Kendin Ol

1. Bölüm: KENDİN OL

Etrafıma bakındım. Hava kasvetliydi. Bulutlar yere biraz daha yakındı, büyüleyici bir renkle boyanmıştı. Kafamı kaldırıp gökyüzüne baktım. Gri renk bulutlar, yağmur damlalarını yere bırakırken bir şimşek çaktı ve hava temiz bir renkle aydınlandı.

Yağmur damlalarının düşüp, ıslattığı kaldırımda bir adım daha attım. Bodrum'da yazın çok yağmur yağmazdı. Bu gün, gökyüzü griye boyanmıştı ve insanlara karamsarlık katıyordu.

Ben Damla. On dokuz yaşındayım. Kendini gücüne hapsetmiş, kapalı kutusunda yaşayan bir kızım. Dışarıdan mutlu gözükürüm, dışarıdan dertlerini arkadaşlarına rahatlıkla anlatabilen biri gibi gözükürüm. İçimde bambaşkayım. Kalbimde ve zihnimde bir kutunun içinde acılarım yaşıyor. Onları o kutuya kapatıp üzerlerine kilit vurdum ve anahtarını ulaşamayacağım yerlere bıraktım.

'Sahte mutluluk gösterileri korkaklar içindir.' Sözünün bir numaralı düşmanıyım. Kırgın ve zayıf bir kız değilim ama içimi kimseye açıp gerçek benliğimi gösteremem. Kendimi acındırmam ve asla kaderimde boğulmaktan sıyrılmaya çalışmam.

Tanıklık ettiğim ölümü unutamam ve nefesimi gerçekten derinden alamam. Nefesim kısıltıdır. Yıllar önce kırılgan bir kız olarak ailemin ölümünü durduramadım. Hayatımın gidişatına engel olamadım.

Ve biliyor musunuz, hayatımdan görünenin aksine gerçekten haz almadım. Hiçbir zaman yılmadım ve yılmayacağım.

Gri bulutlara baktım ve elimi kendime siper ederek evime doğru ilerledim.

Bulutlar üzerime düştü, hayat bana kazık attı, eziliyordum, yağmur üzerime yağdı, sözcükler zihnime yığıldı, ölüyordum. Derin bir nefes aldım ve ruhumu yine ayağa kaldırdım.