BASKETBOL AŞKIM (TAMAMLANDI)

BA-17-

Bölüm şarkısı:Kenan Doğulu-Tencere Kapak

Elimdeki telefonu bilmem kaçıncı kere kulağıma götürürken o basketbol denen iğrenç spora bilmem kaçıncı kadar küfür ediyordum.

Selim şuan kesin basketbol oynuyordu.

Cidden artık sinirlenmeye başlamıştım ayrılmış mıydık onu bile bilmiyordum.

"Yeter Melis"diyerek yanımda gözlerini deviren Duyguyla bir kez daha şansımı deniyordum.

"Sana daha kaç kere 'yeter Melis''arama Melis''uğraşma Melis' diyeceğim acaba?"

"Söz 1000. de bırakacağım"

"O zaman yeter Melis,uğraşma Melis,arama Me-"

"Sus Duygu, Boraya Allah sabır versin Duygu, en çokta bana sabır versin Duygu"diyerek sonlandırma tuşuna bastım ardından yüzümü ellerimin arasına alıp başımı ovalamaya başladım.

Başımda onca dert varken birde Duygunun çenesiyle başım çatlayacak şekilde ağrımaya başlamıştı.

"Duygu ağrı kesicin var mı?"diyerek mırıldandım.Bir süre sonra parmakları arasında bir ağrı kesici uzatan yabancı bir elle başımı ellerimin arasından çekip yanıma baktım.

Demir banka yayılmış bir şekilde çarpıkça gülümsüyordu.

"Duygu nerede?"dedim.Hiç bir şey demeden yüzümü inceliyordu.Mavi gözlerini yüzümün her tarafında hissettiğimde birazda olsa gerinmiştim.

Sonuç olarak Demir Selçuk Karapınarın oğlu,Yiğit Albayında kardeşiydi.

Böyle söyleyincede biraz tuhaf oldu fakat Yiğitte ne kadar şirinlik etsem de korkuyordum.Özellikle sinirli olunca gözü hiç bir şeyi görmüyordu.

Demir birden bire elini yanağıma getirip okşadığında kaşlarımı çatarak yüzüne baktım.

"Ne yapıyorsun Demir?"dediğimde yayılmasına son verip bana yaklaştı.

Cidden bu iş fazlasıyla canımı sıkıyordu.Ne istiyorlardı bunlar benden? Önüne gelen bana yaklaşıyor.

"Çok güzelsin"dedi Demir sanki düşüncelerimi okuyarak.

"Demir"diyerek elini indirmeyi çalıştırdım fakat izin vermiyordu.

"Melis ben seni seviyorum ben sende annemi görüyorum"dediğinde nefesimi dışarı verdim.Yiğitte buna benzer bir şey demişti.

"Sen daha annebi bile tanımıyorsun"dediğim anda kendimi pataklamak istedim.

Mal, çocuğu ne kırıyorsun? O istemez miydi annesini görmek.

"Demir...ben çok özür dilerim"dediğimde gülümsemişti.

"Babam her akşam bana annemi anlatıyordu.Yüz şeklini, saçlarını, gözlerini, güzelliğini"dedi son kelimesinde yanağımı okşayarak.

"Öyleki bu zamana kadar hiç tam anlamıyla hayal edemedim.Bir fotoğrafı bile yoktu.Onu hayal etmek istiyordum fakat bana o kadar güzel geliyordu ki hiç bir şeye yakıştıramıyordum ta ki seni ilk gördüğüm ana kadar.Hatırlıyor musun sınıfa girdiğimde Duyguyla konuşuyordun hocada sana bağırmıştı o an göz göze geldiğimizde aklıma direk annem geldi seni ona benzettim"dediğinde yutkundum.Ne diyebilirdim ki 'teşekkürler Demir ama eminim ki annen benden daha güzeldir' mi?

"Neyse, ağrı kesici bu bol suyla iç prenses"diyerek ağrı kesiciyi tekrardan bana uzattı.Elinden aldıktan sonra bir şey demek hissettim.Arkasına döndüğünde derince bir nefes alıp konuştum.