Doğruluk Cesaret (Texting)✔

1.8

Sabah uyandığımda içimden hiç bir şey yapmak gelmiyordu.

Bu gün günlerden neydi?

Hah! Cuma. Yani yarın okul yok. Bu güzel haber. Daha da güzel haber benim bir gün erken girecek olmam tatile. Az sonra annem kapımı çalacak

Tık! Tık!

Afra uyandın mı?

"Afra uyandın mı?"

Hayır an...

Ay hatlar karıştı

"Evet anne. Ama midem çok fena bulanıyor."

Kapı açıldı ve hemen ardından annem belirdi. Kaşlarını çatıp bir süre beni izledi önce. Zaten dün gece içim çıkana kadar ağladığım için burnum kızarmış gözlerimin altı şişmişti.

"Yalan söylüyorsun diyeceğim de ruh gibisin kızım. Sen iyi misin?"

İyi miyim?

Güzel soru peki benim cevabım ne?

Hayır.

İyi değilim, o okuduklarımdan sonra hiç iyi değildim hemde. Ben hangi ara bu kadar önemser olmuştum ki onu?

Kafamı olumsuz anlamda salladım. Neden böyle olmak zorundaydı ki.

Her şey benim aptallığım yüzünden oldu. Eğer ilk başta inat edip yazmaya devam etmeseydim şimdi böyle bir şey hiç olmayacaktı.

"Kızım ben işe gideceğim seni böyle nasıl bırakayım ki?"

Annem sıkıntılı bir nefes verince hafif doğruldum yatağımdan. "Anne sen git, ciddiyim ben biraz bir şeyler yer bir de ağrı kesici alırım geçer bir süre sonra."

"Kızım rengin atmış. Yüzünden renk gitmiş nasıl iyi olacaksın?"

Beni dikkatlice inceledi "gözlerinin altı bile şişmiş."

Kaşlarını çattı tekrardan "sen sadece midenin ağrıdığında emin misin?"

"Anne neden bana kansermişim muamelesi yapıyorsun..?"

"Sus kız! Delirtme beni. Ağzını hayrı aç. Aptal çocuk. Bir daha öyle kelimeler ettiğini duymayım."

Omuz silkip dudaklarımı bükerek yatağa sindim.

"Ben hallederim diyorum anlamıyorsun. Sadece şaka yapmıştım."

Etrafa bakıp sıkıntılı bir şekilde mıçladı. Sanırım biraz daha üzerine gidersem işe gitmesi konusunda onu ikna edebilirdim.

"Anne ilk defa hasta olmuyorum ki. Sen git cidden bir şey olursa ya da durumum kötüleşirse seni ararım."

Annem kararsız bir tavırla beni dinliyordu bir yandan da zihninde benim söylediklerini ölçüyordu.

Kararsız bakışları benim üzerimde gezinirken aklına bir fikir gelmiş olacak ki gözleri parladı bir anda.

"Aras da gitmeyecekti sanırım bu gün teyzen söyledi."

Evet malesef ki o bonus kafa benim kuzenimdi. Tüm bu saçmalığı başıma açan kişi benim öz be öz kuzenim.

Malesef.

"Anne beni burda mide ağrısından ölecek raddeye gelirken bıraksan daha geç ölürüm. Hiç mi düşünmüyorsun o bonusun bena hasta bakıcılık yaparken öldürme ihtimalini ya?!"

Ettiğim sitem sonrası ben bile kendime acırken zalim validem telefonunu kulağına götürüp odadan çıktı. Bu resmen bana çok da fifi çok da umarım demek gibi bir şeydi.