Grace

Chapter 5

***

C H A P T E R  F I V E

___

"Hello?" Pagsagot ko sa tawag, habang palabas ng hospital. I went here just to get something from our doctor.

"Nasaan ka na?" Tanong ng nasa kabilang linya.

"Papunta na." I respond habang nag-aantay ng taxi. Hindi ko dala ang kotse ko ngayon dahil sira ito at nasa talyer pa.

"Do you want me to pick you up?"

"No need. I gotta go. See you." aniko ng may tumigil na taxi sa harapan ko. I ended the call at sumakay na sa taxi. Sinabi ko sa driver kung saan ako pupunta ng tatungin nya ko.

'I'll wait for you sa starbucks.' basa ko sa text ni Alicia. Hindi na ko nagreplay at tumingin na lang sa labas ng bintana.

Kanina habang nasa Hospital ako ay napadaan ako sa ER and I heard someone crying. Kaya napatigil ako at napalingon doon, I saw a couple hugging each other. Narinig ko pang binigkas ng babae ang salitang "anak" habang pinapakalma sya ng kayakap na lalaki.

Nagawi ang tingin ko sa pinto ng ER ng may lumabas doon and even in a split second nakita ko ang nasa loob noon. It was a child lying in bed, covered with white clothes but hindi pa tinatakpan ang mukha that why nalaman kong isa itong bata.

She was too young to die. Maybe her age is between 5-7 years old. Habang nakatingin ako sa saradong pinto ng ER ay syang pasok naman ng dalawang taong nakita ko kanina, her parents.

Napaiwas ako ng tingin ng marinig ko ang hagulhol ng ina ng bata. I can feel their pain. Sino ba namang magulang ang gugustuhin na mauna pa ang anak kaysa sa kanila? No one wants that pero hindi naman natin maiiwasan kung oras mo na oras mo na. You can't do anything if God wants you already to be with Him.

Kaya naman hanggat maaga pa. Hanggat kaya mo pa. Hanggat may oras ka pa. Be with people you love and treasure every moment na kasama mo sila dahil we wouldn't know kung kailan Niya tayo kukuhanin.

I snap out sa aking pag-iisip ng magsalita ang diver. "Nandito na po tayo, Ma'am."

I smiled. "Thank you, Manong." I handed him my payment bago ako lumabas ng sasakyan.

Pagpasok ko sa mall ay agad akong dumeretso sa starbucks kung saan nag-hihintay ang aking matalik na kaibigan.

"Hey, kanina ka pa?" I asked nang matapos kong ma-upo.

"Not really, just enough time for me to order and eat." She responded then took a sip to her frappuccino before eating her cake.

I pouted. It means kanina pa sya dito.

"Hey! That's mine." She reacted ng kunin ko ang frap nya at uminom doon.

"I know." and continue drinking it, hindi ko naman inubos dahil tinirahan ko naman sya.

"Hindi ka ba oorder?" She curiously asked habang ang mata ay nakatingin sa frap na iniinom ko.

"Nope. I'm not yet hungry. Come on, ubusin mo na yan." Aniko saka ko inilapag ang frap.

While waiting for her ay inabala ko ang aking sarili sa aking cellphone.

"Do you already have a plan?" I asked her, still busy to my phone. I'm searching for water activities na maaari naming magawa while we're having a short vacation in Siargao. That was my father's gift for us during the day of our graduation.