Grace

Chapter 7

***

C H A P T E R   S E V E N

___

Walking in the hallways papunta sa aking magiging office. Lahat ng mga employee na makakasalubong ko is babatii or ngingiti sa akin.

Today is my first day as the President of our own Company here in our country.

Nang makarating ako sa office ay agad kong inayos ang aking table at ilang saglit lang ay pumasok ang secretary para ipaalam sa akin ang schedule for today. I listen carefully and nang matapos ay lumabas na din agad sya.

The former president brief me already sa kung ano ang mga gagawin ko. I looked at the folders in front of me and started reading and signing. That was how my day started.

At lunch, I ate in my office. Nagpadeliver na lang ako dahil ang daming naiwan na gawain ang dating President and malapit na ang deadline ng mga ito. Ang iba pa nga ay need na tomorrow.

My day was about to end without me noticing it. Kung hindi pa nagpaalam ang secretary ko ay hindi ko pa malalaman na gabi na pala. Napasandal ako sa aking upuan at napahilot sa sentido, my head hurts. Nagpahinga lang ako ng ilang minuto bago ko naisipan na tingnan ang phone for the first time since this morning.

"Hello?" sagot ko sa ng may tumawag.

"Nasaan ka?" base sa boses it was Alicia.

"On my way na sa parking lot" I fix my table and get my bag. "How about you?" I asked, habang nag-aantay magbukas ang elevator.

"Nasa parking lot na ako. Sabay na tayo kumain ng dinner, I'll wait you here."

Agad akong pumasok ng magbukas ang elevator and press the parking lot button.

"Okay," binaba na nya ang tawag.

When I heard the elevator ring, agad akong lumabas at nagtungo kung saan na alam kong nagpark si Alicia. I saw her, nakasandal sa hood ng kotse while holding her phone.

"Hey," I approach her. Nag -angat sya ng tingin sakin at ngumiti.

Her smiled faced and pinasadahan ako ng tinging mula ulo hanggang paa. Her forehead creased.

"What the hell? You look so old na agad, patang ayaw ko na mag-work." Napasimangot naman agad ako sa reaction nya. Bukas pa kasi ang start nya sa company as marketing head.

"Hindi naman, ah." depensa ko.

"How's work?" Sasagot na sana ako pero hinarang nya ang kamay sa mukha ko. "Hep! Mamaya mo na ako sagutin. I'm already starving, let's eat first. Let's go?" aya nya. 

We decided to eat in our favorite restaurant.

"How's your first day?" She asked after we ordered.

"Tiring. Ang sakit din ng mga mata ko kakabasa and my hand... see this?" Pinakita ko ang kanang kamay ko. "It was red, dahil sa kapipirma ko." I rant. I saw her grimace ng makita ang kamay ko.

"Parang ayaw ko na mag-work." biglang saad nya, pinanlakihan ko sya ng mata.

"Iba naman ang trabaho mo sa akin," i said in a 'duh' tone then rolled my eyes.

We continue chatting about random things until our food arrives. Then after we ate ay umuwi na kami since I really wanted to rest dahil ngayon ko lang naramdaman ang pagsakit ng likod ko dahil sa maghapon akong nakaupo and nangalay na ito.

After a month of working ay nasanay na din ako. I can say na nakapag-adjust na din ako.It was not easy adjusting to a new environment and new routine but I know that I can catch up. I finally did.