ទីង ... តុង....
" អាជេយ៍! ទៅបើកទ្វារទៅ " ស៊ុងហ៊ូនប្រើមិត្តដែលអង្គុយក្បែរខ្លួនទៅបើកទ្វារ
" ហើយមិចក៏ឯងមិនទៅខ្លួនឯងមិចក៏មកប្រើយើងវិញ "
" ចង់ប្រើមានបញ្ហា.... " ជេយ៍ ងាកមកមើលមុខស៊ុងហ៊ូន
" ចុះបើយើងថាមិនទៅ " ស៊ុងហ៊ូនសម្លក់ឌឺទៅកាន់ជេយ៍វិញ
ទីង.... តុង..... សំលេងកណ្ដឹងបន្ដចុតអត់ឈប់ទាល់តែសោះ
" យី! អ្នកណានឹងចុតនោះចុត " ជេយ៍
" មិនអាចជាអានីគីទេ វាស្គាល់លេខកូតផ្ទះ " ស៊ុងហ៊ូន
" ចុះពីណាគេវើយ! "
" ចោលឬ? *ផូស.... អាជេយ៍មិចវាយយើង " ស៊ុងហ៊ូនសុីមួយដៃរបស់ជេយ៍
" ភ្លើរៗ ចោលណាមកគោះទ្វារ ឲ្យម្ចាស់ផ្ទះដឹងថាមានចោលមកលួចនោះ "
" ហើយនៅមិនទៅបើកទ្វារទេ "
" យើងប្រើឯងវើយ " ជេយ៍ស្រែកដាក់ស៊ុងហ៊ូន
" ចុះមិនទៅបើកខ្លួនឯងឲ្យលឿនទៅផ្ទុះកណ្ដឹងងាប់ទាំងអស់គ្នាឡូយហើយ " ស៊ុងហ៊ូន
" ហែងទៅឬមិនទៅ " ជេយ៍
" វាមិនដែលនៅផ្ទះពីរនាក់ប្រើតែអញ "
" បានហែង! ចាំមើលកុំសង្ឃឹមអញជួយហែងតាមស្រលាញ់ជេក៍ "
" អញក៏អត់ជួយហែងតាមស្រលាញ់ជុងវ៉ុនដូចគ្នា "
" យី! ពួកនេះងាប់ទៅណានឹង? " ជេក៍ ចុតកណ្ដឹងផ្ទះស្ទើរបែកមេដៃជិតផ្ទុះហើយតែគ្មានអ្នកណាមកបើកសោះ
" បែបមិននឹងផ្ទះទេដឹង " ជុងវ៉ុន
" តែខាងក្នុងដូចលឺសំលេងឈ្លោះប្រកែកគ្នា " ស៊ុននូ
" យើងគិតចឹងដែរទើបប្រឹងចុត " ជេក៍
ទីងតុង....
" នូ! " នីគី ទំរាំគេចចេញមកបានគេមកខុនដូរដែលជួលសំរាប់គេនឹងមិត្តមកស្នាក់នៅមនុស្សតិចណាស់ដែលដឹងសូម្បីប៉ាគេក៏មិនដឹងដែល តែមកដល់ក៏ឃើញក្រុមរបស់ស៊ុននូនៅមុខផ្ទះ
" នីគី! " រាងតូចងាកទៅឃើញមនុស្សជាទីស្រលាញ់ក៏រត់ទៅឱបភ្លាម
" នូ! បងនឹកអូនណាស់មិចក៏នៅទីនេះ " នីគី
" មករកលោកនឹងហើយ " ជេក៍
" មើលទៅផ្ទះលោកគ្មានអ្នកណានៅទេ " ជុងវ៉ុន
" មិនអាចទេជេយ៍និងស៊ុនហ៊ូននៅខាងក្នុងតើ " នីគី ដើរទៅចុតកណ្ដឹងយ៉ាងយូរតែក៏គ្មានអ្នកណាបើក
" ប្រាប់ហើយមិនជឿ " ជេក៍
" មិនមែនលោកភ្លេចលេខកូតទេឬ " ជុងវ៉ុន
" គ្រាន់តឬចង់សាកមើល " នីគី ចុតលេខកូទក្រោយមកទ្វារក៏បើកពួកគេក៏ចូលទៅក្នុង
YOU ARE READING
Ma Boss (Your Eyes Tell) completed✔️
Fanfictionពីមនុស្សម្នាក់ដែលបាត់បង់ក្ដីសង្ឃឹមក្រោយពេលហេតុការស្លាប់របស់ប៉ាម៉ាក់និងបងស្រី ភ្នែករបស់ខ្លួនប្រែជាខ្វាក់មើលអ្វីមិនឃើញគេលេងចង់ធ្វើអ្វីទាំងអស់គិតតែពីសំងំក្នុងបន្ទប់មិននិយាយអ្វីរហូតដល់ថ្ងៃដែលគេបង្ហាញខ្លួនមនុស្សប្រុសដែលតាមមើលថែរគេធ្វើឲ្យក្មេងចិត្តខ្លាំងម...
