Hayatımın Mimarı

323 4 7
                                    

Yiğit, elindeki flaşı açık telefonu ışığı yukarıya asansörün tavanına vuracak şekilde bıraktıktan sonra elleri yanaklarımı buldu.

"Hadi güzelim nefes al" 

Şu an şu durumda olmasak 'Güzelin miyim gerçekten' makarasını yapabilirdim fakat kulaklarım uğulduyor görüş alanım arada bir netleşip arada bir bulanıklaşıyordu.

"Eylül, bana bak"

 cevap veremiyordum, sadece hafif aralık gözlerimle bakıyordum.

"Eylül"

"Eylül, iyisin."

"Eylül, nefes al"

Yiğitin git gide yükselen sesi ile tedirginliğim daha da artarken yanaklarımı kavrayan büyük elleri ve dudaklarımda hissettiğim bir erkeğe göre dolgun olan dudakları bütün sistemimi çökertmeye yetecek kadar yoğun duygular hissettiriyordu.

 Vücudumdaki kan az önce çekilmiş, vücudumu buz kaplamış gibiyken şimdi fazla miktarda pompalanan kan ile bütün vücudum sıcaklamıştı.Hareketsiz duran dudakları bir süre sonra hareket ederek ağzımı aralamamı sağladı. Burnundan aldığı nefesi ağzıma bırakırken, aynı işlemi birkaç kez tekrarladı. yanaklarımdaki ellerinin baş parmakları yanağımda aşağı yukarı hareket edip yanağımı okşarken kalp atışlarımın duyulmaması imkansızdı.

 Ciğerlerime ulaşan onun nefesi kendimi biraz olsun sakinleştirmemi sağlarken dudakları dudaklarımın üzerindeyken gözlerimi yavaşça araladım..

• Yiğit bir adamın Eylül masalı..

************

yazar TsunamiR

********************

KITAP ÖNERILERIMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin