MAVİ GECE(Ara Verildi)

**4**

Tekrardan merhabalaaarr bu bölümü @thebrar_ arkadaşıma ithaf ediyorum.

Keyifli okumalarrr:))))

.

Nefes alamadım. Gece'nin son cümlesinden sonra ne nefes alabildim ne de bir adım ileri gidebildim.

Saat yanılmıyorsam sabahın 4 ü civarı olmalı.Günün erken saatleri ne kadar soğuk olsa da ara ara esen ılık rüzgar  ısıtmak için yeterliydi.

Oda da yaşadığımız olaydan sonra Gece bi kaç saniye daha bizim olduğumuz yöne bakıp hızla odadan çıktı. Üzerinde bir ceket ile geri döndüğünde gri eşofmamlarını çıkarmaya dahi tenezzül etmemişti.

Bu gece onu korkutmuş olmamız işimizi daha da zor kılmıştı.Şimdi ise Liyan olmadan sadece ikimiz sahil kenarında yürüyorduk.Ondan biraz uzakta ve sessiz bir şekilde yürümeye özen göstererek nereye gittiğini bilmeden sadece onu takip ediyordum.

Ara ara durup arkasını kontrol ediyor sonra tekrardan yürümeye devam ediyordu.Sanki arkasında bi şey olmadığından emin olmak istiyor gibi bir hali vardı. Sanki bu gece olanları yalanlamak istiyordu.

Yaklaşık 15 dakka daha yürüdükten sonra bir banka oturdu ve kafasını benim olduğum tarafa çevirip uzun uzun baktı. 

Sanki mavilerinden her bir hücreme lazerler gönderiliyor gönderildiği her yeri ayrı ayrı yakıyordu.Ne de güzel bakıyordu gece mavileriyle...

Tekrardan önüne döndüğünde sessiz olmaya özen göstererek yanına gidip ayakucuna oturdum. Bi süre hiç bişey konuşmadık aramızda sadece denizin hırçın dalgalarının sesi vuku bulurken sessizliği bozan bir kez daha Gece oldu.

"Kendimi delirmiş gibi hissediyorum, ben mi delirdim yoksa hissettiklerim gerçek mi?"

Bir süre ne cevap verebilirim diye düşündüm. Konuşsam her şey daha da karmaşıklaşacaktı.Tam o an hiç düşünmeden bozuk Türkçem ile kuma kelimeler yazmaya başladım.

"Ne hissediyorsun? "

Gözleri bir süre kumda yazdığım yazıya takıldı.Ağzından küçük bir küfür savurduktan sonra konuşmaya başladı.

"Neredesin? Neden seni göremiyorum? "

Gülümsedim ve tekrardan kuma yazmaya başladım.

"Öncelikle korkma.Sana zarar vermiycem.Nerede olduğuma gelirsek tam ayaklarının ucunda oturuyorum."

Yazımı bitirip kafamı kaldırdığımda bir kez daha nefes alamadım. Bir kez daha görünmez olduğumu unuttum.Sanki beni görüyordu.Başka nasıl açıklanırdı gece mavileriyle bu kadar derinden gözlerime bakması?

"Burada mısın? "

Elini üzerime doğru uzattığında kendimi biraz geri çektim. Bana dokunması ne kadar doğruydu bilmiyordum.Henüz kurul böyle bir konuda uyarı yapmamıştı.

Tekrardan kuma eğilip"evet buradayım
:)"yazdım.

"Peki neden seni göremiyorum? "

Bu çocukta deli cesareti vardı sanırım. Dürüst olalım hangimiz görmediğimiz bir varlık ile bu şekilde bir sohbete girebilirdi?

Bir kez daha kuma eğilip"artık eve gidelim mi uzun bir yoldan geldim ve çok yorgunum uyandığımızda  her şeyi anlatıcam söz veriyorum" yazdım ve ayağa kalktım.

Kumda bıraktığım izlerden ayağa kalktığımı anlayıp o da ayaklandı. Tekrardan gülümsedi ve "yanımdan ayrılma biliyorsundur ki seni göremiyorum bu yüzden seni bulamam, kimse de bu anlattığıma inanmaz valla kaybolursun" diyip göz kırptı ve yürümeye başladı. Bende Gülümsedim ve arkasından ilerlemeye başladım.

Böyle bir çocuğun odasına düştüğümüz için sevinmeli miyim? Yoksa cezayı kimin alacağı yine bu çocuk tarafından belirleneceği için üzülmeli miyim?

Sanırım daha yolun başındayız.Bir kaç gün sevinmeyi hak ediyorum galiba.

Yolun devamı Gece'nin mırıldandığı şarkıyı dinlememle geçti.

Hangi çiçekten çalıntıdır huyun,
Hangi ırmağın peşinde kaybolur güzün?
Çok yürüsem ormanında bulur muyum?
Hangi ceylanın gözünde saklıdır yüzün?
Sır bu çığlığın fısıltısındadır
Uykunuz derin, rüyanız hatırlanmadı.Ben vurukduğum masalın ortasındayım,
Prensler de kalp söker, hiç yanılmadın.
Ay ışığına, bir göl kayığına,
Sakladım acımı gül yanağına,
Gülümsemesi yakamoz,
Işığına vurulduğum o gecede
Kaç çiçeği koparıp uzağıma
Solsun elimizi sürdüğümüz her şey
İnadına sevip yolumu yürürüm yine de.

Diye devam ediyordu Şarkı.Son satırı kendimin bile zor duyduğu bir sesle fısıldadım.

"İnadına sevip yolumu yürürüm yine de..."