនអីទេតែវាញ័រជើងណាស់ "
" អញ្ចឹងបងបី " ជុងហ្គុក លើកបីនាយតូចឡើងបើក ទ្វារចេញទៅរកមើល បេន អោយហៅគេទៅរៀប ចំ Office របស់នាយ ចំណែកនាយបី ថេហ្យុង ចុះ ទៅក្រោមហើយបើកឡានឆ្ពោះចេញទៅខន់ដូរ របស់នាយ ។ បេន ចូលមកមើលសភាពបន្ទប់ហើយ ក៏បន្លឺឡើង ។
" នេះវាយគ្នាច្បាស់ណាស់ បន្ទប់ឡើងអស់សភាព ចៅហ្វាយខ្ញុំអើយ " និយាយចប់ក៏ព្រឺសម្បុរតែម្តង ។
" បេន! "
" អ៊ួយ...លោកជំទាវ "
" ភ្ញាក់ស្អី? ឯណា ជុងហ្គុក? "
" ចៅហ្វាយ ទៅជាមួយប្រពន្ធគាត់បាត់ហើយលោកជំទាវ គឺមុននេះបន្តិច "
" Aww អត់ទាន់បានឃើញមុខកូនប្រសារនៅឡើយ ពួកគេទៅណា? "
" មិនដឹងដែរបាទ "
" ទៅវិញក៏បាន ទៅបបួល យូណា ដើរទិញរបស់ វិញ "
" អោយខ្ញុំជូនទេ លោកជំទាវ? "
" ល្អ ឆាប់មក "
ម៉ាក់របស់ ជុងហ្គុក អោយនាយជូនទៅផ្ទះលោកគីម ដើម្បីនាំ យូណា ទៅក្រៅជាមួយគ្នា ។

មកដល់ខន់ដូរ ថេហ្យុង គេងលក់មួយស្រលែត តាមផ្លូវមកដល់បើកភ្នែកវិញគឺនៅក្នុងបន្ទប់បាត់ទៅហើយ ។ នេះក៏ថ្ងៃត្រង់ហើយដែរ នាយតូចភ្ញាក់ មកមើលជុំវិញបន្ទប់តែមិនដឹងទីនេះជាទីណា ជុងហ្គុក ក៏មិនដឹងនៅឯណាទៀតផង ។ ក្លិនឆ្ងុយនៃអាហារ ភាយចូលដល់ក្នុងបន្ទប់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍នាយតូចអោយងើបចេញទៅតាមភ្លិន ។ បើកទ្វារចេញពី បន្ទប់កករឡេកទៅចង្គ្រានបាយក៏ឃើញនាយសង្ហារ មាឌធំឌាំងកំពុងឈរចម្អិនអាហារម្នាក់ឯង ។
សម្លេងកណ្តឹងបន្លឺឡើង ជុងហ្គុក បិទហ្គាសបែរមក ក៏ឃើញ ថេហ្យុង មិនដឹងឈរមើលនាយពីពេលណា ។
" ថេហ៍ អូនភ្ញាក់ពីពេលណា? " ជុងហ្គុក ដើរចេញមកសម្តៅទៅមាត់ទ្វារ ។
" អូនទើបនិងភ្ញាក់ទេ "
" ចាំបងបន្តិច " ជុងហ្គុក បើកទ្វារយករបស់មកអោយគេ ។
" នេះរបស់អូន "
" ស្អីហ្នឹង? "
" ខោអាវ បងទិញតាម Online អោយអូនយកទៅ ងូតទឹកប្តូរខោអាវចេញកុំអោយស្អុះស្អាប់ " ព្រោះ បេន រវល់នៅជាមួយម៉ាក់នាយទើប ជុងហ្គុក ទិញតាម Online អោយគេមកអោយបានភ្លាមៗ
" អរគុណបងសម្លាញ់ " ថេហ្យុង កាន់ថង់ខោអាវ ចូលក្នុងបន្ទប់វិញ ជុងហ្គុក ទៅចម្អិនអាហារបន្ត រួចរាល់រៀបដាក់លើតុយ៉ាងស្អាតអង្គុយចាំទម្រាំ ថេហ្យុង រួចរាល់ ។

To be continue
.