Trochę wolniej - historia pewnego obozu

Dzień pierwszy - Zasmolone okulary

Pierwszego dnia udało nam się pokonać ponad połowę trasy. Do krańca Polski zostało nam jakieś 110 kilometrów. Około 21, po półtorej godziny próbowania złapania autostopa, zapukaliśmy do drzwi jednego z domów przy polnej drodze, którą do niedawna jechaliśmy.

Otworzyła nam kobieta w średnim wieku. Siwiejące włosy miała schludnie uczesane w kok. Z racji na kiepskie światło, nie mogłam dojrzeć wyraźniejszych rysów jej twarzy. Jedynym rzucającym się w oczy elementem był orli nos i wydatne usta pod nim.

- Czuwaj, jesteśmy harcerzami - zaczął Hiszpan.

- Widzę - przerwała kobieta spokojnym głosem. - Jak mniemam szukacie noclegu?

Spojrzeliśmy się z Jankiem na siebie zdziwieni.

- W zeszłym tygodniu były u mnie dwie harcerki - wyjaśniła gospodyni, uśmiechając się. - Też pytały o nocleg. Niestety, nie mam miejsca w domu, ale za to w stodole możecie się przespać. Nie jest to szczyt wygód, ale zawsze coś. Plecaki możecie zostawić w domu w przedpokoju.

- Dziękujemy bardzo - odparłam ucieszona.

Prawdę mówiąc, miałam nadzieję, że będę miała możliwość się umyć, niestety od rana w całej wsi nie było wody.

Zostawiliśmy bagaż i skierowaliśmy się z rzeczami do spania do stodoły. Nie była zbyt duża, miała około 6 na 10 metrów. Na wprost wejścia znajdował się stóg siana, a obok niego oparte były różne narzędzia i to było wszystko, chyba, że by liczyć dwie żarówki zawieszone na kablu poprowadzonym pod sufitem.

- Śpię przy stogu - oznajmił Hiszpan, rzucając na ziemię karimatę i koc.

Mi było wszystko jedno. Wzruszyłam ramionami i zawinęłam się w koc. Nie wzięłam swojej karimaty, ponieważ najzwyczajniej w świecie nie chciało mi się jej wyciągać (gdy wychodziliśmy, przytroczenie jej zajęło mi dobre 5 minut). Ale żeby nie było mi za zimno, wzięłam ze sobą grubą bluzę.

Ułożyłam się wygodnie obok drzwi. Ostatnią rzeczą, która rzuciła mi się w oczy zasypiając, była, jak się okazało, trzecia pęknięta żarówka, która wisiała na naderwanym kablu tuż nad sianem.

Śnił mi się jakiś dziwny sen. W pewnym momencie znalazłam się w nim przy ognisku. Był on tak realistyczny, że dosłownie czułam zapach dymu. Jednakże stawał się on coraz mocniejszy i uporczywy do tego stopnia, że się obudziłam. Gdy tylko otworzyłam oczy, serce podskoczyło mi do gardła. Stóg siana, pod którym spał mój towarzysz, płonął.

-Hiszpan! - Zawołałam zrywając się z miejsca, lecz chłopak spał tak mocno, że nawet nie drgnął.

Podbiegłam do niego i szarpnęłam za ramię. W końcu się obudził. Oszołomiony, nie wiedział, co się dzieje. Podciągnęłam go do góry.

- Co się dzieje?! - Pytał. - Nic nie widzę. Gdzie moje okulary?

Popchnęłam go w stronę wyjścia, jednocześnie próbując dojrzeć jego okulary. Okazało się, że leżały na karimacie, na którą zaczęły spadać iskry w coraz większych ilościach. Naciągnęłam na dłoń rękaw i koc, w który wciąż byłam jako tako zawinięta, zabrałam ojulary i wybiegłam na dwór, gdzie stał Hiszpan. Rzuciłam okulary na ziemię, gdyż pomimo prowizorycznej warstwy ochronnej, były nieludzko gorące.

Podeszliśmy do domu i zaczęliśmy walić w drzwi. Gospodyni wyjrzała przez okno i krzyknęła przestraszona. Zadzwoniła na straż. My w tym czasie staliśmy na zewnątrz i mokliśmy w ulewie. W końcu, otwarto nam drzwi i szczęśliwi weszliśmy do środka. W ostatniej chwili wróciłam się po okulary i całe osmolone wręczyłam Jankowi.

- Piorun musiał uderzyć w dach i poszła iskra po instalacji - oznajmiła gospodyni. - Zostańcie tu, zrobię wam herbaty, byście się nie przeziębili.

I wyszła z przedpokoju do kuchni. Zostaliśmy sami w ciszy.

- Nic nie widzę - oznajmił nagle Hiszpan. - Szkła są czarne.

- Dziwi cię to? - Mruknęłam.

- Raczej irytuje - odparł. - Tak jak ty.

- I vice versa - rzuciłam i więcej się do siebie tej nocy nie odezwaliśmy.

Gdy gospodyni wróciła z herbatą, usiedliśmy w pomieszczeniu, które robiło za duży pokój. Naprawdę nie było tam miejsca. Wszystko w stosach pudeł, książek i ubrań. Jak się potem okazało, pani była w trakcie przeprowadzki.

Po interwencji straży pożarnej, koło 3 w nocy, wraz z Hiszpanem zasnęliśmy pół siedząc, pół leżąc na plecakach. I tak zakończył się pierwszy dzień naszej wyprawy.