Sabahtan beri düşünmekten kafayı yemek üzereyim. Kim bu? Bizim sınıftaysa kim? aklım iyice karışmaya başlıyordu? Neden sürekli bunu düşünüp duruyorum ki... ne olmuş yani mesaj atıyorsam o beni tanımıyor sonuçta.
Sakin olmalıyım önce. Eğer Aras bana söylemiyorsa belki... belki Hilal'e söylemiştir, Hilal biliyorsa söyleyebilirdi.
telefonu elime alıp Hilal'e mesaj attım
HİLALİM: Hilalim
Hilalim: aşko...
arkadaşların biriciki: efenim?
Hilalim: ya bu Aras sana demedi mi bu bana yazdığı numaranın kime ait olduğunu?
arkadaşların biriciki: hayır kuşum ben de merak ediyorum ama söylemiyor ki zalım.
Hilalim: biz bunu yarın bir iyice sıkıştıralım mı, bence yapalım.
arkadaşların biriciki: nkdhskdzckxdhsdnkjsdnv
arkadaşların biriciki: olur
Telefonu kapatıp yatağın kenarındaki komodinin üzerine koydum. Işığı da kapatıp iyice yatağımın içine gömüldüm. Ama daha ben yatamadan telefon
Gajabaj: şimdi sana buldum dersem çok mu erken olur?
Bu kim lan!: af buyur?
gajabaj: diyorum ki sanırım seni buldum
bu kim lan!: heee daha çok beklersin
bu kim lan!: yoksa buldun mu
bu kim lan!: bence o kadar emin olma
bu kim lan!: bulmamış da olabilirsin
gajabaj: bir sakin ol lan! buldum demedim sanırım buldum dedim.
bu kim lan!: hııı nah! bulursun sen beni
gajabaj: cık cık cık hiç yakışıyor mu bir kıza böyle laflar
bu kim lan!: yok ya sen bana sürekli lon lon de sonra da gel böyle şeyler bir kızın ağzına hiç yakışmıyor de oh ne ala
gajabaj: Allah senin ailene sabır versin
gajabaj: BU NASIL BİR ÇENEDİR!
bu kim lan!: senin haberin yok tabi bu bizim ailede genetik. sen bir de benim annemi gör
Gajabaj: yok ben almayım
bu kim lan!: al al bu güne bu gün müstakbel damatlarısın alış bunlara *gülen emoji*
gajabaj: eğer benimle dalga geçmiyorsan niye çıkmıyorsun karşıma?
bu kim lan!: yazıyor...
bu kim lan!: çevrimiçi...
bu kim lan!: yazıyor...
gajabaj: bu kadar zor bir şey sorduğumu sanmıyorum.
Bu kim lan!: ben
Bu kim lan!: sana bir şey söylemem gerek ama nasıl söyleyeceğimi ben de bilmiyorum
Gajabaj: direkt söyleyebilirsin mesela
Bu kim lan!: sen dalga geçiyorsun ama bu gerçekten önemli.
Gajabaj: sorun ne?
Bu kim lan!: sorun sensin
Bu kim lan!: daha doğrusu benim.
Of bunu nasıl söyleyebilirdim ona. Üstelik bir de annemlerle ilgili ona müstakbel damadım derken. Ne kadar malım ya neden böyle bir şey söylüyorsam. Hayır rahat dur yerinde senin neyine birine mesaj atıp işletmek. Aynısını bana yapsalardı kıyameti koparacakken neden şimdi ben başkasını bunu yapayım? En mantıklısı bunu uygun bir zamanda uygun bir dille söylemek. Kesinlikle böyle yapmalıyım ama şimdi değil şimdi olmaz ne ben ne de o buna hazır değil.
Gajabaj: aslında unuttum
Gajabaj: hatırlarsam söylerim.
Bu kim lan!: emin misin?
Gajabaj: eminim
Gajabaj: hadi iyi akşamalar yarın okul var geç kalmak istemem.
Bu kim lan!: iyi geceler anonim:)
Neden bana birden bire bu kadar iyi davranır oldu ki. Normalde eşelerdi altını bir şey arardı, bana güvenmiyordu. Şimdi fikrini değiştiren ne oldu?
Dediği gibi beni bulmuş olabilir mi? İyi de daha ben onu tanımıyorum ki, kim olduğunu ben bile bilmiyorum. Kafamı arkaya atıp biraz düşündüm. Onun son yazdığına cevap vermeden telefonu kapatıp yatağın yanına atarcasına bıraktım. Artık çok olmaya başladı bu anonim meselesi. Omzuma boş yere saçma sapan bir yük yükledim ve şimdi ağırlığı git gide artıyor. Bu haksızlık. Hem bana hem de ona.
Yatağımın içine girip kendimi iyice büzerek tüm kafamı boşaltıp yatmaya çalıştım.
♤♡◇♧
Alarmımı kaç kere erteledim bilmiyorum ama son çalışında mecburen kalkmak zorunda kaldım. İyiden iyiye bu sabah erken kalkma işi sinirimi bozmaya başladı.
Sabahın sekizinde okul mu olurmuş canım. Kim çıkarıyor böyle kanunları. Benim acilen MEB' e dilekçe falan yazmam gerek. Okula giden biziz ama maşallah bizim fikrimizi almak dışında her şeyi yapıyorlar.
Üzerimi büyük bir işkence içinde giyinip odadan çıktım. Annemler hala uyuyorlardı bu yüzden ses çıkarmamaya özen göstererek evden çıktım.
İlk işim kantine gidip kahvaltı etmek olacak.
Sanki evde beni yerlermiş gibi evden kahvaltı yapmadan çıkmak gibi muntazam bir huya sahiptim.
Hava bu gün gri bulutların hakimiyetinde olduğu için yağmurluğumu da yanıma almayı ihmal etmedim. İçimde tuhaf bir his vardı ama hadi bakalım hayırlısı.
Dün geceden beri ne anonim yazmış ne de son attığı mesaja bakmıştım.
Ona karşı kendimi fazlasıyla suçlu hissetmeye başladım.
Ki hissetmeliyim de.
Durağın önüne gelince kulaklığımı kulağıma takıp dolmuşun gelmesini bekledim. Hiç okula yürüyerek gidecek halim yoktu. Zaten sabahın köründe kalkıyordum bir de yürümeyi çekemezdim.
Otobüs durağın önünde durunca binip boş bir koltuk aradım ama ne yazık ki tek bir koltuk bile boş değildi. Lânet olsun, bu bendeki şans kimsede yok. Resmen lanetlenmiş olabilirim. Bu durumdan şüphelenmiyor değilim.
Tüm yol boyunca otobüsün sarsıntısıyla bulanan midem sonunda okulun önüne gelince biraz duruldu. İyiki midem boştu yoksa olacakları düşünemiyorum bile.
Koşar adım okula girip ilk işim aç midemi doyurmak olduğu için direkt kantine indim.
Aklıma gelen ilk fikirle elim telefona gitti.
Yapsa mıydım?..
Ne kaybederim ki?
Yok yok yapmayım
Yapsam ne olur ki? Garip bir durum değil sonuçta hep yazıyordum.
Yapayım yapayım
Yok yok yapmayım
Off ne olacaksa olsun be!
Telefonu çıkarıp mesaj kısmına girdim
Gajabaj: kantinde misin?
Gajabaj
Son görülme 00.36
Bu da dünden beri hiç girmemiş.
Telefonu cebime atıp bir kaç kişinin olduğu kantine girip hemen önünde boş duran ablanın karşına geçtim
"Abla ya hazır tost var mı?"
"Var canım daha yeni bir tane yaptım şanslısın bol peynirli."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Doğruluk Cesaret (Texting)✔
Short Story- bunu yaptığıma inanamıyorum ama bir yola girdik bir kere -sen kimsin? -seni seven biri... Not: öylesine yazılmıştır. Bol miktarda klişe içerir
