Jk«...នាងញាំអីហើយនៅ?»(តួប្រុសក៏ដាច់ចិត្តចោទសួរទៅលើតួស្រីមុន បន្ទាប់ពីម្នាក់ៗបាត់មាត់
បាត់ករៀងៗមួយសន្ទុះរួចមក)
Jiwan«នៅទេ»
Jk«...ចាំខ្ញុំទៅរកអីឲនាងញាំ»(គេសួរព្រោះមើលទៅមេឃក៏រៀងថ្ងៃដែរហើយ)
Jiwan«មិនបាច់ទេ,ខ្ញុំនឹងញាំពេលដែលមិត្តខ្ញុំមកដល់»
Jk«ចុះជើងនាងពេលនេះយ៉ាងមិចហើយ?»
Jiwan«មិនទាន់ដាច់ បានន័យថាមិនកើតអី»
Jk«..yep»
Jiwan«ខ្ញុំសួរលោកលើកចុងក្រោយសូមមេត្តាឆ្លើយដើម្បីឲខ្ញុំអស់ចិត្តបន្តិចបានទេ?មកទីនេះដើម្បីអ្វី?»
Jk«មិនឆ្លើយម្តងបានទេ?»
Jiwan«មិនបាន»
Jk«ក៏បាន,ឆ្លើយហើយឈប់សួរខ្ញុំទៀត! ខ្ញុំ-មក-មើល-នាងនឹងហើយ»
Jiwan«ហេតុអី?»
Jk«មិនដឹងដូចគ្នា! អេហេ~ក្រែងពួកយើងធ្លាប់ជួបមុខគ្នាដែរតើហី?soខ្ញុំចង់មកមើលនាងតាមបែបមនុស្សធ្លាប់ជួបមុខគ្នា ដូចជាមិនមានអីត្រូវប្លែកទេ»
Jiwan«ច្បាស់ហើយថាមិនមានបំណងអីផ្សេង?»
Jk«នេះខ្ញុំដូចជាមនុស្សដែរមិនគួរឲទុកចិត្តណាស់ឬ?»
Jiwan«ថាមិនត្រូវ, មនុស្សមិនចំមនុស្សអីបែបនេះ»
Jk«ខ្ញុំមិនបានឆ្កួត! ប្រុងកាត់ក្តីមនុស្សដែលទើបតែជួបគ្នាបានពីរ បីថ្ងៃនិងមែនទេ?»
Jiwan«aw aw! កន្លែងណាដែលខ្ញុំថាលោកឆ្កួត? តែ..លោកគិតបែបនេះក៏ត្រូវដែរ ព្រោះមនុស្សសតិល្អគ្រប់10 គេមិនធ្វើរឿងអីប្លែកៗដូចជាលោកចឹងទេ»
Jk«នេះ-.....»
គ្រូពេទ្យ«អេហេម!សុំរំខានបន្តិចបាទគូរស្នេហ៍(តួប្រុសមិនទាន់បានតជាមួយកញ្ញាសម្តីបាននោះហើយផង គ្រូពេទ្យវ័យរៀងជ្រេរបន្តិចក៏បានចូលមកដល់)
:នេះកញ្ញាkim jiwanមេនទេ?»
Jiwan«ចា-»
Jk«បាទគឺនាង , មានអីមែនទេគ្រូពេទ្យ?»(ចេះដឹង
ហាសបុិ)
គ្រូពេទ្យ«បាទ! សង្សាលោកមិនបានកើតអីធ្ងន់ធ្ងរទេ
សំណាងហើយដែលដុំថ្មធ្លាក់ត្រូវបញ្ឆិត ធ្វើឲប៉ះទង្គិចដល់ឆ្អឹងបន្តិចប៉ុន្តែមិនបានដល់ថ្នាក់ប្រេះឬក៏បាក់អីនោះដែរ វាអាចនិងរលាត់ស្បែកនិងហើមសសៃរបន្តិចបន្តួច
ប៉ុន្តែមិនអីទេគ្រូពេទ្យនិងកាត់បង់រុំធំនេះចេញ ហើយរុំបង់តូចឲជំនួស, ដល់ផ្ទះវិញកុំភ្លេចឧស្សាហ៍លាងរបួសនិងលាបថ្នាំឲនាងឲបានញឹកញាប់ទៅបានហើយ»(គាត់ឈររៀបរាប់ទៅអ្នកកម្លោះដោយមានបញ្ជីតាមដានអការះមួយនៅក្នុងដៃ)
YOU ARE READING
«មន្តស្នេហ៍ ក្រមុំខ្លាហោះ»✅
Romansa«កាន់តែឆ្នាស់ កាន់តែដកចិត្តមិនរួច» Admin~Kavaii~💚 •Love u all💚
